[go: up one dir, main page]

Ben Lewis Reitman (ur. 1879 w Saint Paul, zm. 1943 w Chicago) – amerykański lekarz i działacz anarchistyczny nazywany „King of the Hobos”. Współcześnie jest najbardziej znany z faktu bycia jednym z kochanków Emmy Goldman.

Ben Reitman
Ilustracja
Ben Reitman między 1910 a 1915
Pełne imię i nazwisko

Ben Lewis Reitman

Data i miejsce urodzenia

1879
Saint Paul, Minnesota

Data i miejsce śmierci

1943
Chicago, Illinois

Zawód, zajęcie

lekarz, aktywista polityczny, działacz społeczny

Małżeństwo

Mae Schwartz,
Anna Martindale,
Rose Siegal,
Medina Rivets

Partner

Emma Goldman,
Eileen O'Connor

Dzieci

Helen,
Brutus,
Mecca,
Medina,
Victoria,
Olive

Reitman był ekstrawagancką i ekscentryczną postacią. Emma Goldman opisuje swoje pierwsze spotkanie z Reitmanem w autobiografii Living My Life[1]:

Jego oczy były brązowe, duże i rozmarzone. Jego usta, odsłaniające piękne zęby, gdy się uśmiechał, były pełne i namiętne. Wyglądał na przystojnego brutala. Jego dłonie, wąskie i białe, wykazywały osobliwą fascynację. Jego paznokcie, podobnie jak włosy, zdawały się walczyć z mydłem i szczoteczką. Nie mogłam oderwać oczu od jego dłoni. Wydawał się z nich emanować dziwny urok, pieszczący i poruszający...

Emma Goldman, Living My Life

Biografia

edytuj

Reitman urodził się w 1879 w Saint Paul w stanie Minnesota w rodzinie biednych żydowskich imigrantów z Rosji i dorastał w Chicago. W wieku dziesięciu lat został włóczęgą, ale wrócił do Chicago i pracował w laboratorium poliklinicznym jako „chłopiec laboratoryjny”. W 1900 wstąpił do College of Physicians and Surgeons w Chicago, kończąc studia medyczne w 1904. W tym czasie był krótko żonaty z Mae Schwartz; mieli razem córkę[2] „Jan Gay” (Helen Reitman), która potem stała się pisarką, rzeczniczką nudyzmu i założycielką klubu nudystów Out-of-Door Club w Highland[3][4][5].

Pracował jako lekarz w Chicago, oferując usługi bezdomnym, prostytutkom, biednym i innym wyrzutkom. Dokonywał również zabiegu aborcji, który w tamtym czasie był nielegalny[2]. W 1907 Reitman stał się znany jako „King of the Hobos”(pol. Król włóczęg), kiedy otworzył filię Hobo College w Chicago, która stała się największym z centrów International Brotherhood Welfare Association, zajmujących się edukacją migrantów, organizacją polityczną i opieką społeczną[6]. Reitman poznał Emmę Goldman w 1908, kiedy zaproponował jej, by wygłosiła przemówienie w Hobo Hall na uczelni. W ten sposób rozpoczęli romans, który Goldman opisała jako „wielką pasję” jej życia[1]. Oboje podróżowali razem przez prawie osiem lat, pracując na rzecz antykoncepcji, wolności słowa, praw pracowniczych oraz idei anarchizmu.

W tym czasie para zaangażowała się w walkę o wolność słowa w San Diego w 1912-1913. Reitman został porwany przez tłum, ciężko pobity, osmolony i upierzony, naznaczony napisem „IWW[1]. Kilka lat później para została aresztowana w 1916 na mocy prawa Comstocka za propagowanie kontroli urodzeń, a Reitman spędził sześć miesięcy w więzieniu[7].

