Fluorek uranu(VI)

Fluorek uranu(VI)
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.	heksafluorek uranu, fluorek uranu(6+), fluorek(1−) uranu(6+), fluorek uranu(VI)
addyt.	heksafluorydouran
	Inne nazwy i oznaczenia
Stocka	fluorek uranu(VI)
inne	dawniej: sześciofluorek uranu
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	UF6
Masa molowa	352,02 g/mol
Wygląd	białe ciało stałe
	Identyfikacja
Numer CAS	7783-81-5; 23243-55-2 (znakowany izotopem 235U)
PubChem	24560
SMILES
	F[U](F)(F)(F)(F)F
InChI
	InChI=1S/6FH.U/h6*1H;/q;;;;;;+6/p-6
	InChIKey
	SANRKQGLYCLAFE-UHFFFAOYSA-H
Właściwości
	Gęstość
	5,09 g/cm³; ciało stałe
	Rozpuszczalność w wodzie
	reaguje
	w innych rozpuszczalnikach
	CCl4, chloroform
Temperatura topnienia	64,06 °C (punkt potrójny)
Temperatura wrzenia	56,5 °C (sublimacja)
Punkt krytyczny	232,65 °C; 4,66 MPa
Budowa
Typ hybrydyzacji i VSEPR	sp3d2 – oktaedr
Układ krystalograficzny	jednoskośny
Moment dipolowy	0 D
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI
Zwroty H	H300, H330, H373, H411
Zwroty P	brak wiarygodnych danych
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI
Silnie; toksyczny; (T+)	Groźny dla; środowiska; (N)
Zwroty R	R26/28, R33, R51/53
Zwroty S	S1/2, S20/21, S45, S61
	Podobne związki
Inne aniony	UCl6
Inne kationy	ThF4, PaF5, NpF6, PuF6, SF6
Podobne związki	UF3, UF4, UF5
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Fluorek uranu(VI), UF₆ – nieorganiczny związek chemiczny z grupy fluorków. Wykorzystywany jest w procesie wzbogacania uranu.

Występuje w formie szarych kryształów. Wysoce toksyczny, reaguje z wodą (tworząc żrący i toksyczny kwas fluorowodorowy), wykazuje właściwości korodujące w kontakcie z wieloma metalami. W reakcji z glinem (aluminium) tworzy podobnie jak tlen warstwę pasywną fluorku AlF₃, która zabezpiecza przed dalszą korozją metalu.

Otrzymywanie

Sproszkowana ruda uranu – U₃O₈ (uraninit) lub Yellowcake – jest poddawana działaniu kwasu azotowego tworząc azotan uranylu UO₂(NO₃)₂. Mieszaninę poddaje się ekstrakcji w celu wydzielenia czystego związku, który następnie poddany działaniu amoniaku tworzy sól kwasu uranowego – uranian amonu (NH₄)₂U₂O₇. Pod wpływem wodoru zachodzi redukcja do tlenku uranu (UO₂), który pod wpływem fluorowodoru tworzy fluorek uranu(IV) (UF₄). Utleniając tetrafluorek fluorem uzyskuje się produkt końcowy – fluorek uranu(VI) (UF₆).

Zastosowanie w wzbogacaniu paliwa jądrowego

Uran wzbogacany jest przy użyciu dwóch podstawowych metod: wirowanie frakcjonujące przy użyciu szybkoobrotowych wirówek wzbogacających działających na zasadzie sił odśrodkowych oraz w procesie dyfuzji frakcjonującej wykorzystującej błony półprzepuszczalne.

Koszt energetyczny wzbogacania

Dyfuzja frakcjonująca zużywa około 60 razy więcej energii niż wirowanie frakcjonujące, jednak nawet wtedy koszt energii zużytej przez dyfuzję to zaledwie 4% uzyskiwanej energii podczas reakcji rozszczepienia jąder uranu U235 w reaktorze atomowym.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Lide 2009 ↓, s. 4-97
↑ ^a ^b Lide 2009 ↓, s. 6-53
↑ ^a ^b związki uranu, z wyjątkiem związków wymienionych w innym miejscu niniejszego załącznika, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-03-28] (ang.).

Bibliografia

David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).

[CRC-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Lide 2009 ↓, s. 4-97

[CRC-Kr-2] Lide 2009 ↓, s. 6-53

[CLI-3] związki uranu, z wyjątkiem związków wymienionych w innym miejscu niniejszego załącznika, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-03-28] (ang.).

[1]

[2]

[3]