[go: up one dir, main page]

Aleja Wielkopolski w Warszawie

ulica w Warszawie

Aleja Wielkopolski – aleja w Warszawie, wytyczona w latach 1932–1935 według projektu Zygmunta Hellwiga. Oś wzdłużna założonego w 1938 roku parku Wielkopolskiego[1].

Aleja Wielkopolski w Warszawie
Filtry
Ilustracja
Widok od strony ul. Filtrowej
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Przebieg
ul. Filtrowa
← ul. J. Datnyszka, ul. bł. Ł. z Gielniowa →
Zieleniec Wielkopolski
ul. M. Reja
ul. Wawelska, ul. Ondraszka ↓
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Aleja Wielkopolski w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Aleja Wielkopolski w Warszawie”
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Aleja Wielkopolski w Warszawie”
Ziemia52°13′04,0″N 20°59′41,0″E/52,217778 20,994722

W założeniu miała ona stanowić jedną z osi nigdy nie wybudowanej Dzielnicy Józefa Piłsudskiego. Według ówczesnych planów aleja Wielkopolski miała liczyć 60 metrów szerokości i być znacznie dłuższa – jej bieg kończył by się przy ul. Wołoskiej na wysokości ul. Madalińskiego.

Ostatecznie udało się zrealizować tylko fragment od ul. Filtrowej do ul. Wawelskiej.

Wzdłuż alei wytyczono mniejsze uliczki – Łęczycką i Łukasza Górnickiego stanowiące granice parku Wielkopolskiego – założonego w 1938 roku skweru mającego według przedwojennych planów tworzyć oprawę dla tego fragmentu założenia.

Od strony ulicy Filtrowej, więc na początku alei, w latach 1926 – 1930 r. powstały dwa należące do Kolonii Lubeckiego, bliźniacze budynki spółdzielcze na Filtrowej 63 i 65, zaprojektowane przez Romana Felińskiego. Pierwszy z nich powstał dla Spółdzielni Mieszkaniowej Urzędników Prywatnych i Wolnych Zawodów, drugi (ul. Filtrowa 65) dla Spółdzielni Mieszkaniowej „Osiedle Wojskowe”.

Pod koniec lat 30. planowano wytyczenie nowych ulic na skwerze między aleją Wielkopolski i ulicami Reja, Dantyszka i Krzyckiego. Miały one nosić nazwy Mekki i Medyny w związku z planami budowy w tym miejscu meczetu dla społeczności tatarskiej, jednak wybuch II wojny światowej uniemożliwił realizację tych planów.

Przypisy

edytuj
  1. Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 3. Dmochowskiego−Furmańska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 1996, s. 109. ISBN 83-906629-2-2.