Dichomitus

Grzyby kortycjoidalne o bazydiokarpie rocznym lub wieloletnim, rozpostartym lub siedzącym, szeroko przyrośniętym. Powierzchnia górna biała do czarniawej, hymenium rurkowate, powierzchnia porów biała, kremowa do jasnoszarawej, u niektórych okazów z przyciemnionym brzegiem. System strzępkowy dimityczny, strzępki generatywne ze sprzążkami, strzępki szkieletowe drzewkowato rozgałęzione, ze zwężonymi końcami. Cystyd brak. Podstawki cylindryczne lub podłużne z czterema sterygmami i sprzążką u podstawy. Bazydiospory o kształcie od elipsoidalnego do cylindrycznego, szkliste, gładkie, cienkościenne, w odczynniku Melzera nieamyloidalne. Rozwija się na martwym drewnie drzew nagonasiennych i okrytonasiennych, powodując białą zgniliznę drewna^[2].

Dichomitus jest pod niektórymi względami podobny do Polyporus. Głównymi różniącymi je cechami są podstawki, które u Polyporus mają trzonek, są niesymetryczne lub wachlarzowate i owocnik, który u Dichomitus jest szeroko siedzący^[2].

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Polyporaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Stanisław Domański w 1965 r. nadał temu rodzajowi nazwę podskórnik, Władysław Wojewoda w 2003 r. w ramach porządkowania nazw polskich zmienił ją na czarnoporek^[3].

Gatunki występujące w Polsce

• Dichomitus squalens (P. Karst.) D.A. Reid 1965 – czarnoporek wrośniakowaty

Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum^[4]. Nazwa polska według Władysława Wojewody^[3].