Żuraw mandżurski

Żuraw mandżurski
	Grus japonensis
	(Statius Muller, 1776)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	żurawiowe
Rodzina	żurawie
Podrodzina	żurawie
Rodzaj	Grus
Gatunek	żuraw mandżurski
Synonimy
	Ardea (Grus) Japonensis Statius Muller, 1776;
	Ardea (Grus) Japonensis Statius Muller, 1776;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; narażony na wyginięcie
	Zasięg występowania
	; okres lęgowy przeloty zimowiska
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Żuraw mandżurski^[4] (Grus japonensis) – gatunek ptaka z rodziny żurawi (Gruidae), jeden z największych w tej rodzinie. W Azji Wschodniej jest symbolem szczęścia i wierności. Nie wyróżnia się podgatunków^[2]^[5].

Morfologia

Wygląd zewnętrzny: Dorosły żuraw japoński jest upierzony na biało, poza ogonem, który jest czarny, głową i szyją, które są również koloru czarnego lub szarego. Na czubku głowy żurawia japońskiego widnieje czerwona łata skóry. Jej kolor staje się jaskrawy, kiedy ptak jest pobudzony.

Rozmiary

Długość ciała – 138–152 cm, rozpiętość skrzydeł 220–250 cm^[2].

Masa ciała

7–10 kg, zimą do 12 kg^[2].

Występowanie

Zasięg występowania: Wiosną i latem żuraw mandżurski gniazduje w południowo-wschodniej Rosji, północno-wschodnich Chinach i na przyległym obszarze w skrajnie wschodniej Mongolii, ponadto na Hokkaido w Japonii. Populacja kontynentalna migruje na zimowiska do Korei, wschodnio-środkowych Chin^[2], czasem zalatuje na Tajwan^[3], populacja japońska nie migruje^[2]^[3].

Środowisko: Bagna, pola ryżowe, tereny podmokłe.

Pożywienie

Małe płazy, ryby, gryzonie, owady, wodne bezkręgowce oraz rośliny^[2].

Rozród

Zwykle składa dwa jaja, z których wykluwa się tylko jedno młode.

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2021 roku uznaje żurawia mandżurskiego za gatunek narażony (VU – Vulnerable); wcześniej, od 2000 roku klasyfikowała go jako gatunek zagrożony (EN – Endangered), a od 1994 roku jako gatunek narażony. W 2020 roku liczebność populacji szacowano na około 2300 dorosłych osobników; około połowa populacji zamieszkiwała Japonię. Globalny trend liczebności uznawany jest za malejący. Głównym zagrożeniem dla gatunku jest utrata i degradacja siedlisk^[3].

Przypisy

↑ Grus japonensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Archibald, G.W., Meine, C.D. & Garcia, E.F.J.: Red-crowned Crane (Grus japonensis). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-04-02].
↑ ^a ^b ^c ^d Grus japonensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Gruidae Vigors, 1825 – żurawie - Cranes (wersja: 2017-06-25). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-09-28].
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Flufftails, finfoots, rails, trumpeters, cranes, limpkin. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-04-02]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
Red-crowned Crane. International Crane Foundation. [dostęp 2020-04-02]. (ang.).

[itis-1] Grus japonensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[hbwa-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Archibald, G.W., Meine, C.D. & Garcia, E.F.J.: Red-crowned Crane (Grus japonensis). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-04-02].

[iucn-3] Grus japonensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[Mielczarek&Kuziemko-4] Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Gruidae Vigors, 1825 – żurawie - Cranes (wersja: 2017-06-25). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-09-28].

[ioc-5] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Flufftails, finfoots, rails, trumpeters, cranes, limpkin. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-04-02]. (ang.).

[4]

[2]

[5]

[1]

[3]