Kompilacja (muzyka)

Krytycy muzyczni jako wyróżniający się przykład albumu kompilacyjnego złożonego ze ścieżek dźwiękowych wymieniają The Great Gatsby: Music from Baz Luhrmann's Film, zawierający nagrania różnych artystów i różne gatunki muzyczne, wyprodukowany przez producenta muzycznego Baza Luhrmanna i producenta wykonawczego Jay-Z^[1].

Sampler album stanowi kompilację nagrań artystów związanych kontraktem z wytwórniami płytowymi, opublikowanych w celu wypromowania tychże artystów^[2]. Niektóre z bardziej interesujących kompilacji tego typu pochodzą z wytwórni o wyraźnie zarysowanym profilu. Znaczącym przykładem jest tu Nonesuch Records, zarządzana w okresie jej największego znaczenia przez muzyka, producenta i miłośnika muzyki Roberta Hurwitza. Wydała ona kilka kompilacji, prezentujących jego umiejętności w zakresie odkrywania utalentowanych artystów i wspierania ich w początkach ich kariery (takich jak przykładowo: John Adams, Philip Glass, Steve Reich i Kronos Quartet)^[1].

Albumy tematyczne mogą zawierać:

• retrospektywną kolekcję danego artysty (często nagrywających dla różnych wytwórni)
• zbiory wcześniej niepublikowanych nagrań
• zbiory nagrań gatunku, który przeżywa swój comeback

albo jakaś kombinacja wszystkich powyższych^[1].

Kompilacje tego typu noszą określenie Greatest Hits. Pierwszym tego typu wydawnictwem w historii muzyki był album składankowy Johnny’ego Mathisa, zatytułowany Johnny's Greatest Hits, wydany w 1958 roku przez wytwórnię Columbia Records^[3].

Zobacz multimedia związane z tematem: Kompilacja (muzyka)

• medley