Albert Aurier

Urodził się jako syn notariusza. W 1883 przyjechał do Paryża, żeby studiować prawo, ale szybko zainteresował się literaturą i sztuką. Zaczął pisać w periodykach poświęconych symbolizmowi: Le Décadent, La Plume, Le Moderniste (1889) i Mercure de France (od 1890). Ważniejsze eseje: „Les Isolés: Vincent van Gogh” i „Le Symbolisme en peinture: Paul Gauguin”. Po powrocie do Paryża z podróży do Marsylii Aurier zachorował na tyfus, po czym zmarł.

Następnego dnia jego przyjaciele, pisarze i artyści wzięli udział w orszaku pogrzebowym w specjalnym pociągu, który odjechał z jego trumną z dworca Orléans station (dziś Muzeum d’Orsay) do Châteauroux, gdzie prochy Auriera spoczęły w grobowcu rodzinnym^[1]. Sześć miesięcy po jego śmierci, w kwietniu 1893, przyjaciele opublikowali zbiór jego pism (Œuvres posthumes), wydanych przez Mercure de France^[2].

• Les Isolés: Vincent van Gogh Mercure de France, Paryż 1890, s. 24–29 (fr.)
• Le Symbolisme en peinture: Paul Gauguin Mercure de France, Paris 1890, s. 155–165 (fr.)
• Les Symbolistes, Revue encyclopédique 2, 1 kwietnia1892, s. 474–486, ilustr.

Większość obrazów van Gogha z kolekcji Auriera nabyła Helene Kröller-Müller; obecnie stanowią one część zbiorów Kröller-Müller Museum w Otterlo (Holandia). Dzieła samego Auriera oraz innych artystów (m.in. Émile’a Bernarda i A. Fourmona) zostały wystawione po raz pierwszy na widok publiczny w Paryżu w 1960^[3].

• Sophie Monneret: L’impressionisme et son époque, dictionnaire international. Paris: Denoël, 1979. ISBN 2-221-05222-6. (fr.). Brak numerów stron w książce

• Margaret Rauschenbach Lynn, G.-Albert Aurier, Critic and Theorist of Symbolist Art, Ph. D. thesis, MIT, 1983 (9MB)