Ferdinand Löwe

Studiował w Konserwatorium Wiedeńskim grę fortepianową u Josefa Dachsa oraz teorię muzyki u Antona Brucknera i Franza Krenna^[3][4]. W latach 1884–1897 prowadził w tymże Konserwatorium klasę fortepianu oraz wykładał chóralistykę^[3][5]. W 1919, po reorganizacji Konserwatorium, został wybrany dyrektorem; stanowisko to piastował do 1922^[1][2][5].

Poza działalnością pedagogiczną, Löwe był przede wszystkim dyrygentem koncertowym^[5]. Pierwszym ważnym sukcesem w jego karierze dyrygenckiej było poprowadzenie premiery V Symfonii Brucknera, w wykonaniu monachijskiej Kaim-Orchester, późniejszej Filharmonii Monachijskiej(inne języki), w sezonie 1897/1898. Do Monachium powrócił w 1908 jako dyrektor orkiestry i sprawował tę funkcję do 1914^[5][6]. Dał wówczas wiele prawykonań utworów Brucknera i ustanowił trwającą do dziś tradycję wykonywania przez orkiestrę jego dzieł^[6].

W latach 1896–1898 był dyrygentem Wiener Singverein. W sezonie 1898/1899 dyrygował w Operze Wiedeńskej, był tam też odpowiedzialny za repertuar. W latach 1900–1904 dyrygował w Wiener Musikverein^[1][2][5]. Począwszy od 1907 każdego roku prowadził koncerty w Budapeszcie, a od 1916 również w Berlinie^[1][5]. Poprowadził w sumie około 70 prawykonań, w tym m.in. pierwsze wiedeńskie wykonanie kompozycji symfonicznej Mahlera (Andante z II Symfonia c-moll „Zmartwychwstanie”) w 1898^[5] oraz prawykonanie IX Symfonii d-moll Brucknera w 1903^[1].

Löwe był także ceniony jako pianista i kameralista, szczególnie za interpretację utworów Brahmsa. Jednak pamiętany jest przede wszystkim za rolę jaką odegrał w popularyzacji muzyki Brucknera. W latach 80. XIX wieku dał serię prawykonań Brucknerowskich symfonii w transkrypcjach własnych i Josefa Schalka na fortepian na cztery ręce i solo. Jego premierowym występem jako dyrygenta było poprowadzenie III Symfonii d-moll Brucknera w 1892. Przez całą swoją karierę nieprzerwanie grał Brucknera oraz dyrygował pełnymi cyklami jego symfonii w Wiedniu w latach 1910–1911 i 1923–1924, a także w Monachium w latach 1911–1912^[5].

W 1903 Löwe dał w Wiedniu pośmiertne prawykonanie trzech ukończonych części niedokończonej IX Symfonii d-moll Brucknera. Koncert cieszył się wielkim powodzeniem i wielokrotnie go powtarzano. Był jednak oparty na własnej wersji wykonawczej Löwego, wprowadzającej wiele dodatkowych oznaczeń dynamiki i tempa, zmodyfikowaną instrumentację, a w kilku znaczących przypadkach również zmiękczenie harmonicznych dysonansów^[5][7]. W tej właśnie wersji ukazało się w 1903 pierwsze wydanie owej symfonii, z oznaczeniem „zredagowana przez Ferdinanda Löwego”. Jednak pomimo takiej adnotacji, po śmierci Löwego edycja ta przez dziecięciolecia była powszechnie lekceważona jako rażące zniekształcenie kompozytorskiego zamysłu Brucknera^[5].

Löwe był również szeroko krytykowany za sugerowanie Brucknerowi zmian w orkiestracji ostatecznej wersji IV Symfonii Es-dur, podczas jej trzeciej rewizji dokonanej w 1888, w której prawdopodobnie uczestniczyli również bracia Schalk (Josef i Franz)^[5][7]. Jednak zdaniem Benjamina Korstvedta zarzut ten wydaje się być niesłuszny, ponieważ rewizja dokonana była pod nadzorem Brucknera, a opublikowana wersja została przez niego zatwierdzona^[5].

• Anna Świderska: Löwe Ferdinand. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 5: KLŁ część biograficzna. Kraków: PWM, 1997, s. 423. ISBN 83-224-3303-4. (pol.).
• Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995, s. 507. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).

• Ferdinand Löwe w bazie AllMusic (ang.)
• Ferdinand Löwe – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
• Dyskografia Ferdinanda Löwego w bazie MusicBrainz (ang.)
• Ferdinand Löwe w bazie Discogs.com (ang.)