[go: up one dir, main page]

Eric Butorac

amerykański tenisista

Eric Butorac (ur. 22 maja 1981 w Rochester) – amerykański tenisista specjalizujący się w grze podwójnej.

Eric Butorac
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

22 maja 1981
Rochester

Wzrost

190 cm

Gra

leworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2003

Zakończenie kariery

wrzesień 2016

Trener

Ryan Dussault

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

935 (16 stycznia 2006)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

18

Najwyżej w rankingu

17 (29 sierpnia 2011)

Australian Open

F (2014)

Roland Garros

3R (2016)

Wimbledon

3R (2007, 2014)

US Open

QF (2014)

Kariera tenisowa

edytuj

Zawodową grę rozpoczął w 2003 roku. We wrześniu 2016 roku, po przegranym meczu 1 rundy gry podwójnej US Open, zakończył zawodowe występy w tenisie[1].

W grze pojedynczej Amerykanin nie osiągnął większych wyników. Najwyżej w rankingu był na 935. miejscu w połowie stycznia 2006 roku.

W grze podwójnej Butorac wygrał 18 turniejów rangi ATP World Tour, począwszy od lutego 2007 roku, kiedy to wspólnie z Jamiem Murrayem wygrali zmagania o mistrzostwo w San José, a kończąc na zwycięstwie w Walencji w listopadzie 2015 roku. Partnerem deblowym Amerykanina był wówczas Scott Lipsky. Ponadto Butorac 11–krotnie dochodził do finałów zawodów ATP World Tour, w których został pokonany. Najwyżej w zestawieniu deblistów był na 17. pozycji w sierpniu 2011 roku.

Finały w turniejach ATP World Tour

edytuj
Nazwa
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
ATP World Tour Finals
ATP World Tour Masters 1000
ATP World Tour 500
ATP World Tour 250

