Edward Czopór

Urodził się 14 maja 1887 w Białej Cerkwi, w rodzinie Franciszka^[1] i Teofili z Krajewskich. W 1906 ukończył gimnazjum w Białej Cerkwi i zdał egzamin dojrzałości. Służbę rozpoczął w armii rosyjskiej gdzie do wybuchu I wojny światowej awansował 6 sierpnia 1911 na podporucznika, a 6 sierpnia 1914 na porucznika. W 1918 służył w II Korpusie Polskim. Po bitwie pod Kaniowem, 17 maja 1918 dostał się do niewoli niemieckiej. U kresu I wojny światowej wrócił do Polski z Armią gen. J. Hallera jako dowódca III dywizjonu 1 pułku artylerii polowej. 15 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. W stopniu majora uczestniczył w wojnie polsko-ukraińskiej (dowódca III Grupy) i wojnie polsko-bolszewickiej (dowódca III dywizjonu w przemianowanym 1 pap na 13 pułk artylerii polowej).

Został awansowany do stopnia podpułkownika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[2][3][4]. Został oficerem 8 pułk artylerii ciężkiej w Toruniu, w którym w 1923 był zastępcą dowódcy pułku^[5]. W lutym 1924 został przydzielony do Obozu Szkolnego Artylerii w Toruniu na stanowisko wykładowcy fortyfikacji^[6][7]. Został awansowany do stopnia pułkownika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928^[8][3][9]. Do 1928 był dowódcą 1 pułku artylerii górskiej w Stryju^[10]. Od 21 marca 1928^[11] do 3 sierpnia 1931^[12] sprawował stanowisko dowódcy 2 pułku artylerii górskiej w Przemyślu. Przeniesiony do służby uzbrojenia. Od sierpnia 1931 był zarządcą Głównej Składnicy Uzbrojenia nr 3 w Przemyślu^[13]. Został szefem uzbrojenia Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I.

Był członkiem oddziału Polskiego Białego Krzyża w Przemyślu^[14].

Po wybuchu II wojny światowej w okresie kampanii wrześniowej pełnił funkcję szefa uzbrojenia Armii „Warszawa”. Brał udział w obronie Warszawy. Zmarł 19 maja 1958 i został pochowany na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie (kw. 7 woj.-wsch.-7)^[15].

 

Był mężem Jadwigi z Budkowskich. Mieli córkę Wandę (ur. 1920) i syna Tomasza (ur. 1924).

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[16][17][18]
• Oficer Orderu Palm Akademickich (Francja)
• Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja)
• Medal Zwycięstwa (Médaille Interalliée)

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Edward Czopór. bohaterowie1939.pl. [dostęp 2016-04-25].