Dariusz Stola
Dariusz Jan Stola (ur. 11 grudnia 1963 w Warszawie) – polski historyk, profesor nauk humanistycznych, pracownik Instytutu Studiów Politycznych PAN, członek Ośrodka Badań nad Migracjami Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 2014–2019 dyrektor Muzeum Historii Żydów Polskich[1]. Od 2024 członek Academia Europaea[2].
Dariusz Stola podczas konferencji prasowej przed otwarciem Muzeum Historii Żydów Polskich w Warszawie (2014) | |
Data i miejsce urodzenia |
11 grudnia 1963 |
---|---|
Profesor nauk humanistycznych | |
Specjalność: historia Żydów w Polsce, historia powszechna i Polski XX wieku | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1994 – historia |
Habilitacja |
2001 – historia |
Profesura |
2013 |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia | |
Stanowisko |
profesor |
Dyrektor Muzeum Historii Żydów Polskich Polin | |
Okres spraw. |
2014–2019 |
Poprzednik | |
Następca | |
Prorektor Collegium Civitas ds. współpracy międzynarodowej | |
Okres spraw. |
2001–2011 |
Odznaczenia | |
|
Życiorys
edytujW 1982 roku ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie[3], a w 1988 studia historyczne na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego[4]. W czasie studiów związany był z niezależnym obiegiem wydawniczym: był kolporterem wydawnictw niezależnych (1983–1987), członkiem redakcji pisma „Wola” (1987–89) i niezależnego pisma studenckiego Uniwersytetu Warszawskiego „Refleksy” (1986–87)[5].
W 1994 obronił w Instytucie Historii PAN pracę doktorską Ignacy Schwarzbart w roli reprezentanta żydostwa polskiego w Radzie Narodowej RP, napisaną pod kierunkiem Marcina Kuli. Stopień doktora habilitowanego otrzymał w 2001 na podstawie pracy Kampania antysyjonistyczna w Polsce 1967–1968 w Instytucie Studiów Politycznych PAN. W 2013 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych[6].
Od 1994 jest pracownikiem Instytutu Studiów Politycznych PAN, od 1995 równocześnie członkiem zespołu Ośrodka Badań nad Migracjami Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1998–2013 był wykładowcą (w latach 2001–2011 także prorektorem ds. współpracy międzynarodowej) Collegium Civitas. 1 marca 2014 został dyrektorem Muzeum Historii Żydów Polskich[5]. W związku z przypadającym w 2019 końcem jego kadencji, minister kultury i dziedzictwa narodowego Piotr Gliński nie zgodził się na postulowane przez dwie pozostałe instytucje współprowadzące muzeum prezydenta Warszawy i Stowarzyszenie ŻIH przedłużenie mu kontraktu bez konkursu[7]. W maju tego roku komisja konkursowa konkursu na dyrektora Polin wybrała go na kolejną kadencję[8]. Mimo to, minister Gliński nie powołał go na to stanowisko, zarzucając mu zaangażowanie polityczne, czemu on sam stanowczo zaprzeczał[9].
Wykłada historię współczesną i prowadzi badania na temat migracji międzynarodowych w XX w., Zagłady Żydów i stosunków polsko-żydowskich, reżimu komunistycznego w Polsce i pamięci społecznej. Jest autorem lub współautorem 10 książek i ponad 150 artykułów naukowych. Był stypendystą programu Fulbrighta i Fundacji Nauki Polskiej.
Jest członkiem Komitetu Nauk Historycznych PAN i Komitetu Badań nad Migracjami PAN oraz rad naukowych: ISP PAN, Ośrodka Badań nad Migracjami UW, Instytutu Nauk o Człowieku w Wiedniu i Europejskiej Sieci Pamięć i Solidarność, rady Domu Spotkań z Historią i Ośrodka Karta, a także rad redakcyjnych kilku polskich i zagranicznych czasopism naukowych. W 2015 r. prezydent Duda powołał go w skład Narodowej Rady Rozwoju[10], z której zrezygnował w proteście przeciw podważaniu konstytucji. Zasiadał w Międzynarodowej Radzie Oświęcimskiej i Radzie Ochrony Pamięci Walki i Męczeństwa. Jest członkiem Towarzystwa Miłośników Historii (Polskiego Towarzystwa Historycznego), stowarzyszenia Otwarta Rzeczpospolita, Stowarzyszenia Wolnego Słowa i członkiem honorowym Polskiego Stowarzyszenia Sprawiedliwych wśród Narodów Świata.
