Adratiklit

	Adratiklit
	Maidment et al, 2020
	Okres istnienia: baton PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q ↓
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	zauropsydy
Podgromada	diapsydy
Infragromada	archozauromorfy
Nadrząd	dinozaury
Rząd	dinozaury ptasiomiedniczne
Podrząd	tyreofory
Infrarząd	stegozaury
Rodzaj	Adratiklit
Gatunki
	Adratiklit boulahfa
	Adratiklit boulahfa

Adratiklit – rodzaj wymarłego dinozaura z grupy stegozaurów^[1].

Adratiklit to pierwszy przedstawiciel stegozaurów (a nawet pierwszy przedstawiciel Eurypoda), którego skamieniałości odnaleziono w północnej Afryce. Jego szczątki znaleziono w Maroku, w górach Atlas, w okolicy Boulahfa. Otaczające skamieniałości skały formacji El Mers II^[1] wchodzącej w skład grupy El Mers^[2], datuje się na jurę środkową, dokładniej na baton^[1]. Jest to formacja bogata w pozostałości dinozaurów^[2]. Same stegozaury występują natomiast w zapisie kopalnym od jury środkowej do wczesnej kredy^[1] (pojedyncze znalezisko z kredy późnej również może okazać się pozostałością członka tej grupy^[3]). Czyni go to również pierwszym pewnym stegozaurem^[1] (jako że podejrzewana o stegozaurzą naturę jeszcze wcześniejsza Isaberrysaura wydaje się być raczej bazalnym ornitopodem^[4]).

*Adratiklit* porównywany jest do powyższej *Miragaia*

Holotyp obejmuje kręgi grzbietowe, znane są także kręgi szyjne i kość ramienna. Nowemu rodzajowi nadano nazwę wywodzącą się z berberyjskiego słowa adras oznaczającego górę i pochodzącego z tego samego języka wyrazu tiklit znaczącego „jaszczurka”. Epitet gatunkowy odwołuje się z kolei do miejsca odnalezienia skamieniałości^[1].

Maidment i inni wskazują na bliższe pokrewieństwo Adratiklit z dacentrurem czy Miragaia niż ze stegozaurami południowoafrykańskimi, jak kentrozaur czy parantodon. Zwierzę zostało zaliczane do grupy stegozaurów (Stegosauria), nie przypisano go do żadnej rodziny^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Susannah C.R. Maidment, Thomas J. Raven, Driss Ouarhache i Paul M. Barrett. North Africa's first stegosaur: Implications for Gondwanan thyreophoran dinosaur diversity. „Gondwana Research”. 77, s. 82–97, 2020. DOI: 10.1016/j.gr.2019.07.007. (ang.).
↑ ^a ^b MostafaM. Oukassou MostafaM. i inni, First occurrence of the Ichnogenus Selenichnites from the Middle Jurassic Strata of the Skoura Syncline (Middle Atlas, Morocco); Palaeoecological and palaeoenvironmental context, „Comptes Rendus Palevol”, 15 (5), Elsevier, 2016, s. 461-471 (ang.).
↑ Peter MP.M. Galton Peter MP.M., KrishnanK. Ayyasami KrishnanK., Purported latest bone of a plated dinosaur (Ornithischia: Stegosauria), a "dermal plate" from the Maastrichtian (Upper Cretaceous) of southern India, „Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie - Abhandlungen,”, 285 (1), 2017, s. 91-96 (ang.).
↑ LeonardoL. Salgado LeonardoL. i inni, A new primitive Neornithischian dinosaur from the Jurassic of Patagonia with gut contents, „Scientific Reports”, 7, 2017, s. 42778, DOI: 10.1038/srep42778 (ang.).

[Adratiklit-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Susannah C.R. Maidment, Thomas J. Raven, Driss Ouarhache i Paul M. Barrett. North Africa's first stegosaur: Implications for Gondwanan thyreophoran dinosaur diversity. „Gondwana Research”. 77, s. 82–97, 2020. DOI: 10.1016/j.gr.2019.07.007. (ang.).

[Oukassou&16-2] MostafaM. Oukassou MostafaM. i inni, First occurrence of the Ichnogenus Selenichnites from the Middle Jurassic Strata of the Skoura Syncline (Middle Atlas, Morocco); Palaeoecological and palaeoenvironmental context, „Comptes Rendus Palevol”, 15 (5), Elsevier, 2016, s. 461-471 (ang.).

[Galton&Ayyasami17-3] Peter MP.M. Galton Peter MP.M., KrishnanK. Ayyasami KrishnanK., Purported latest bone of a plated dinosaur (Ornithischia: Stegosauria), a "dermal plate" from the Maastrichtian (Upper Cretaceous) of southern India, „Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie - Abhandlungen,”, 285 (1), 2017, s. 91-96 (ang.).

[Isaberrysaura-4] LeonardoL. Salgado LeonardoL. i inni, A new primitive Neornithischian dinosaur from the Jurassic of Patagonia with gut contents, „Scientific Reports”, 7, 2017, s. 42778, DOI: 10.1038/srep42778 (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]