Adam Kaźmierczyk (duchowny)

Adam Kaźmierczyk wychował się w rodzinie wielodzietnej Stanisława i Katarzyny Kaźmierczyków. Spośród sześciorga dzieci, troje wybrało stan duchowny – Adam wybrał kapłaństwo, a jego dwie siostry życie zakonne w Zgromadzeniu SS. Felicjanek^[1].

W 1939 r. zdał maturę w szkole w Brzesku, a następnie wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie, którego rektorem był wówczas bł. ks. Roman Sitko. Formację do kapłaństwa rozpoczął w Błoniu koło Tarnowa, gdzie w pierwszym miesiącu pobytu został aresztowany wraz z innymi klerykami i ich przełożonymi, po czym więziony przez władze niemieckie w Tarnowie^[2]. Święcenia kapłańskie otrzymał 24 kwietnia 1945 z rąk ks. bpa Stanisława Rosponda^[3]. W roku 1951 uzyskał tytuł magistra teologii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie^[1].

Po święceniach rozpoczął pracę duszpasterską jako wikariusz w Ropczycach (1945–1948), a następnie w parafii katedralnej w Tarnowie, pełniąc równocześnie obowiązki rektora kościoła Matki Bożej Szkaplerznej w Tarnowie oraz kapelana Zakładu Poprawczego w Tarnowie^[4].

Dnia 11 marca 1962 r. rozpoczął pracę jako proboszcz parafii św. Katarzyny w Grybowie i dziekan dekanatu grybowskiego. Ponadto pełnił funkcję ojca duchownego dekanatu Grybów. Pisał także artykuły do czasopism „Wzrastanie” i „Kurier Grybowski”. Rozwijał na terenie miasta poradnictwo przedmałżeńskie i rodzinne, nabożeństwa i spotkania dla ludzi starych i chorych, młodzieży i studentów. W roku 1977 utworzył orkiestrę parafialną, a w roku 1987 poświęcona została nowa plebania, nad której budową czuwał. W czasie jego posługi w Grybowie wykonano remont kościoła św. Katarzyny, zakupiono wysokiej klasy organy projektu prof. Jana Jargonia (organizowane były koncerty muzyki organowej z udziałem zagranicznych wykonawców z Norymbergi, Essen i Hagi), zmodernizowano dzwony kościelne, wybudowano mur podporowy i ogrodzenie wokół kościoła. Czynił usilne starania, które doprowadziły do ogłoszenia przez bpa tarnowskiego Jerzego Ablewicza (dekretem z dnia 24 grudnia 1974 r.) kościoła grybowskiego – sanktuarium maryjnym – Matki Bożej Przedziwnej^[5]. Obowiązki proboszcza wykonywał do 1987 roku, kiedy to przeszedł na emeryturę. Przez okres pobytu w Grybowie pełnił funkcję kustosza Muzeum Parafialnego w Grybowie, aż do swojej śmierci w 2004 roku^[6].

• 1975 – godność Kapelana Jego Świątobliwości
• 1995 – Honorowy Obywatel Miasta Grybowa^[7]
• 2003 – nagroda czasopisma dla młodzieży „Wzrastanie”

• ks. Adam Nita (oprac.), Kapłani zmarli w 2004 roku, „CURRENDA. PISMO URZĘDOWE DIECEZJI TARNOWSKIEJ”, Rok 154 Nr 1, styczeń–marzec 2004. ISSN 0239-2291.
• Kazimierz Solarz, Zmarł ks. Prałat Adam Kaźmierczyk, "Kurier Grybowski", nr 1/24 (5) marzec/kwiecień 2004. ISSN 1509-670X.
• ks. Stanisław Gurba, Katarzyna Gruca (red.), W co wierzyć, jak żyć? W 10. rocznicę śmierci ks. Prałata Adama Kaźmierczyka 1920-2004, Grybów 2014. ISBN 978-83-88930-61-4
• Maria Filipowicz-Solarz, Żyć prosto i skromnie (wspomnienie o ks. Adamie Kaźmierczyku, w 10-tą rocznicę śmierci), cz. I–III, „Nasza Bazylika. Pismo Parafii pw. Św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Grybowie” listopad 2013, nr 1, s. 18–20; luty 2014, nr 2, s. 9–11; październik 2014, nr 4, s. 17–19.
• ks. Stanisław Gurba, Represja gestapo wobec alumnów seminarium w Błoniu k. Tarnowa. Ze wspomnień ks. prałata Adama Kaźmierczyka – świadka początków męczeńskiej drogi bł. ks. Romana Sitki, „Tarnowskie Studia Teologiczne”, 32(2013)2, s. 89-102.
• ks. Stanisław Gurba, Komunikacja nauczyciel-uczeń w procesie resocjalizacji młodzieży. Działalność pedagogiczna ks. Adama Kaźmierczyka w Zakładzie Poprawczym w Tarnowie, [w:] Nauczyciel, wychowawca, pedagog: wyzwania i zadania, red. P. Juśko, M. Borys [i in.], Tarnów 2014, s. 38–47. ISBN 978-83-63827-28-1