Gra podwójna (18–11)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 30 lipca 2006 Los Angeles Twarda Wielka Brytania  Jamie Murray Stany Zjednoczone  Bob Bryan
Stany Zjednoczone  Mike Bryan
2:6, 4:6
Zwycięzca 1. 18 lutego 2007 San José Twarda (hala) Wielka Brytania  Jamie Murray Południowa Afryka  Chris Haggard
Niemcy  Rainer Schüttler
7:5, 7:6(6)
Zwycięzca 2. 25 lutego 2007 Memphis Twarda (hala) Wielka Brytania  Jamie Murray Austria  Julian Knowle
Austria  Jürgen Melzer
7:5, 6:3
Zwycięzca 3. 23 czerwca 2007 Nottingham Trawiasta Wielka Brytania  Jamie Murray Wielka Brytania  Joshua Goodall
Wielka Brytania  Ross Hutchins
4:6, 6:3, 10–5
Zwycięzca 4. 11 sierpnia 2008 Los Angeles Twarda Indie  Rohan Bopanna Stany Zjednoczone  Travis Parrott
Serbia  Dušan Vemić
7:6(5), 7:6(5)
Zwycięzca 5. 11 stycznia 2009 Ćennaj Twarda Stany Zjednoczone  Rajeev Ram Szwajcaria  Jean-Claude Scherrer
Szwajcaria  Stanislas Wawrinka
6:3, 6:4
Zwycięzca 6. 10 maja 2009 Estoril Ceglana Stany Zjednoczone  Scott Lipsky Czechy  Martin Damm
Szwecja  Robert Lindstedt
6:3, 6:2
Zwycięzca 7. 4 października 2009 Bangkok Twarda (hala) Stany Zjednoczone  Rajeev Ram Hiszpania  Guillermo García-López
Niemcy  Mischa Zverev
7:6(4), 6:3
Finalista 2. 9 maja 2010 Monachium Ceglana Niemcy  Michael Kohlmann Austria  Oliver Marach
Hiszpania  Santiago Ventura
7:5, 3:6, 14–16
Finalista 3. 1 sierpnia 2010 Los Angeles Twarda   Jean-Julien Rojer Stany Zjednoczone  Bob Bryan
Stany Zjednoczone  Mike Bryan
7:6(6), 2:6, 7–10
Zwycięzca 8. 10 października 2010 Tokio Twarda   Jean-Julien Rojer Włochy  Andreas Seppi
Rosja  Dmitrij Tursunow
6:3, 6:2
Zwycięzca 9. 24 października 2010 Sztokholm Twarda (hala)   Jean-Julien Rojer Szwecja  Johan Brunström
Finlandia  Jarkko Nieminen
6:4, 7:6(4)
Finalista 4. 20 lutego 2011 Memphis Twarda (hala)   Jean-Julien Rojer Białoruś  Maks Mirny
Kanada  Daniel Nestor
2:6, 7:6(6), 3–10
Zwycięzca 10. 1 maja 2011 Estoril Ceglana   Jean-Julien Rojer Hiszpania  Marc López
Hiszpania  David Marrero
6:3, 6:4
Zwycięzca 11. 21 maja 2011 Nicea Ceglana   Jean-Julien Rojer Meksyk  Santiago González
Hiszpania  David Marrero
6:3, 6:4
Zwycięzca 12. 2 października 2011 Kuala Lumpur Twarda (hala)   Jean-Julien Rojer Czechy  František Čermák
Słowacja  Filip Polášek
6:1, 6:3
Finalista 5. 6 listopada 2011 Walencja Twarda (hala)   Jean-Julien Rojer Stany Zjednoczone  Bob Bryan
Stany Zjednoczone  Mike Bryan
4:6, 6:7(9)
Zwycięzca 13. 19 lutego 2012 São Paulo Ceglana (hala) Brazylia  Bruno Soares Słowacja  Michal Mertiňák
Brazylia  André Sá
3:6, 6:4, 10–8
Finalista 6. 30 września 2012 Bangkok Twarda (hala) Australia  Paul Hanley   Lu Yen-hsun
Tajlandia  Danai Udomchoke
3:6, 4:6
Finalista 7. 6 stycznia 2013 Brisbane Twarda Australia  Paul Hanley Brazylia  Marcelo Melo
Hiszpania  Tommy Robredo
6:4, 1:6, 5–10
Finalista 8. 5 maja 2013 Monachium Ceglana Cypr  Markos Pagdatis Finlandia  Jarkko Nieminen
Rosja  Dmitrij Tursunow
1:6, 4:6
Zwycięzca 14. 29 września 2013 Kuala Lumpur Twarda (hala) Południowa Afryka  Raven Klaasen Urugwaj  Pablo Cuevas
Argentyna  Horacio Zeballos
6:2, 6:4
Finalista 9. 25 stycznia 2014 Australian Open, Melbourne Twarda Południowa Afryka  Raven Klaasen Polska  Łukasz Kubot
Szwecja  Robert Lindstedt
3:6, 3:6
Zwycięzca 15. 16 lutego 2014 Memphis Twarda (hala) Południowa Afryka  Raven Klaasen Stany Zjednoczone  Bob Bryan
Stany Zjednoczone  Mike Bryan
6:4, 6:4
Zwycięzca 16. 19 października 2014 Sztokholm Twarda (hala) Południowa Afryka  Raven Klaasen Filipiny  Treat Huey
Stany Zjednoczone  Jack Sock
6:4, 6:3
Finalista 10. 29 sierpnia 2015 Winston-Salem Twarda Stany Zjednoczone  Scott Lipsky Wielka Brytania  Dominic Inglot
Szwecja  Robert Lindstedt
2:6, 4:6
Zwycięzca 17. 1 listopada 2015 Walencja Twarda (hala) Stany Zjednoczone  Scott Lipsky Hiszpania  Feliciano López
Białoruś  Maks Mirny
7:6(4), 6:3
Finalista 11. 16 stycznia 2016 Auckland Twarda Stany Zjednoczone  Scott Lipsky Chorwacja  Mate Pavić
Nowa Zelandia  Michael Venus
5:7, 4:6
Zwycięzca 18. 1 maja 2016 Estoril Ceglana Stany Zjednoczone  Scott Lipsky Polska  Łukasz Kubot
Polska  Marcin Matkowski
6:4, 3:6, 10–8

Przypisy

edytuj
  1. Josh Meiseles: Butorac Bids Farewell At US Open. atpworldtour.com, 1 września 2016. [dostęp 2016-12-22]. (ang.).

Bibliografia

edytuj