[go: up one dir, main page]

Cape Air

linia lotnicza ze Stanów Zjednoczonych

Cape Airamerykańskie linie lotnicze z siedzibą na lotnisku Barnstable w stanie Massachusetts, obsługujące planowe loty pasażerskie w centralnej i wschodniej części kraju (stany północno-wschodnie, Floryda, Karaiby, Stany Środkowoatlantyckie, Stany Środkowo-Zachodnie), a także do Mikronezji. Cape Air są największymi niezależnymi, regionalnymi liniami w Stanach Zjednoczonych, rocznie przewożą ponad 600 000 pasażerów i wykonują dziennie do 600 lotów[1].

Cape Air
Ilustracja
IATA
9K
ICAO
KAP
Znak
CAIR
Historia
Data założenia

1988

Rozpoczęcie działalności

1989

Lokalizacja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Baza

Port lotniczy Barnstable

Flota
Liczba samolotów

64

Liczba tras

38

Przedsiębiorstwo
Członkowie zarządu

Daniel A. Wolf (CEO)

Slogan

„We're your wings”

Strona internetowa

Historia

edytuj

Założycielami Cape Air są piloci – Craig Stewart i Dan Wolf oraz inwestor Grant Wilson. Linie powstały w 1988 roku, a pierwszą obsługiwaną trasą było połączenie ProvincetownBoston, w stanie Massachusetts, od 1989 roku. Krótko po pierwszym locie uruchomiono kolejne połączenia, przez południowo-wschodnią część regionu Nowa Anglia do Hyannis, Nantucket, New Bedford, Martha’s Vineyard i Providence[2].

W 1993 roku Cape Air uruchomiły loty pomiędzy południową Florydą a archipelagiem Florida Keys, a 5 lat później rozpoczęły regularne loty na Karaiby. Ostatecznie w 2004 roku do siatki połączeń Cape Air dodano Mikronezję[2].

Poniższa tabela przedstawia stan floty Cape Air (sierpień 2011):[1]

Model Liczba
ATR 42 2
Cessna 402 62
Razem: 64

Porty docelowe

edytuj
Miasto Lotnisko Informacje
Stany północno-wschodnie
Massachusetts
Boston Port lotniczy Boston węzeł
Hyannis Port lotniczy Barnstable węzeł
Martha’s Vineyard Port lotniczy Martha’s Vineyard
Nantucket Port lotniczy Nantucket
New Bedford Port lotniczy New Bedford
Provincetown Port lotniczy Provincetown
Maine
Rockland Port lotniczy Rockland
Augusta Port lotniczy Augusta
New Hampshire
Lebanon Port lotniczy Lebanon
Nowy Jork
Albany Port lotniczy Albany
Massena Port lotniczy Massena
Ogdensburg Port lotniczy Ogdensburg
Saranac Lake Port lotniczy Saranac Lake
Watertown Port lotniczy Watertown
Westchester Port lotniczy Westchester
Rhode Island
Warwick Port lotniczy T. F. Green (sezonowo)
Vermont
Rutland Port lotniczy Rutland Południowy Vermont
Stany Środkowoatlantyckie
Maryland
Baltimore Port lotniczy Baltimore/Waszyngton
Hagerstown Port lotniczy Hagerstown
Pensylwania
Lancaster Port lotniczy Lancaster
Midwest
Illinois
Marion Port lotniczy Marion
Quincy Port lotniczy Quincy
Missouri
Cape Girardeau Port lotniczy Cape Girardeau
Waynesville Port lotniczy Waynesville
Kirksville Port lotniczy Kirksville
Saint Louis Port lotniczy Saint Louis-Lambert
Floryda i Karaiby
Anguilla
The Valley Port lotniczy Clayton J. Lloyd
Floryda
Fort Myers Port lotniczy Southwest Florida
Key West Port lotniczy Key West
Brytyjskie Wyspy Dziewicze
Tortola Port lotniczy Terrance B. Lettsome
Portoryko
Mayagüez Port lotniczy Eugenio Maria de Hostos
San Juan Port lotniczy Luis Muñoz Marín węzeł
Vieques Port lotniczy Antonio Rivera Rodriguez
Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych
Saint Croix Port lotniczy Henry E. Rohlsen
Saint Thomas Port lotniczy Cyril E. King
Mikronezja
Guam
Guam Port lotniczy Antonio B. Won Pat Continental Connection
Mariany Północne
Rota Port lotniczy Rota Continental Connection
Saipan Port lotniczy Saipan Continental Connection

Porozumienia codeshare

edytuj

JetBlue Airways

edytuj

14 kwietnia 2007 roku przedstawiciele Cape Air podpisali porozumienie codeshare z liniami JetBlue Airways, na mocy którego Cape Air rozpoczęły przewożenie pasażerów partnera z lotniska w Bostonie na półwysep Cape Cod i otaczające go wyspy. W wyniku porozumienia pomiędzy liniami, pasażerowie mogą kupować miejsca w samolotach obu linii pod jedną rezerwacją[3]. W 2010 roku Ministerstwo Transportu ukarało JetBlue Airways (600 000 dolarów) za pogwałcenie zasad porozumienia codeshare i złamanie amerykańskiej Ustawy o Niepełnosprawnych z 1990 roku[4].

American Airlines

edytuj

Od 6 kwietnia 2010 roku w wyniku podpisania porozumienia codeshare z American Airlines linie rozpoczęły przewożenie pasażerów linii ogólnokrajowej na trasach pomiędzy Saint Louis w stanie Missouri, a Quincy i Marion w stanie Illinois, oraz Cape Girardeau, Kirksville i Fort Leonard Wood w stanie Missouri[5].

Continental Airlines

edytuj

Linie Cape Air są członkiem Continental Connection, porozumienia pod patronatem Continental Airlines, w skład którego wchodzą regionalni przewoźnicy: Cape Air, Colgan Air, CommutAir i Gulfstream International Airlines. W ramach tego porozumienia Cape Air obsługują ruch pasażerski Continental Airlines do Mikronezji[6].

Wypadki

edytuj
  • 30 stycznia 2001 pilot i pasażer Cessny 402 Cape Air zostali ranni w wyniku wypadku, do którego doszło przed lotniskiem w Edgartown na wyspie Martha’s Vineyard[7].
  • 26 września 2008 roku – David D. Willey, pilot Cessny 402, zginął w wyniku upadku samolotu tuż po starcie z lotniska w Edgartown. Na pokładzie samolotu nie było pasażerów[8][9].

Przypisy

edytuj
  1. a b The facts about Cape Air. capeair.com. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).
  2. a b Cape Air's story. capeair.com. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).
  3. JetBlue Spreads its Wings in New England in Marketing Partnership with Cape Air. capeair.com. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).
  4. Airlines need to come clean on code shares. The Seattle Times, 19.02.2011. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).
  5. Cape Air and American Airlines Launch Marketing Partnership. capeair.net, 29.03.2010. [dostęp 2011-08-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-07)]. (ang.).
  6. Regional Partners. continental.com. [dostęp 2011-08-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-31)]. (ang.).
  7. Accident occurred Tuesday, January 30, 2001 in Edgartown, MA. NTSB. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).
  8. Nelson Sigelman: NTSB says spatial disorientation caused Cape Air crash. The Martha’s Vineyard Times. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).
  9. Cape Air crash claims the life of a Vineyard pilot. The Martha’s Vineyard Times, 02.10.2008. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).