Emmeram z Ratyzbony

W historii Emmerama jest wiele niepewności. Nie zachowały się przekazy przez współczesnych Emmeramowi^[1]. Biskup Fryzyngi Arbeo (764–783) napisał biografię świętego^[2], zatytułowaną Vita Sancti Emmerami, ok. 772 roku czyli ponad sto lat po jego śmierci^[1].

Arbeo podał, że Emmeram urodził się w szlacheckiej rodzinie w Akwitanii, gdzie otrzymał wykształcenie kapłańskie. Według niektórych źródeł został biskupem Poitiers, jednakże jego imię nie pojawia się w kronikach. Sugeruje się, że objął on urząd na krótko pomiędzy śmiercią Dido (data nieznana), a wybraniem Ansoaldusa (674).

Emmeram, gdy usłyszał o bałwochwalstwie panującym w Bawarii, ruszył tam z misją ewangelizacyjną^[2]. Podróżował wzdłuż Loary, poprzez Schwarzwald, aby następnie wzdłuż Dunaju dotrzeć do Ratyzbony^[2]. Dotarł na dwór Theodo I księcia Bawarii w Ratyzbonie około 660–670^[3]. Theodo przyjął go i przez następne trzy lata Emmeram pełnił w jego włościach pracę misjonarską^[3].

Według legendy przekazanej przez Arbeo, Uta (lub Ota), córka księcia, wyznała Emmeramowi, że oczekuje nieślubnego dziecka^[2]. Według Arbeo ojcem miał być Sigipaldus z dworu jej ojca^[2]. Kierowany współczuciem Emmeram polecił księżniczce by rozgłosiła, że on jest ojcem dziecka, co miało zmniejszyć jej hańbę, gdyż był człowiekiem powszechnie szanowanym^[2]. Wkrótce potem Emmeram udał się w pielgrzymkę do Rzymu. Kiedy książę Theodo i jego syn Lantpert dowiedzieli się o ciąży Uty, udali się w pogoń za biskupem. Lantpert dopadł go w Helfendorfie (obecnie część dzielnicy Aying w Monachium)^[3]. Po złapaniu Emmeram został przywiązany do drabiny, poddany torturom, a następnie pocięty na kawałki^[3]. Według niektórych źródeł Emmeram po torturach był wciąż żywy i został znaleziony przez swoich kompanów Vitalisa i Wolflete w kałuży krwi. Próbowali oni zabrać ciało biskupa do Aschheim, gdzie w owym czasie stał kościół św. Piotra, w którym Emmeram dokonał żywota.

W związku z zabójstwem Emmerama, uchwalono w Bawarii prawo, mówiące, że mordercy biskupów muszą odpokutować swój czyn poprzez wypełnienie złotem naczynia ołowianego odlanego na wzór szaty biskupiej^[1].

W Kleinhelendorfie/Helendorfie, miejscu gdzie święty był torturowany, znajduje się obecnie kaplica upamiętniająca^[2]. W Aschheim, gdzie zmarł, również znajduje się kaplica pod jego wezwaniem, w której początkowo pochowano świętego^[3]. Ciało Emmerama zostało przeniesione do kościoła św. Jerzego w Ratyzbonie, a w połowie VIII wieku biskup Gawibaldus zarządził przeniesienie szczątków do kościoła pw. Emmerama^[2]. Kościół ten został zniszczony przez pożar w 1642, ale ciało świętego znaleziono pod ołtarzem nietknięte przez ogień^[2]. Po tym wydarzeniu w 1645 jego szczątki zostały przeniesione do ozdobnego relikwiarza^[2]. Relikwiarz ten jest wystawiany na widok wiernych w bazylice św. Emmerama w Ratyzbonie każdego roku w okresie wspomnienia świętego, które w kościele katolickim obchodzone jest 22 września^[2].

Kult świętego popularny był szczególnie w okresie średniowiecza, szczególnie w Bawarii, ale także w Austrii, Czechach, Słowacji i Polsce (m.in. nazwy miejscowości "Imbramowice").

Jego wezwanie nosi także m.in. katedra w Nitrze.

•  
  Męczeństwo św. Emmerama (Salzburg)
•  
  Bazylika św. Emmerama (Ratyzbona)
•  
  Kaplica upamiętniająca miejsce męczeńskiej śmierci w okolicach Monachium

• Emmeram
• Imbramowice (województwo małopolskie)
• Imbramowice (województwo dolnośląskie)
• Święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
• Modlitwa za wstawiennictwem świętego

• Erzbistum München und Freising: Hl. Emmeram. www.erzbistum-muenchen.de. [dostęp 2011-02-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-27)]. (niem.).