Barbara Marszel

Była córką współwłaściciela kaliskiej fabryki cukierków i handlowca Bronisława Marszela oraz Czesławy z Goczałkowskich. Przez całe zawodowe życie związana ze scenami warszawskimi. W latach 1950–1953 występowała w Teatrze Syrena, 1953-1955 i 1965-1977 w Teatrze Ludowym (Nowym), 1955-1958 w Teatrze Polskim, 1958-1959 w Teatrze Sensacji. W 1977 przeszła na rentę. Dużą popularność przyniosły jej występy estradowe, m.in. w „Podwieczorku przy mikrofonie”. Znana była również z roli dubbingowej Betty w serialu Flintstonowie z wersji z lat 70 XX wieku.

W 1979 otrzymała Złoty Krzyż Zasługi^[1].

Była dwukrotnie zamężna: po raz pierwszy z Joachimem Lamżą (zm. 1977), aktorem, z którym miała syna, również Joachima (ur. 1951); po rozwodzie z Lamżą wyszła w 1958 za Jana Wilczka (ur. 1916), wiceministra kultury i sztuki. Zmarła 10 stycznia 1988 w Warszawie, została pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 269-6-27/28)^[2].

• 1947: Jasne łany
• 1953: Pościg jako Bronka
• 1962: Dziewczyna z dobrego domu jako Weronika Nowak, autorka listu do Joanny
• 1962: Wyrok
• 1968: Gra jako kamieniarka
• 1974-1977: Czterdziestolatek jako Żona Burzyńskiego (gościnnie)
• 1984: 5 dni z życia emeryta (gościnnie)

• Andrzej Androchowicz, Barbara Teresa Marszel, w: Słownik biograficzny Wielkopolski Południowo-Wschodniej Ziemi Kaliskiej, tom III (pod redakcją Danuty Wańki), Kaliskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, Kalisz 2007, s. 266–267

• Barbara Marszel w bazie Filmweb
• Barbara Marszel w bazie filmpolski.pl