Atomic Rooster
Atomic Rooster – brytyjski zespół rockowy, działający w latach 1969–1983. Liderem zespołu był Vincent Crane.
Rok założenia |
czerwiec 1969 |
---|---|
Pochodzenie | |
Gatunek | |
Aktywność |
1969–1975, 1980–1983, od 2016 |
Powiązania | |
Skład | |
Steve Bolton Pete French Adrian Gautrey Shug Millidge Bo Walsh | |
Byli członkowie | |
Carl Palmer, John Du Cann, Ginger Baker | |
Strona internetowa |
Do największych przebojów grupy należą „Tomorrow Night” i „The Devil’s Answer”[1].
Historia grupy
edytujIdea zespołu powstała wśród muzyków akompaniujących Arthurowi Brownowi. Organista Vincent Crane i perkusista Carl Palmer postanowili wspólnie założyć nowy zespół. Trio powstało w czerwcu 1969 pod nazwą Atomic Rooster w składzie: Vincent Crane (instrumenty klawiszowe, głównie organy, Nick Graham (gitara basowa, gitara, flet, śpiew), Carl Palmer (perkusja)[1]. W tym składzie zespół nagrał album, zatytułowany po prostu Atomic Roooster, wydany w 1970[1].
Jeszcze w listopadzie 1969 Graham odszedł z zespołu i przeszedł do grupy Skin Alley, a jego miejsca zajął gitarzysta i wokalista John Du Cann[1]. W czerwcu 1970 z Atomic Rooster odszedł Carl Palmer, który wraz z klawiszowcem Keithem Emersonem i wokalistą, gitarzystą i gitarzystą basowym Gregiem Lake'em współzałożył wirtuozowskie trio – Emerson, Lake and Palmer[1]. W grupie jego miejsce zajął Rick Parnell, syn lidera orkiestr Jacka Parnella, jednak w dwa miesiące później na jego miejsce wszedł Paul Hammond[1]. Ten skład nagrał album Death Walks Behind You (1970), który – docierając do 12. miejsca na liście najpopularniejszych albumów – został największym sukcesem grupy.
W czerwcu 1971 zespół stał się kwartetem, gdy został uzupełniony enigmatycznym wokalistą Pete'em Frenchem[1]. Kwartet ten wydał trzeci album pt. In Hearing of... (1971)[1]. Tuż przed ukazaniem się płyty na rynku z zespołu odeszli gitarzysta John Cann i Paul Hammond. Crane przyjął nowych muzyków: gitarzystę Steve'a Boltona i ponownie perkusistę Ricka Parnella. Przez krótko grał w zespole basista Bill Smith. Gdy w grudniu 1971 French odszedł do grupy Cactus, na jego miejsce wszedł Chris Farlowe. Kwartet wydał album pt. Made in England (1972)[1].
W grudniu 1972 z zespołu odszedł gitarzysta Steve Bolton i został zastąpiony przez Johnny'ego Mandalę z zespołu Babylon. Atomic Rooster rozwiązali się w 1974, rok po wydaniu albumu Nice 'n' Greasy[1].
Johnny Mandala (już jako John Goodsall) założył zespół Brand X. Vincent Crane zajął się tworzeniem muzyki dla radia i teatru, brał udział w muzycznych programach dla dzieci oraz był dyrektorem muzycznym programu Rain Dog Stomu Yamashta's Red Buddha Theatre Company, poza rym reaktywował jazzowo-poetyckie występy z Paulem A. Greenem, a w 1978 ponownie nawiązał współpracę z Arthurem Brownem.
W 1980 nastąpiła reaktywacja Atomic Rooster; gitarzystą ponownie był John Cann, a nowym perkusistą Preston Heyman[1]. Po jego odejściu w 1981 na bębnach grał Ginger Baker, zastąpiony później ponownie przez Paula Hammonda[1]. W 1983 gitarzystą w zespole został Bernie Torme, a od czasu do czasu na gitarze grał także David Gilmour[1]. Niektóre źródła podają, że od czerwca 1983 w grupie występowali jeszcze Jean Crane jako wokalistka i John Field na instrumentach perkusyjnych. Był to już jednak koniec istnienia zespołu.
