Aital Witoszyński
Aital Witoszyński (ur. 25 października 1846 w Wołczy Dolnej, zm. 9 czerwca 1913 w Sanoku) – prawnik, urzędnik, burmistrz Sanoka.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Burmistrz Sanoka | |
Okres |
od 22 grudnia 1898 |
Poprzednik | |
Następca | |
Życiorys
edytujZ pochodzenia był Rusinem[1]. Syn Piotra Witoszyńskiego, księdza greckokatolickiego i Antoniny z domu Nosalewicz.
Był naczelnikiem filii banku[2]. Uchwałą Rady Miejskiej w Sanoku z 12 lipca 1875 został uznany przynależnym do gminy Sanok[3][2]. Prowadził kancelarię adwokacką. 31 maja 1879 został wybrany członkiem rady zawiadowczej stowarzyszenia urzędników w Sanoku[4]. Został radnym miejskim Sanoka (trzecia kadencja 1875[5], czwarta kadencja 1878 – w obu przypadkach jako asesor[6])[7]. Po ustąpieniu Jana Zarewicza 15 maja 1879 został wybrany zastępcą burmistrza Sanoka Cyryla Jaksa Ładyżyńskiego[8][6]. Po wyborach w 1881 został radnym[6][9][10][11][12][13][14], po kolejnych wyborach wybrany 18 listopada 1884[15][16][17][18][19][20][21] (wówczas został ponownie asessorem i zastępcą Ładyżyńskiego), 1887[22], 1889[23], 1890[24], 1891[25], 1892[26], 1893[27], 1894[28], 1895[21][29][30][31]. Jako zastępca przewodniczył obradom Rady Miasta i był sprawozdawcą. Ponadto w 1886 na jego wniosek Henryk Kieszkowski otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka[32]. W 1887 wszedł w skład komisji rady miejskiej, która miała czynić starania celem zakupu gruntu i stworzenia cmentarza w Sanoku (prócz niego zasiedli w komisji Franciszek Bem i Józef Rynczarski)[33]. Został członkiem dyrekcji założonego w 1886 w Sanoku stowarzyszenia spożywczego pod nazwą Okrużnaja Narodnaja Torhowla (obszczerstwo zarej. z ohran. porukoju)[34][35]. Od około 1898 był asesorem ze stanu kupieckiego do senatu dla spraw handlowych przy C. K. Sądzie Obwodowym w Sanoku[36][37][38]. 25 marca 1895 został prezesem wydziału Towarzystwa Muzyki Ochotniczej w Sanoku[39].
Po śmierci Ładyżyńskiego, wpierw na przełomie 1897/1898 w czasie opróżnienia urzędu burmistrza był obok Pawła Hydzika jednym z dwóch zastępców[40][41], po czym wybory z 1897 zostały unieważnione, a przy kolejnych 22 grudnia 1898 został wybrany na stanowisko burmistrza Sanoka (jego zastępcami byli Artur Goldhammer i Feliks Giela)[42][21][43][44][45][46][47]. W 1903 Witoszyński został ponownie burmistrzem, a jego zastępcą Feliks Giela[1][21][48].
W okresie urzędowania Witoszyńskiego na stanowisku burmistrza:
- podjęto decyzję o budowie koszar wojskowych, a ponadto została poszerzona granica miasta,
- wytyczono kolejne ulice[49],
- otwarto Szkołę Wydziałową w 1899,
- kontynuowano tworzenie parku miejskiego,
- wsparto finansowo budowę Pomnika Tadeusza Kościuszki (zakup i odstąpienie terenu na obecnym placu św. Jana), odsłoniętego w 1902,
- otwarto fabrykę rur betonowych, płyt chodnikowych i krawężników[50],
- wydano zgodę na budowę łaźni rytualnej dla ludności żydowskiej,
- powołano Kasą Oszczędności, nazwaną potem Komunalną K.O. Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka 18 grudnia 1903,
- zbudowano nową targowicę (teren obecnej ul. Orzeszkowej),
- rozbudowano rzeźnię miejską, umożliwiając wykorzystanie jej przez Żydów do uboju rytualnego,
- w 1902, dla uczczenia bitwy pod Grunwaldem, nazwę ulicy Lwowkiej przemianowano na Jagiellońską (istnieje do dziś).
