Anastazy (antypapież)

Był kuzynem biskupa Orte Arseniusza^[1]. W 847 roku został mianowany kardynałem-prezbiterem, przez papieża Leona IV^[2]. Skonfliktowany z papieżem, zyskał poparcie u cesarza Ludwika II, a większość czasu spędzał w Akwilei, odmawiając powrotu^[1]. Został więc ekskomunikowany (850), a potem dwukrotnie obłożony anatemą (853)^[1].

Po śmierci papieża Leona IV, ale przed intronizacją Benedykta III, stronnictwo cesarskie osadziło na tronie papieskim Anastazego^[1]. Zajął siłą Lateran, a także uwięził i torturował Benedykta III^[2]. Jednak w wyniku dezaprobaty ludu rzymskiego i niechęci kleru, po dwóch dniach zmuszony był ustąpić^[2]. W wyniku pojednania z prawowitym papieżem Benedyktem, odstąpiono od represji wobec Anastazego – został jedynie sprowadzony do stanu świeckiego i umieszczony w klasztorze^[1].

W latach pontyfikatu Mikołaja I, Anastazy został opatem klasztoru Santa Maria in Trastevere, a w 14 grudnia 867 zdjęto z niego kary kościelne^[1]. Hadrian II mianował go bibliotekarzem i kanclerzem Kościoła rzymskiego; funkcje te pełnił do śmierci^[1].

W 868 r. został powtórnie ekskomunikowany z powodu oskarżeń o współudział w zbrodni swego przyrodniego brata Eleuteriusza, który zgwałcił i zamordował córkę Hadriana II, a potem zamordował także jej matkę. Anastazego oczyszczono jednak z zarzutów i był później delegatem Stolicy Apostolskiej na Sobór konstantynopolitański IV^[1].

Niekiedy jest uważany za jednego ze współautorów Liber Pontificalis^[1].

• Antypapież
• Poczet papieży

• "Poczet papieży" Michał Gryczyński
• Anastasius Bibliothecarius. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2013-03-11]. (ang.).