Barbara Dennerlein

W wieku lat 11 zaczęła grać na organach elektronicznych. Po półtora roku pobierania lekcji kontynuowała naukę bez formalnego nauczania. W wieku 15 lat zaczęła grę w klubach jazzowych. Często była najmłodszym muzykiem w grupie. Zyskała przydomek „Tornado organów z Monachium”, który rozpowszechnił się dzięki telewizji w 1982 r.

Na pierwszym albumie znajdują się cztery jej własne tytuły. Kompozycje różnią się od tradycyjnych bluesów; są to romantyczne, melancholijne ballady z elementami swingu, bebopu, funku i rytmów łacińskich. Szybkie tempa i rytmiczne figury używa w interpretacji znanych standardów, a także w wielu własnych kompozycjach, wymagających szybkiego grania na pedale. Dennerlein często wykorzystuje zmiany metrum (np. 3 / 4 na 4 / 4), a także niekonwencjonalnych układów harmonicznych, aby dodać wyrazu swym kompozycjom.

Kiedy została wydana jej trzecia płyta „Bebab”, Dennerlein założyła Monachium własną wytwórnię, było to w 1985 roku. Otrzymała nagrodę niemieckiej krytyki jazzowej. Następnie zrobiła trzy nagrania dla Enja Records i trzy dla International Jazz Label Verve Records. Na tych nagraniach pracowała z Rayem Andersonem, Randym Breckerem, Dennisem Chambersem, Royem Hargrovem, Mitchem Watkinsem, Jeffem „Tain” Wattsem.

Dennerlein używa w swoich organach samplerów MIDI, które pozwalają uzyskać wiele ciekawych brzmień mniej lub bardziej znanych. Po wielu projektach i po grze z renomowanymi, niekonwencjonalnymi muzykami, takimi jak Friedrich Gulda, zaczęła grać na organach piszczałkowych w 1994 roku. W 2002 roku nagrała dwa albumy jazzowe na organach kościelnych. Od 2003 roku opracowała również projekty jazzowe z orkiestrami symfonicznymi.

• 1995: „German Record Critics Award” („Preis der deutschen Schallplattenkritik”) za „Take Off"
• 1995: „Jazz Award” za „Take Off” i zajął ten album pierwsze miejsce na niemieckiej liście Jazz przez kilka miesięcy i jest najlepiej sprzedającym się albumem Jazz roku w Niemczech

• 1983: Jazz Live
• 1984: Orgelspiele
• 1985: Bebab
• 1986: Days Of Wine And Roses
• 1987: Tribute To Charlie
• 1988: Straight Ahead! and Barbara Dennerlein gra klasykę
• 1989: Live On Tour
• 1990: Hot Stuff and Barbara Dennerlein Duo (Bootleg)
• 1991: (Friedrich Gulda) Mozart No End
• 1992: That's Me and Solo
• 1995: Take Off!
• 1997: Junkanoo
• 1999: Outhipped
• 2001: Love Letters
• 2002: Spiritual Movement No.1 (Church organ recording)
• 2004: In A Silent Mood
• 2005: It's Magic
• 2006: The Best Of Barbara Dennerlein
• 2007: Change Of Pace (z Orkiestrą)
• 2008: Spiritual Movement No. 2 (Na żywo z Kaiser William Memorial Church w Berlinie)
• 2010: Bebabaloo
• 2012: Spiritual Movement No. 3
• 2015: Studiokonzert (Koncert na żywo w studio nagrany na dwuścieżkowy magnetofon szpulowy)
• 2015: Christmas Soul
• 2016: My Moments

• Official homepage