Vincent Crane od 1984 do 1987 grał w grupie Dexys Midnight Runners[1]. Popełnił samobójstwo 14 lutego 1989[1]. Przez całe swoje życie walczył z depresją. Paul Hammond popełnił samobójstwo w 1992 z powodu nałogowej narkomanii. John Du Cann zmarł 21 września 2011 na atak serca[2].
W 2016 za zgodą wdowy po Vincencie Crane zespół reaktywował się w składzie z dwoma oryginalnymi członkami z lat 70. - wokalistą Pete’em Frenchem i gitarzystą Steve’em Boltonem.
Zespół po raz pierwszy gościł w Polsce 15 września 2018 roku, podczas Festiwalu "Kielce Rockują" w Amfiteatrze Kadzielnia w Kielcach.
Skład
edytujczerwiec 1969 – marzec 1970 |
|
---|---|
marzec 1970 – czerwiec 1970 |
|
czerwiec 1970 – sierpień 1970 |
|
sierpień 1970 – czerwiec 1971 |
|
czerwiec 1971 – sierpień 1971 |
|
sierpień 1971 – wrzesień 1971 |
|
wrzesień 1971 – luty 1972 |
|
luty 1972 – koniec 1972 |
|
koniec 1972 – marzec 1974 |
|
marzec 1974 – luty 1975 (jako Vincent Crane's Atomic Rooster |
|
luty 1975 – połowa 1980 |
Rozpad zespołu |
połowa 1980 – październik 1980 |
|
październik 1980 |
|
październik 1980 – połowa 1982 |
|
połowa 1982 |
|
połowa 1982 – 1983 |
|
1983 – połowa 1983 |
|
połowa 1983 – koniec 1983 |
|
2016 |
|
2017 |
|
Dyskografia
edytujOpracowana na podstawie Discogs:
Albumy studyjne
edytuj- 1970: Atomic Rooster
- 1970: Death Walks Behind You
- 1971: In Hearing of Atomic Rooster
- 1972: Made in England
- 1973: Nice 'n' Greasy
- 1980: Atomic Rooster
- 1983: Headline News
Albumy koncertowe i kompilacyjne
edytuj- 1977: Home to Roost
- 1983: Live in Germany
- 1986: Kiss Yer Skull Goodbye
- 1989: The Devil Hits Back
- 1989: The Best & the Rest of
- 1991: The Collection
- 1993: Live in Concert – BBC Radio 1
- 1997: The Ultimate Chicken Meltdown 1980–1982
- 1997: In Satan’s Name. The Definitive Collection (2 CD)
- 1998: Devil's Answer-BBC Sessions
- 2000: Live and Raw 70/71
Single
edytuj- Friday the 13th/Banstead (1970)
- Tomorrow Night/Play the Game (1971) (11 WB)
- Devil's Answer/The Rock (1971) (4 WB)
- Stand by Me/Never to Lose (1972)
- Save Me/Close Your Eyes (1972)
- Tell Your Story, Sing Your Song (jako Vincent Crane's Atomic Rooster, 1974)
- Do You Know Who's Looking for You?/Throw Your Life Away (1980)
- Do You Know Who's Looking for You? (Extended)/Throw Your Life Away (Maxi, 1980)
- Play It Again/Start to Live (1981)
- Play It Again/Start to Live/Devil's Answer (Live) (Maxi, 1981)
- End of the Day/Living Underground (1982)
- End of the Day Living Underground/Tomorrow Night (nowa wersja) (Maxi, 1982)
- Land of Freedom/Carnival (1983)
- Land of Freedom (extended version)/Carnival (Maxi, 1983)
DVD
edytuj- Masters from the Vaults: Atomic Rooster
- Definitive Collection
Przypisy
edytujLinki zewnętrzne
edytuj- Historia zespołu. Strona żony Crane'a (ang.)
- Historia zespołu (ang.)