W 2024 otrzymał nominacje na przewodniczącego Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej[11][12].
Odznaczenia i wyróżnienia
edytuj8 marca 2013 r. – za wybitne zasługi w badaniu, dokumentowaniu i upamiętnianiu historii Marca '68, z okazji 45. rocznicy tych wydarzeń, został udekorowany przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[13][14], a w 2015 r. Krzyżem Kawalerskim Orderu Lwa Finlandii[5] i belgijskim Orderem Leopolda (Oficer)[15].
Otrzymał Medal Uniwersytetu Warszawskiego i Medal Powstania w Getcie Warszawskim, przyznany przez Stowarzyszenie Kombatantów Żydowskich, a za działalność w niezależnym ruchu wydawniczym odznakę „Zasłużony Działacz Kultury”. Za swe książki otrzymał m.in.: dwukrotnie nagrodę tygodnika „Polityka”, nagrodę im. Edwarda Raczyńskiego (Polskiej Fundacji Kulturalnej w Londynie), nagrodę Towarzystwa Miłośników Historii i nagrodę kwartalnika „Dzieje Najnowsze”.
W 2024 został członkiem Academia Europaea[2].
Wybrane publikacje
edytujDruki zwarte
edytuj- Kraj bez wyjścia? Migracje z Polski 1949–1989, Warszawa 2010 – nagrodzona w konkursie tygodnika „Polityka” jako najlepsza książka historyczna 2010;
- Historia. Wiek XX (podręcznik dla szkół ponadgimnazjalnych), Warszawa 2012;
- Historia. Podręcznik dla klasy II (wraz z J. Czubatym) i Historia. Podręcznik dla klasy III szkoły średniej, Warszawa 2009;
- Od Piłsudskiego do Wałęsy. Studia z dziejów Polski w XX wieku, Warszawa 2008 (współredaktor i współautor);
- Złote lata PZPR: finanse partii w dekadzie Gierka, Warszawa 2008;
- PRL. Trwanie i zmiana, Warszawa 2003 (współredaktor i współautor);
- Patterns of Migration in Central Europe, New York 2001 (współredaktor i współautor);
- Kampania antysyjonistyczna w Polsce 1967–1968, Warszawa 2000;
- Nadzieja i zagłada. Ignacy Schwarzbart – żydowski przedstawiciel w Radzie Narodowej RP, 1940–1945, Warszawa 1995.
