Franciszek Ścigała

Urodził się jako najstarszy syn listonosza Aleksandra i Pauliny z domu Skop^[2]. W latach 1897–1906 uczył się w gimnazjum klasycznym w Królewskiej Hucie^[2]. Ścigała był absolwentem Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie związał się z polskim ruchem intelektualnym (członek Kółka Polskiego w latach 1906–1907)^[3]. W dniu 20 czerwca 1910 przyjął święcenia kapłańskie^[2], a następnie skierowano go do pracy w Bogucicach, gdzie był wikarym w parafii św. Szczepana. W latach 1914–1917 został powołany do służby sanitarnej wojsk niemieckich w Goczałkowicach. Następnie posługę duszpasterską pełnił w Siemianowicach Śląskich, w parafii Świętego Krzyża. Był aktywny w trakcie powstań śląskich i plebiscytu^[3]. Za swoją postawę w latach 1919–1921 został dwukrotnie odznaczony medalami powstańczymi (Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi)^[2].

W 1923 został mianowany proboszczem parafii św. Szczepana w Bogucicach. W okresie międzywojennym nadal był działaczem społecznym, m.in. współzałożycielem Kurkowego Bractwa Strzeleckiego w Katowicach oraz patronem Narodowego Związku Powstańców Śląskich i Żołnierzy. Swoje teksty publikował w „Gościu Niedzielnym”, m.in. gawędy po śląsku pod pseudonimem Stach Kropiciel^[4]. W 1937 został wicedziekanem dekanatu katowickiego^[3]. Od 1926 zasiadał jako radny w radzie miejskiej Katowic z ramienia chadecji^[5].

W dniu 1 maja 1940 został aresztowany przez gestapo. Następnie osadzono go w KL Dachau (5 maja 1940) i Gusen (26 czerwca 1940). Zginął 2 września 1940^[3].

Franciszek Ścigała patronuje ulicy w Katowicach, w dzielnicy Bogucice.

W 2017 ukazała się książka biograficzna o księdzu Ścigale autorstwa ks. Bronisława Czaplickiego pt. Ksiądz Franciszek Ścigała (1882–1940).