[go: up one dir, main page]
Przejdź do zawartości

Julian Apostata

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Julian Apostata

Julian II Apostata (Flavius Claudius Iulianus; 331 lub 332–363) – cesarz rzymski w latach 361–363.

  • Jedni kochają konie, inni ptaki, jeszcze inni zwierzęta różne. Ja natomiast od dziecka namiętnie pragnąłem posiadać książki.
  • Może zdziwi się ktoś, jakim to sposobem jeszcze się nie widząc już jesteśmy przyjaciółmi. Lecz jakim to sposobem są naszymi przyjaciółmi ci, co żyli przed tysiącem lat, a nawet przed dwoma tysiącami lat? Tym mianowicie, że byli ludźmi pod każdym względem prawymi, o pięknych i dobrych charakterach. I my pragniemy stać się takimi, jeśli nawet – w moim przypadku przynajmniej – daleko do tego; lecz już sama chęć poniekąd zamieszcza nas w jednej z tamtymi kategorii.
  • Wstydzę się, że nie mogę zapewnić wszystkim pełnego poczucia bezpieczeństwa od wszelkiej krzywdy.

Słowa przypisane Julianowi Apostacie

[edytuj]

O Julianie Apostacie

[edytuj]
Ioulianou autokratoros ta sozomena, 1696
  • Cesarscy eunuchowie i nadzorcy pilnie strzegli, aby Julian wyrastał na dobrego chrześcijanina. On jednak i w tym wypadku okazał wielkość swej natury. Oto nauczył się ich ksiąg na pamięć! Stało się więc tak, że wychowawcy boleli sami nad miernością swego wykształcenia, jako że już niczego nie potrafili chłopcu przekazać. A skoro oni nie mogli już go uczyć, Julian prosił swego krewnego, cesarza, aby zezwolił mu studiować retorykę i filozofię. Konstancjusz ze swej strony pragnął, aby młody człowiek zajmował się tylko książkami i raczej próżnował, niż myślał o świetności swego rodu i o prawach do tronu, jakie mu przysługują: chętnie więc przystał na prośbę.
  • I król to dobry, i wojownik dzielny.
    • Opis: epitafium na grobowcu Juliana.
    • Źródło: Zosimus, Nowa historia, III 34
  • Lecz Julian, ktokolwiek go zabił, odchodził ze świata niepokonany, wierny do tchu ostatniego swym bogom i obowiązkom. Odchodził tak, jak przystało na mężczyznę i cesarza Rzymian.
  • Miał zamiar budować zajazdy i przytułki, domy nabożne i domy dla dziewic, i domy rozmyślań, a także organizować pomoc dla biednych; zarówno wszelką inną, jak i tę w formie listów, którymi zalecamy ludzi godnych wsparcia i które towarzyszą im z prowincji do prowincji.
  • Ogromna większość wydanych edyktów nie pozostawała w żadnym, nawet przypadkowym związku ze sferą interesów religijnych, darząc jednakowym dobrodziejstwem zarówno pogan, jak chrześcijan. Jedni i drudzy w równej mierze korzystali z ulepszonych dróg komunikacji, ze sprężystszego niż przedtem wymiaru sprawiedliwości, z bardziej równomiernego rozkładu ciężarów publicznych pomiędzy rozmaite warstwy społeczne… Wykazuje on najżywszą troskę o potrzeby i interesy szerokich warstw najuboższych swych poddanych… Uczucie humanitarne przeważa w działalności cesarza i głęboką prawdą nacechowane są jego słowa, gdy mówiąc o sobie nadmienia, że za pomocą władzy gorąco pragnie być dobroczyńcą dla masy ludzkiej.
  • Temu, który wyzwolił świat rzymski, odbudował świątynie, ożywił kurie miejskie i państwo, wyniszczył barbarzyńców, panu naszemu Julianowi, zawsze Augustowi, najświetniejszemu zwycięzcy Alamanów, Franków, Sarmatów, najwyższemu kapłanowi, ojcu ojczyzny.
    • Romani orbis liberatori, templorum restauratori, curiarum et rei publicae recreatori, barbarorum extinctori, domino nostro Juliano perpetuo Augusto, Alamannico maximo, Francico maximo, Sarmatico maximo, pontyfici maximo, patri patriae. (łac.)
    • Opis: napis na kolumnie podtrzymującej posąg Juliana.
    • Źródło: L’Année épigraphique, 1969/70, 631
  • Tym, którzy kiedyś mierzyć będą czasy Juliana nie rachunkiem dni lub miesięcy, lecz mnogością dzieł i spraw dokonanych, rządy jego wydadzą się bardzo długie.
  • W latach 342–343, kiedy Julian miał dziesięć lat, podczas rozruchów religijnych w Konstantynopolu zginęło trzy tysiące wyznawców Chrystusa, a więc w ciągu dwóch lat z rąk chrześcijan padło więcej chrześcijan niż naliczono męczenników w ciągu całej historii prześladowań pogańskich. Wszystkie te wydarzenia musiały wywrzeć niezatarty wpływ na wrażliwy umysł chłopca.
Zobacz zbiór multimediów na Wikimedia Commons:
Julian Apostata
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Julian_Apostata&oldid=583731”