Artykuły
edytuj- „O dalszy rozwój badań nad socjalistycznymi praktykami społecznymi. Uwagi o stanie i możliwościach refleksji nad naturą PRL”, w: K. Brzechczyn (red.), Obrazy PRL. O konceptualizacji realnego socjalizmu w Polsce, Poznań 2008;
- Wpływ PRL na postawy Polaków w III Rzeczypospolitej, w: Jan Szomburg (red.), Modernizacja Polski. Kody kulturowe i mity, Gdańsk 2008;
- „The Polish debates on the Holocaust and the Restitution of the Property”, w: Martin Dean, Constantin Goschler and Philipp Ther (red.), Robbery and restitution. The Conflict over Jewish Property in Europe, Oxford and New York 2007;
- Anti-Zionism as multipurpose policy instrument: The anti-Zionist campaign in Poland, 1967–1968, Journal of Israeli History 2006, vol. 25 nr 1;
- Das komunistische Polen aus Auswanderungsland, Zeithistorische Forschugen / Studies in Contemporary History 2005, nr 3;
- Fighting against the shadows: The anti-Zionist campaign of 1968, w: Robert Blobaum (ed.), Antisemitism and Its Opponents in Modern Poland, Ithaca 2004;
- Jedwabne: Revisiting the evidence and nature of the crime, Holocaust and Genocide Studies 2003, vol. 17, no. 1;
- „Finanse PZPR” i „Rok 1968”, w: Andrzej Paczkowski (red.), Centrum władzy w Polsce 1948–1970, Warszawa 2003;
- The Polish government-in-exile and the Final Solution: What conditioned its actions and inactions?, w: Joshua D. Zimmerman (red.), Contested Memories. Poles and Jews During the Holocaust and Its Aftermath, New Brunswick and London 2003;
- Milion straconych Polaków, Biuletyn Instytutu Pamięci Narodowej, 2002, nr 3 (14);
- Jedwabne – how was it possible, Polish Sociological Review, 2002, nr 1 (137);
- „Międzynarodowa mobilność zarobkowa w PRL” i „Akumulacja i wykorzystanie migracyjnego kapitału społecznego”, w: Ewa Jaźwińska, M. Okólski (red.), Ludzie na huśtawce. Migracje między peryferiami Polski i Zachodu, Warszawa (Scholar) 2001;
- Współczesne migracje do Polski: co jest istotne z punktu widzenia polityki migracyjnej, ISS Working Papers, sierpień 1998;
- Mechanizmy i uwarunkowania migracji zarobkowych do Polski, ISS Working Papers, sierpień 1997;
- Early news of the Holocaust from Poland, Holocaust and Genocide Studies, vol. 11, no. 1 (Spring 1997);
- Forced Migrations in Central European History, International Migration Review 1992, vol. 26, nr 2.
Przypisy
edytuj- ↑ O muzeum. jewishmuseum.org.pl. [dostęp 2014-07-26].
- ↑ a b Academy of Europe: Stola Dariusz [online], www.ae-info.org [dostęp 2024-05-09] .
- ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1982. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2020-07-21].
- ↑ Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk: Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945–2000, wyd. Arkadiusz Wingert, Kraków 2010, s. 605.
- ↑ a b c Dariusz Stola: curriculum vitae 2015. recenzenci.opi.org.pl. [dostęp 2021-05-06].
- ↑ Prof. dr hab. Dariusz Jan Stola, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2010-04-20] .
- ↑ Gliński chce zmienić dyrektora Muzeum POLIN. Prof. Stola podpadł cytatem z Magdaleny Ogórek?. oko.press, 16 lutego 2019. [dostęp 2019-09-25].
- ↑ Tomasz Urzykowski: Prof. Stola wygrał rywalizację o stanowisko dyrektora Muzeum Polin. wyborcza.pl. [dostęp 2019-05-11].
- ↑ Gliński tłumaczy, dlaczego nie powołał Stoli na dyrektora Muzeum POLIN. „Prowadził agresywną politykę”. gazeta.pl, 25 września 2019. [dostęp 2019-09-25].
- ↑ Prezydent powołał Narodową Radę Rozwoju. www.prezydent.pl. [dostęp 2015-10-25].
- ↑ Prof. Dariusz Stola został przewodniczącym Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej [online], dzieje.pl [dostęp 2024-07-29] (pol.).
- ↑ Wręczyliśmy powołania przewodniczącemu i wiceprzewodniczącemu Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej - Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego - Portal Gov.pl [online], Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego [dostęp 2024-07-29] (pol.).
- ↑ Odznaczenia z okazji 45. rocznicy Marca’68. prezydent.pl, 8 marca 2013. [dostęp 2013-03-08].
- ↑ M.P. z 2013 r. poz. 460.
- ↑ Dariusz Stola: curriculum vitae 2019. academia.edu. [dostęp 2021-05-06].
Linki zewnętrzne
edytuj- Prof. dr hab. Dariusz Jan Stola, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2010-04-20] .
- Publikacje Dariusza Stoli w katalogu Biblioteki Narodowej
- Wybrane publikacje online w serwisie Academia.edu