Irena Pikiel-Samorewiczowa
Irena Pikiel-Samorewiczowa (ur. 21 grudnia 1900 w Petersburgu, zm. 15 marca 1991 w Skolimowie[1]) – artysta plastyk, reżyser, dyrektor teatrów Baj Pomorski w Toruniu oraz Pleciuga w Szczecinie.
| Data i miejsce urodzenia |
21 grudnia 1900 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 marca 1991 |
| Narodowość |
polska |
| Dziedzina sztuki |
artysta plastyk, reżyser |
W czasie II wojny światowej zaangażowała się do Teatru Młodego Widza „Bajka” w Wilnie jako kierownik plastyczny. W kwietniu 1945 roku przyjechała do Bydgoszczy, gdzie utworzyła Teatr Lalek Baj Pomorski. W 1946 roku doprowadziła do przeniesienia teatru do Torunia na scenę przy ul. Piernikarskiej 9. W 1947 roku została tymczasowo przeniesiona do warszawskiego Teatru Baj, następnie pracowała w poznańskim Teatrze Młodego Widza. W latach 1961–1964 sprawowała funkcję dyrektora Teatru Lalek „Pleciuga” w Szczecinie[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Rochowiak 2000 ↓, s. 201.
Bibliografia
edytuj- Jerzy Rochowiak: Pikiel-Samurewiczowa Irena. W: Krzysztof Mikulski (red.): Toruński Słownik Biograficzny, t. 2. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2000.