11 października 1899 został wybrany do składu C. K. Rady Szkolnej Okręgowej jako delegat miasta Sanoka[51] i zasiadał tamże w kolejnych latach[52][53][54][55][56][57][58]. W sierpniu 1900 wszedł w skład komitetu mieszczańskiego w Sanoku, zajmującego się wyborami do Sejmu Krajowego Galicji[59]. 11 lutego 1904 nowa rada wybrała go ponownie burmistrzem[60]. Był urzędnikiem Powiatowego Towarzystwa Zaliczkowego w Sanoku[61][62][63]. Do lipca 1904 był członkiem dyrekcji Powiatowego Towarzystwa Zaliczkowego w Sanoku[64]. 28 grudnia 1904 grupa niezadowolonych radnych złożyła wniosek o powołanie komisji do zbadania informacji o rzekomych nadużyciach burmistrza. Chodziło o zaniedbania w operacjach wekslowych w Komunalnej Kasie Oszczędności, której był dyrektorem. Wynik pracy wykazał częściowo zasadność stawianych zarzutów. Z nieznanych dla sanoczan powodów burmistrz Witoszyński był nieobecny podczas uroczystej wizyty bp. Józefa Sebastiana Pelczara w mieście w dniach 22–23 października 1904[65]. 14 lutego 1905 Aital Witoszyński złożył dymisję z urzędu burmistrza[66][67][68], wówczas nie zdołano wybrać jego następcy, a funkcjŁ zastępcy burmistrza pełnili Feliks Giela i Natan Nebenzahl[69].
25 lutego 1905 zapadł wyrok sądowy w sprawie wytoczonej przez Witoszyńskiego przeciw Adamowi Pytlowi o obrazę czci (21 grudnia 1904 Pytel stwierdził, że delegat towarzystw gospodarczo-zarobkowych Garczyński badający stan księgi Towarzystwa Zaliczkowego w Sanoku, uznał, że Witoszyński jako urzędnik tej instytucji dopuścił się kradzieży; w ramach procesu potwierdzili to świadkowie), w którym sąd uwolnił Pytla od oskarżenia[70]. Zasiadał w Radzie c. k. powiatu sanockiego, wybrany z grupy gmin miejskich, pełnił mandat w kolejnych latach, przejściowo (około 1897) sprawując funkcję zastępcy członka wydziału powiatowego[71][72][73][74][75][76], ponownie wybrany w 1903 z grupy gmin miejskich, pełnił funkcję zastępcy członka wydziału powiatowego[77][78][79][80], raz jeszcze wybrany w 1907 z grupy gmin miejskich, pełnił funkcję zastępcy członka wydziału powiatowego[81][82][83][84][85][86].
W 1891 został członkiem korespondentem Izby Handlowo-Przemysłowej we Lwowie[87]. Był członkiem zwyczajnym Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego[88][89][90]. Był członkiem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[91]. W 1896 komitetu Kolonii Rymanowskiej[92].
Jego żoną była Matylda z domu Reck (1856-1917)[93]. Mieli syna Romana (ur. 1874[94], absolwent C. K. Gimnazjum Męskiego w Sanoku[95] i studiów prawa[96], podoficer C. K. Armii[97], urzędnik[98], adwokat[99], od 1903 żonaty z Marią Tomek, córką radcy C. K. Sądu Obwodowego w Sanoku, Ferdynanda Tomka[100]) i córkę Jadwigę Marię (1876-1948, wzgl. Maria Jadwiga[101]). Córka od 1899 była żoną dr. Teodozego Hubricha[102], radcy C. K. Sądu Obwodowego w Sanoku[103][36], radnego miasta Buczacza[104][105], zmarłego w Sanoku na krótko przed 23 stycznia[106] 1901[107], a w 1905 wyszła ponownie za mąż, także prawnika, dr. Tadeusza Malawskiego[108], późniejszego burmistrza Sanoka w latach 1929–1934.
Aital Witoszyński został pochowany na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku (później w tym miejscu spoczął Tadeusz Malawski)[109][110].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Edward Zając, Szkice z dziejów Sanoka, Sanok 1998, s. 101.
- ↑ a b Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 546 (poz. 1).
- ↑ Księga uchwał Rady miejskiej od lutego 1874 do stycznia 1876. T.V. sanockabibliotekacyfrowa.pl. s. 188. [dostęp 2022-02-05].
- ↑ Ruch stowarzyszeń. „Urzędnik”. Nr 15, s. 102, 10 października 1879.
- ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 375.
- ↑ a b c Marta Szramowiat. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Samorząd miejski Sanoka okresu galicyjskiego. Główne zadania i działalność Rady Miejskiej w Sanoku. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 20, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 377.
