Andrzej Mozołowski
Andrzej Mozołowski (ur. 27 października 1925, zm. 27 sierpnia 1997 w Warszawie) – polski żołnierz, dziennikarz, pisarz.
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Miejsce zamieszkania |
Warszawa |
| Narodowość |
polska |
| Rodzice | |
| Małżeństwo |
Jolanta |
| Krewni i powinowaci |
Anna (siostra), Kazimierz Jaroszewicz, Włodzimierz Mozołowski, Jadwiga Mozołowska (wujostwo) |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujBył synem lekarzy Stefana Mozołowskiego (1892–1940, neurolog, pułkownik Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej) i Jadwigi z domu Jaroszewicz (1893-1986, specjalistka chorób skórnych i wenerycznych[1]) oraz bratem Anny[2][3].
Uczył się w gimnazjum Batorego w Warszawie[3]. Do 1939 zamieszkiwał z rodziną w kamienicy przy Alei Szucha 16[4]. Podczas II wojny światowej w trakcie okupacji niemieckiej zamieszkiwał w Warszawie z rodziną przy ul. Wilczej 2 (róg ulicy z Alejami Ujazdowskimi)[5]. Działał konspiracji i był żołnierzem Armii Krajowej[5]. W jego domu odbywały się tajne wykłady[5]. W trakcie obławy tamże został aresztowany przez Niemców, a po interwencji matki, która powołała się na przedwojenną działalność swojego męża z niemieckimi profesorami, wyrok śmierci został zamieniony na dożywotni obóz koncentracyjny[5]. Był osadzony w obozie Bergen-Belsen[3]. Po odzyskaniu wolności został przyjęty do 2 Korpusu Polskiego[5]. W stopniu plutonowego podchorążego służył w 8 Batalionie Strzelców Karpackich[5].
Po wojnie ukończył studia[3]. Publikował książki. Jako dziennikarz i publicysta w latach 90. publikował w tygodniku „Polityka”[6], występował też w TVP[3].
Postanowieniem Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego z 5 marca 1997 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski w uznaniu wybitnych zasług w działalności publicystycznej i społeczno-kulturalnej[7].
Zmarł 27 sierpnia 1997[8]. Jego żoną była Jolanta (1928–2015)[2]. Wraz z żoną i matką został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Stare Powązki w Warszawie (kwatera 216-4/3-1)[9]. Spoczęła tam także dr Julia Świtalska, a symbolicznie został upamiętniony Stefan Mozołowski.
Publikacje
edytuj- Czas pracy sprzedawców sklepowych (1953)
- Handel samoobsługowy (1957)
- Teksty reklamowe. Reklama prasowa i wydawnictwa reklamowe (1966)
- Szlakami motoryzacji (1968)
- Diabelska wyspa (1973)
- Samobójcy ginęli daremnie (1976)
- Jak to się stało? (1978)
- Usługi i rzemiosło. Uwagi i propozycje (1980)
- Tak upadło imperium (1984)
- Zmierzch samurajów (1989)
- The strange case of dr. Jekyll and mr. Hyde (1958, opracowanie; autor: Robert Louis Stevenson)
Przypisy
edytuj- ↑ Urzędowy spis lekarzy uprawnionych do wykonywania praktyki lekarskiej oraz aptek w Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: R. Olesiński, W. Merkel i S-ka, 1925, s. 280.
- ↑ a b Stanisław Ilnicki. O braciach Mozołowskich. „Gazeta AMG”. 4, s. 42, 2016.
- ↑ a b c d e Archiwum historii mówionej. Maciej Eustachy Jaroszewicz „Maciek”. 1944.pl. [dostęp 2022-06-07].
- ↑ Urzędowy spis: lekarzy, lekarzy-dentystów, farmaceutów, felczerów, pielęgniarek, położnych, uprawnionych i samodzielnych techników dentystycznych : oraz wykazy: aptek, szpitali, ubezpieczalni społ., ośrodków zdrowia, przychodni samodzielnych, oraz centrali i filii Państwowej Szkoły Higieny. Warszawa: Ministerstwo Opieki Społecznej, 1939, s. 154.
- ↑ a b c d e f Alina Jasińska-Matuszewska: Archiwum historii mówionej. Alina Jasińska-Matuszewska. 1944.pl. [dostęp 2016-12-10].
- ↑ Andrzej Mozołowski. polityka.pl. [dostęp 2016-12-10].
- ↑ M.P. z 1997 r. nr 29, poz. 269
- ↑ Andrzej Mozołowski. nekrologi-baza.pl. [dostęp 2016-12-10].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: JULIA ŚWITALSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2016-12-10].
Bibliografia
edytuj- Zmarł Andrzej Mozołowski. wyborcza.pl, 1997-08-29. [dostęp 2016-12-10].
- Stanisław Podemski: Andrzej Mozołowski (1925-97). wyborcza.pl, 1998-08-27. [dostęp 2016-12-10].
- Andrzej Mozołowski. worldcat.org. [dostęp 2016-12-10].