Obaj wierzyli w wolną miłość, ale zachowanie Reitmana wzbudzało u Goldman uczucie zazdrości[7]. Ożenił się ponownie, gdy jedna z jego kochanek zaszła w ciążę; ich syn urodził się, kiedy Reitman był w więzieniu. Związek z Goldman zakończyli wspólnie w 1917, po zwolnieniu Reitmana z więzienia[2].

Reitman wrócił do Chicago, ostatecznie współpracując z tym miastem, tworząc w latach trzydziestych Towarzystwo Zapobiegania Chorobom Wenerycznym. Jego druga żona zmarła w 1930, a Reitman ożenił się po raz trzeci z Rose Siegal. Później na poważnie związał się z Mediną Oliver, para miała cztery córki: Mecca, Medina, Victoria i Olive[1].

Śmierć

edytuj

Zmarł w Chicago na atak serca w wieku sześćdziesięciu czterech lat. Został pochowany na cmentarzu Waldheim (obecnie Forest Home Cemetery) w Forest Park w Chicago[8].

Ciekawostka

edytuj

Film Wagon towarowy Bertha w reżyserii Martina Scorsese został luźno oparty na powieści Reitmana – Sister of the Road: The Autobiography of Boxcar Bertha[9].

Dzieła Reitmana

edytuj
  • The Second Oldest Profession - A Study of the Prostitute's "Business Manager" (1931)[10]
  • Sister of the Road: The Autobiography of Boxcar Bertha (1937)[11][12][13]

Bibliografia

edytuj
  1. a b c d Emma Goldman, Living My Life, Penguin Classics, 2006, ISBN 978-0-14-243785-8.
  2. a b c Ben Lewis Reitman Papers [online], University of Illinois at Chicago, 7 marca 2008 [dostęp 2021-03-04] [zarchiwizowane z adresu 2008-03-07] (ang.).
  3. 1932, JAN GAY, ON GOING NAKED, FALSTAFF PR,PRIVATE PRINT! LIM/NUMBERED/SIGNED!! [online], Worthpoint [dostęp 2021-03-04] [zarchiwizowane z adresu] (ang.).
  4. THE NUDIST Vol. 02, No. 07, October [stated; otherwise identical to September issue]: (1933) [online], www.abebooks.co.uk [dostęp 2021-03-04] [zarchiwizowane z adresu 2021-03-04] (ang.).
  5. Helen (Jan) Gay [online], Geni Family Tree [dostęp 2021-03-04] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-04] (pol.).
  6. Emma Goldman - Love & Sexuality - Ben Reitman [online], Jewish Women's Archive [dostęp 2021-03-04] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-16] (ang.).
  7. a b Alice Wexler, Emma Goldman: an intimate life, New York: Pantheon Books, 1984, ISBN 978-0-394-52975-2 [dostęp 2021-02-16] (ang.).
  8. Walter Roth, Looking Backward: True Stories from Chicago's Jewish Past, Chicago Review Press, 1 sierpnia 2005, ISBN 978-0-89733-827-1 [dostęp 2021-03-04] (ang.).
  9. Roger Ebert, Boxcar Bertha [online], rogerebert.suntimes.com [zarchiwizowane z adresu 2008-12-12] (ang.).
  10. The second oldest profession : a study of the prostitute's "business manager", New York: The Vanguard Press, 1931, OCLC 1829435 [dostęp 2021-03-04] (ang.).
  11. Book Reviews, „European Journal of American Culture”, 23 (1), 2004, s. 63–72, DOI10.1386/ejac.23.1.63/0 [dostęp 2021-03-04] [zarchiwizowane z adresu 2021-03-04] (ang.).
  12. Ruth Kovacs, Boxcar Bertha story [online], theportlandalliance.org [dostęp 2021-03-04] [zarchiwizowane z adresu 2018-05-06] (ang.).
  13. Martha Lynn Reis, Hidden histories, Ben Reitman and the "outcast" women behind Sister of the Road: the autobiography of Box-Car Bertha, 2000, OCLC 62802483 [dostęp 2021-03-04] (ang.).

Zewnętrzne linki

edytuj