Świrna
wieś w województwie świętokrzyskim
Świrna – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie ostrowieckim, w gminie Bodzechów[5][4].
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2020) |
413[2] |
| Strefa numeracyjna |
41 |
| Kod pocztowy |
27-400[3] |
| Tablice rejestracyjne |
TOS |
| SIMC |
0230059[4] |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu ostrowieckiego  | |
Położenie na mapie gminy Bodzechów  | |
 50°55′19″N 21°20′10″E/50,921944 21,336111[1]
| |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Integralne części wsi
edytuj| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0230065 | Kozłowiec | część wsi |
| 0230071 | Świrzanki | część wsi |
| 0230088 | Żurawka | część wsi |
Historia
edytujWieś notowana w dokumentach źródłowych od XVI wieku. Według rejestru poborowego powiatu sandomierskiego z 1578 r. wieś była własnością Szczuckiego, który zapłacił od 6 osadników na 1½ łanach, 5 zagrodników z rolą, 1 zagrodnika bez roli, 1 komornika i 4 biednych.
Według spisu miast, wsi, osad Królestwa Polskiego z 1827 r. Świrna miała 17 domów i 90 mieszkańców Około roku 1880 było tu 16 domów, 155 mieszkańców oraz 166 mórg ziemi, także folwark o powierzchni 244 mórg[6].
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 138540
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 8 [dostęp 2022-04-18]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1277 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Rejestr TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Świrna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 716.