- ↑ Księga uchwał Rady miejskiej od maja 1878 do czerwca 1881. T. VII. sanockabibliotekacyfrowa.pl. s. 110-111. [dostęp 2022-02-05].
- ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 379.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1880. Lwów: 1880, s. 299.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1881. Lwów: 1881, s. 301.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1882. Lwów: 1882, s. 303.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1883. Lwów: 1883, s. 307.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1884. Lwów: 1884, s. 286.
- ↑ Księga uchwał Rady miejskiej od sierpnia 1883 do grudnia 1887. T. IX. sanockabibliotekacyfrowa.pl. s. 125. [dostęp 2022-02-05].
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1885. Lwów: 1885.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1886. Lwów: 1886, s. 286.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1887. Lwów: 1887, s. 286.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1888. Lwów: 1888, s. 286.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1889. Lwów: 1889, s. 315.
- ↑ a b c d Marta Szramowiat. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Samorząd miejski Sanoka okresu galicyjskiego. Główne zadania i działalność Rady Miejskiej w Sanoku. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 21, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 380.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1890. Lwów: 1890, s. 315.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1891. Lwów: 1891, s. 315.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1892. Lwów: 1892, s. 315.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1893. Lwów: 1893, s. 315.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1894. Lwów: 1894, s. 315.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1895. Lwów: 1895, s. 315.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1896. Lwów: 1896, s. 315.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1897. Lwów: 1897, s. 315.
- ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 381.
- ↑ Edward Zając, Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka, Sanok 2002, s. 43.
- ↑ Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 165. ISBN 83-909787-0-9.
- ↑ I. Stowarzyszenia spożywcze. „Rocznik Stowarzyszeń Zarobkowych i Gospodarczych w Galicyi i W. Ks. Krakowski”. 14, s. 35, 1888.
- ↑ Statystyka Stowarzyszeń Zarobkowych i Gospodarczych w Galicyi z W. Księstwem Krakowskiem za rok 1890. Lwów: 1891, s. 36.
- ↑ a b Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1899. Lwów: 1899, s. 70.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 102.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 102.
- ↑ Towarzystwo Muzyki Ochotniczej w Sanoku. „Gazeta Sanocka”. 8, s. 4, 14 kwietnia 1895.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1898. Lwów: 1898, s. 378.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1899. Lwów: 1899, s. 378.
- ↑ Telegramy „Kurjera Lwowskiego”. „Kurjer Lwowski”. Nr 356, s. 5, 24 grudnia 1898.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 378.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 378.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 402.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 402.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 402.
- ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 383.
- ↑ Edward Zając, Szkice z dziejów Sanoka, Sanok 1998, s. 102.
- ↑ ROCZNIK RYMANOWA ZDROJU. TOM IX 2006 (s. 22). rymanow-zdroj.pl. [dostęp 2013-07-30]. (pol.).
- ↑ Protokoły posiedzeń Rady Miejskiej w Sanoku od 20.01.1898 - 20.12.1899 roku. szukajwarchiwach.gov.pl. s. 182. [dostęp 2021-12-12].
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 487.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 521.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 521.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 521.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 521.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 541.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 541.
- ↑ Kronika krajowa. Z ruchu wyborczego. „Słowo Polskie”, s. 4, nr 391 z 23 sierpnia 1900.
- ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 385.
- ↑ Statystyka Stowarzyszeń Zarobkowych i Gospodarczych w Galicyi z W. Księstwem Krakowskiem i Sprawozdanie Związku Stowarzyszeń Zarobkowych i Gospodarczych za rok 1894. R. 21. Lwów: 1895, s. 37.
- ↑ Statystyka Stowarzyszeń Zarobkowych i Gospodarczych w Galicyi z W. Księstwem Krakowskiem i Sprawozdanie Związku Stowarzyszeń Zarobkowych i Gospodarczych za rok 1897. R. 24. Lwów: 1895, s. 50.
- ↑ Statystyka Stowarzyszeń Zarobkowych i Gospodarczych w Galicyi z W. Księstwem Krakowskiem i Sprawozdanie Związku Stowarzyszeń Zarobkowych i Gospodarczych za rok 1897. R. 24. Lwów: 1898, s. 50.
- ↑ Firmy. „Gazeta Lwowska”, s. 10, nr 194 z 25 sierpnia 1904.
- ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”, s. 3, nr 44 z 30 października 1904.
