Dario Smoje

Smoje pochodzi z Rijeki i w tamtejszym mieście zaczynał piłkarską karierę. Już w wieku 17 lat w barwach klubu NK Rijeka zadebiutował w pierwszej lidze chorwackiej; od razu był jej podstawowym zawodnikiem. Ze Smoje w linii obrony w sezonie 1995/1996 Rijeka zajęła jednak dopiero 9. miejsce w tabeli. Także w tamtym sezonie Smoje strzelił swoją pierwszą bramkę w karierze. W sezonie 1996/1997 zespół z Rijeki zagrał już dużo lepiej. Zajął 4. miejsce w tabeli, a duży wkład w to miał także Smoje, który rozegrał wówczas 28 meczów w lidze, a mniej bramek od Rijeki straciły tylko trzy inne drużyny.

Tak dobra gra Smoje sprawiła, że zainteresował się nim A.C. Milan i ówczesny szkoleniowiec rosso-nerich ściągnął Dario do Mediolanu. Jednak Smoje nie miał większych szans na przebicie się do pierwszego składu, konkurując m.in. z: Alessandro Costacurta, Marcel Desailly, Paolo Maldini czy Andre Cruz. Smoje wystąpił tylko w 6 meczach w Serie A najczęściej wchodząc na końcówki meczów, a drużyna Milanu spisała się bardzo słabo zajmując dopiero 10. miejsce w lidze. Capello został zwolniony, a na jego miejsce zatrudniono wówczas Alberto Zaccheroniego. Nowy szkoleniowiec nie widział jednak dla Smoje miejsca w drużynie i młody Chorwat musiał poszukać sobie nowego klubu.

Trafił do grającej wówczas w Serie B Monzy. Pomimo że Monza utrzymywała się tylko w środku stawki ligowej, to Smoje należał do jej wybijających się zawodników. Przez 2 lata pobytu w tym zespole Dario rozegrał 52 mecze ligowe i zdobył 2 bramki. W 2000 roku trafił do silniejszej Ternany Calcio, która walczyła o awans do Serie A. Czas spędzony w klubie z miasta Terni był jednak dla Smoje stracony. Rozegrał on tylko 3 mecze, a i Ternanie nie udał się awans do 1. ligi i zajęła 7. miejsce.

Latem 2001 Smoje postanowił powrócić do ojczyzny stając się zawodnikiem Dinama Zagrzeb. Pierwszy sezon w stołecznym klubie był średnio udany dla Dario, który miał problemy z wywalczeniem miejsca w pierwszej jedenastce, a i Dinamo zajęło dopiero 3. miejsce w lidze. Może czuć się za to zdobywcą Pucharu Chorwacji. Dopiero sezon 2002/2003 był udany zarówno dla Smoje, jak i jego drużyny. Był on wreszcie podstawowym zawodnikiem klubu i pomógł Dinamu w wywalczeniu mistrzostwa kraju. Wykorzystał także swoje dobre warunki fizyczne (192 cm wzrostu, 85 kg) w walce w powietrzu i zdobył 6 bramek w sezonie. Po sezonie dość niespodziewanie odszedł do lokalnego rywala Dinama, NK Zagrzeb. Tam pomógł utrzymać zespół NK w lidze (10. miejsce) i w nowym sezonie (2004/2005) był już zawodnikiem belgijskiego AA Gent. W klubie z Gandawy Smoje wywalczył sobie miejsce w składzie, a klub ten spisywał się ostatnio całkiem przyzwoicie zajmując 6. miejsce w sezonie 2004/05 i 4. w sezonie 2005/2006.

W reprezentacji Chorwacji Smoje zadebiutował 9 lutego 2003 roku w zremisowanym 2:2 towarzyskim meczu z reprezentacją Macedonii za selekcjonerskiej kadencji Otto Baricia. Był to jednak jego jedyny jak dotąd występ w kadrze narodowej. Smoje grając jeszcze w Rijece i Milanie grał w młodzieżowych reprezentacjach Chorwacji Under-19 i Under-21.

• Statystyki w bazie national-football-teams.com