Clayton J. Woodworth

Clayton J. Woodworth urodził się w Stanach Zjednoczonych. W grudniu 1894 roku pełnoczasowy kaznodzieja Badaczy Pisma Świętego zaznajomił go z wierzeniami tej grupy religijnej w jego domu w Scranton w stanie Pensylwania. Clayton był wówczas krótko po ślubie. Napisał list do prezesa Towarzystwa Strażnica, Charlesa T. Russella: Jesteśmy młodym małżeństwem, związanym z nominalnym kościołem od około dziesięciu lat; ale teraz ufamy, że przechodzimy z jego ciemności do światła nowego dnia, który obecnie świta poświęconym dzieciom Najwyższego. (...) Na długo przed poznaniem się gorąco pragnęliśmy służyć Panu, jeśli byłoby to jego wolą, w charakterze misjonarzy na terenie zagranicznym^[4].

Wkrótce wraz z żoną (z domu Arthur) należeli do miejscowego zboru. W 1906 roku urodził im się syn Clayton J. (junior), który w latach 40. XX wieku usługiwał jako dyrygent kongresowej orkiestry Świadków Jehowy.

W roku 1909 był napisał dodatki nazwane „Berejskim podręcznikiem nauczycieli biblijnych”, zawierające m.in. komentarze do wielu wersetów, odsyłacze do publikacji Towarzystwa Strażnica, skorowidz tematyczny, listę wersetów nieautentycznych, tabele chronologiczne i 12 map. Zostały one opublikowane w wydaniu Biblii zamówionym przez Towarzystwo Strażnica i nazwanym „Wydaniem Badaczy Pisma Świętego”^[5][6].

 

W roku 1912 został członkiem Towarzystwa Strażnica i rodziny Betel w Brooklynie^[7]. W roku 1915 w wyniku reorganizacji został skierowany do prowadzania działalności kaznodziejskiej w terenie, później powrócił do Betel^[8]. 17 lipca 1917 roku Towarzystwa Strażnica wydało książkę Dokonana tajemnica, którą zredagował wspólnie z George’em H. Fisherem. Książkę ta, będącą komentarzem do Księgi Objawienia, Pieśni nad Pieśniami oraz Księgi Ezechiela została częściowo oparta na tym, co o tych księgach napisał C.T. Russell oraz uzupełniona komentarzami i wyjaśnieniami redaktorów.

 

W maju 1918 roku władze federalne nakazały aresztowanie głównych przedstawicieli administracji Towarzystwa Strażnica wraz z redaktorami książki. Zostali oni osadzeni w więzieniu federalnym w Atlancie oraz oskarżeni o szpiegostwo na rzecz Niemiec (trwała wtedy I wojna światowa). 21 czerwca 1918 roku siedmiu z ośmiu oskarżonych otrzymało wyrok 20 lat więzienia. W efekcie przeprowadzonej przez Badaczy kampanii na rzecz ich uwolnienia, 25 marca 1919 roku Clayton J. Woodworth i pozostali więźniowie po decyzji sędziego Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych Louisa Brandeisa, opuścili więzienie za kaucją. 5 maja 1920 roku wycofano oskarżenie, a aresztowani zostali oczyszczeni ze wszystkich zarzutów.

1 sierpnia 1919 roku został ponownie członkiem rodziny Betel^[7]. Jesienią 1919 roku został redaktorem „Złotego Wieku” (od roku 1937 pod tytułem „Pociecha”, późniejsze „Przebudźcie się!”) – usługiwał w tym charakterze do roku 1946^[8]. Artykuły pisał w domu i w Biurze Głównym w Nowym Jorku.

W lutym 1929 roku podczas swojej dwutygodniowej wizyty na Bahamach, popłynął łodzią z Nassau na Wielkie Abaco, gdzie rozpoczął działalność kaznodziejską^[9]. Zaprojektował męską kamizelkę z zewnętrznymi kieszeniami na publikacje Świadków Jehowy oraz damską torebkę o takimż przeznaczeniu, których używali wówczas głosiciele. Woodworth działał również w stacji radiowej WBBR. W 1943 roku owdowiał. W roku 1951 zachorował na raka krtani. Zmarł 18 grudnia 1951 roku w wieku 81 lat i został pochowany na Staten Island w Nowym Jorku^[7].

• Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego, Brooklyn, New York: Watchtower Bible and Tract Society of New York, Inc., s. 67, 634, 650–654 .
• Obdarzona szczególnym dziedzictwem, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, 1 października 2000, s. 24–29 .;