- ↑ Księga uchwał Rady Miejskiej w Sanoku od 22.11.1900 - 4.02.1907 roku. sanockabibliotekacyfrowa.pl. s. 282. [dostęp 2021-12-13].
- ↑ Kronika. Rezygnacya. „Gazeta Sanocka”, s. 3, nr 59 z 12 lutego 1905.
- ↑ Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”, s. 2–3, nr 60 z 19 lutego 1905.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 413.
- ↑ Z Izby Sądowej. „Gazeta Sanocka”, s. 2, nr 61 z 26 lutego 1905.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1898. Lwów: 1898, s. 330.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1899. Lwów: 1899, s. 330.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 330.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 330.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 352–353.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 352–353.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 352–353.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 352–353.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 366.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 366.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 366.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 394–395.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 394–395.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 408–409.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 409–410.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 462.
- ↑ Dział ekonomiczny. „Gazeta Narodowa”, s. 3, nr 224 z 18 września 1891.
- ↑ Sprawozdanie Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego z ósmego roku jej istnienia tj. 1893 złożone przez zarząd na walnem zgromadzeniu dnia 17 marca 1894. s. 11.
- ↑ Sprawozdanie Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego z dziesiątego roku jej istnienia tj. 1895 złożone przez zarząd na walnem zgromadzeniu dnia 14 marca 1896. s. 10.
- ↑ Sprawozdanie Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego za czas od 31 stycznia do 15 września 1897 (dwunasty rok istnienia) złożone przez zarząd na walnem zgromadzeniu dnia 18 grudnia 1897. s. 9.
- ↑ Anna Sebastiańska: Członkowie TG „Sokół” w Sanoku 1889–1946. sokolsanok.pl, 29 listopada 2009. [dostęp 2014-03-12].
- ↑ Obraz rozwoju i urządzeń pierwszej Krajowej Leczniczej Kolonii w Rymanowie 1886-1896. Lwów: 1898, s. 65.
- ↑ Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 215 (poz. 149).
- ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1891/1892 (zespół 7, sygn. 13). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 345.
- ↑ Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1892. Sanok: Fundusz Naukowy, 1892, s. 49, 56.
- ↑ Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 549 (poz. 22).
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1898. Wiedeń: 1897, s. 762, 811.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 50.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: Prezydyum C.K. Namiestnictwa, 1911, s. 50, 141.
- ↑ Księga małżeństw 1888–1905 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 204-205 (poz. 26).
- ↑ Księga Zmarłych 1946–1958 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 288 (poz. 44).
- ↑ Czasem wzmiankowany jako Teodozyusz Hubrich, zob. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1899. Lwów: drukarnia Wł. Łozińskiego, 1899, s. 115.
- ↑ Księga małżeństw 1888–1905 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 148 (poz. 42).
- ↑ Z Buczacza. „Słowo Polskie”. 97, s. 2, 28 kwietnia 1897.
- ↑ Z Buczacza. „Kurjer Lwowski”. 119, s. 4, 30 kwietnia 1897.
- ↑ Zmarli. „Kurjer Lwowski”. 23, s. 4, 23 stycznia 1901.
- ↑ Księga aktów zejść rzym.-kat. Sanok 1878–1904. T. H. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 329 (poz. 5).
- ↑ Księga małżeństw 1905–1912 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. AP Rzeszów – O/Sanok, zespół 491, sygn. 21, s. 7, poz. 34.
- ↑ Stefan Stefański: Cmentarze sanockie. Sanok: Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze. Oddział w Sanoku, 1991, s. 25.
- ↑ Spacer po cmentarzu przy ul. Rymanowskiej. zymon.com.pl. [dostęp 2014-05-17].
Bibliografia
edytuj- Edward Zając. Poczet burmistrzów Sanoka. Aital Witoszyński. „Tygodnik Sanocki”, s. 4, nr 32 (196) z 11 sierpnia 1995.
- Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka. Kraków: Secesja, 1995. ISBN 83-86077-57-3.
- Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 101–103. ISBN 83-909787-0-9.
- Edward Zając, Postawił na obronność, Tygodnik Sanocki, nr 2 (583) z 10 stycznia 2003, s. 7.
- Aital Witoszyński – biogram na stronie Towarzystwa Gimnastecznego „Sokół” w Sanoku
- Franciszek Oberc. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Burmistrzowie Sanoka (przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej, naczelnicy). „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 340, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- Z Sanoka. „Kurjer Lwowski”. 59, s. 4, 28 lutego 1905.