Gęś łabędzionosa
Gęś łabędzionosa[5], inne nazwy: gęś łabędziowa, gęś garbonosa[6], gęś chińska, gęś gwinejska, gęś trąbiąca, suchonos[6] (Anser cygnoides) – gatunek dużego, wędrownego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae), zamieszkujący Mongolię, wschodnią Rosję i północne Chiny. Zimuje głównie na południu i wschodzie Chin, gdzie też została udomowiona ok. X w. p.n.e., dając początek chińskiej gęsi domowej, powszechnie hodowanej w krajach azjatyckich i w Rosji.
Anser cygnoides[1] | |||
(Linnaeus, 1758) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
gęś łabędzionosa | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
Zasięg występowania | |||
w sezonie lęgowym zimowiska |
Systematyka
edytujGatunek ten po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1758 roku szwedzki przyrodnik Karol Linneusz w 10. wydaniu Systema Naturae. Autor nadał mu nazwę Anas Cygnoid, a jako miejsce typowe wskazał Azję[3][7].
Nie wyróżnia się podgatunków[8].
Charakterystyka
edytuj- Wygląd zewnętrzny
- Obie płci ubarwione podobnie, ale samiec jest nieco większy. Upierzenie z wierzchu brązowo-szaro-gliniaste, od spodu biało-gliniaste. Szyja dosyć długa o biało-gliniastych bokach i kasztanowo-brązowym wierzchu. Kuper biały. Dziób stosunkowo długi, całkowicie czarny z niebieskim połyskiem. Forma udomowiona ma charakterystyczną narośl-guz na czole u nasady dzioba podobnie jak u łabędzia – stąd nazwa gatunku. Nogi pomarańczowe. Oczy brązowe. Niektóre rasy hodowlane mają całkowicie białe lub łaciate (siodłate) upierzenie i pomarańczowy dziób wraz z naroślą-guzem na czole oraz niebieskie oczy.
- Rozmiary
- długość ciała: ok. 85–95 cm
rozpiętość skrzydeł: ok. 150 cm - Masa ciała
- ok. 3–4 kg
- Zachowanie
- Rzadko pływa. Poza sezonem lęgowym tworzy niewielkie stada.
Środowisko
edytujStepy i górskie doliny. Gniazduje w pobliżu terenów wilgotnych.
Pożywienie
edytujTrawa, turzyca, a także koniczyna i liście mniszka lekarskiego.
Lęgi
edytuj- Gniazdo
- Wprost na ziemi. Składa się z drobnych gałązek, słomy, siana, trawy, piór i ziemi.
- Jaja
- Samica składa 5–10 jaj.
- Wysiadywanie
- Trwa 28–30 dni, wysiaduje tylko samica.
- Opieka nad pisklętami
- W warunkach naturalnych po wykluciu się piskląt ptaki często gromadzą się w większe grupy i społecznie opiekują się młodzieżą. Gęsięta są z wierzchu oliwkowo-szare, a od spodu cytrynowożółte. Wśród ras hodowlanych nie wszystkie samice posiadają instynkt wysiadywania jaj i wodzenia piskląt.
Status i ochrona
edytujMiędzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje gęś łabędzionosą za gatunek zagrożony wyginięciem (EN – Endangered). Liczebność populacji szacowana jest na 36 000 – 43 500 dorosłych osobników. Ptak ten w naturze zmniejsza swoją liczebność ze względu na susze skutkujące mniejszym sukcesem lęgowym, przekształcanie środowiska naturalnego, pożary traw oraz polowania[4].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Anser cygnoides, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2014-06-16] (ang.).
- ↑ Carboneras 1992 ↓, s. 581.
- ↑ a b c d Denis Lepage: Gęś łabędzionosa (Anser cygnoides) (Linnaeus, 1758). Avibase. [dostęp 2024-11-02].
- ↑ a b Anser cygnoides, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Anserini Goldfuss, 1820 (wersja: 2024-09-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-11-02].
- ↑ a b Gęś garbonosa. [w:] Encyklopedia Wiem [on-line]. Onet.pl. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-10)].
- ↑ K. Linneusz , Systema naturae per regna tria naturae: secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis, wyd. 10, t. 1, Holmiae 1758, s. 122 (łac.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Screamers, ducks, geese, swans. IOC World Bird List: Version 10.1. [dostęp 2020-07-23]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Carles Carboneras: Family Anatidae (Ducks, geese and Swans). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 1: Ostrich to Ducks. Barcelona: Lynx Edicions, 1992. ISBN 84-87334-10-5. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Zdjęcia i materiały multimedialne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).