Zygmunt Myszkowski (stolarz)

Zygmunt Myszkowski

Góra

Pełne imię i nazwisko	Zygmunt Mieczysław Myszkowski
Data i miejsce urodzenia	1 listopada 1897 Zakopane
Data śmierci	1956
Zawód, zajęcie	stolarz
Pracodawca	Polskie Koleje Państwowe
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Zygmunt Mieczysław Myszkowski, ps. Góra^[1] (ur. 1 listopada 1897 w Zakopanem, zm. 1956) – polski stolarz i działacz niepodległościowy, starszy sierżant rezerwy Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się 1 listopada 1897 w Zakopanem, w ówczesnym powiecie nowotarskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Jana i Katarzyny z Bigajów^[2][1][3][4]. W rodzinnej miejscowości ukończył sześć klas szkoły powszechnej (1903–1909) i dwie klasy szkoły przemysłowo-zawodowej (1910–1912)^[5]. W trakcie nauki w szkole przemysłowo-zawodowej praktykował w zawodzie stolarza, a w 1913 zdał egzamin czeladniczy^[6]. W roku szkolnym 1913/1914 ukończył kurs w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie^[5]. W sierpniu i wrześniu 1914 pełnił służbę w zakopiańskim oddziale Związku Strzeleckiego^[7].

4 czerwca 1915 wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do Baonu Uzupełniającego Nr 2^[8]. 3 sierpnia tego roku, po ukończeniu szkoły podoficerskiej w Kamieńsku, został przeniesiony do 12. kompanii 6 pułku piechoty^[9]. Wyróżnił się 1 października 1915 w czasie ataku nocnego na Kołodię, a następnie w ataku na Kamieniuchę^[10]. 10 października 1921 podpułkownik Wilhelm Orlik-Rückemann, były dowódca 12. kompanii 6 pp we wniosku na odznaczenie Orderem Virtuti Militari napisał:

24 grudnia 1915 został mianowany tytularnym plutonowym, a 27 maja 1916 rzeczywistym plutonowym^[12]. 1 sierpnia 1917 został przeniesiony do Szpitala Fortecznego Nr 3 w Warszawie na stanowisko kierownika warsztatów oddziału legionowego^[8]. Od 10 października 1917 pełnił służbę w Kolumnie Sanitarnej Polskiego Korpusu Posiłkowego na stanowisku kierownika oddziału technicznego^[9]. 18 października tego roku został przeniesiony z Dowództwa Taborów do 2 pułku ułanów^[8]. Po bitwie pod Rarańczą (15–16 lutego 1918) został internowany w Száldobos^[6]. W kwietniu tego roku został wcielony do batalionu zapasowego c. i k. Pułku Piechoty Nr 20, a następnie wysłany na front włoski^[13]. 1 listopada 1918 w czasie odwrotu znad Piawy dostał się do niewoli włoskiej i pracował jako jeniec w oddziałach technicznych^[7]. Na początku marca 1919 wstąpił do Armii Polskiej we Włoszech. W polskim obozie wojskowym w La Mandria di Chivasso został przydzielony do pułku piechoty im. Zawiszy Czarnego^[6]. W kwietniu razem z pułkiem przybył do Francji^[6]. W Błękitnej Armii został wcielony do 6. kompanii 20 pułku strzelców polskich, późniejszego 144 pułku piechoty i w końcu 71 pułku piechoty^[6]. W 1919 w macierzystym pułku ukończył kurs rachunkowości i pracy biurowej^[5]. Z pułkiem przybył do Polski i w jego szeregach walczył do zakończenia wojny z bolszewikami^[6]. 5 maja 1921, w stopniu sierżanta sztabowego, został zdemobilizowany przez batalion zapasowy 71 pułku piechoty^[6].

Po zwolnieniu z wojska rozpoczął pracę w firmie ojca w Zakopanem^[6]. W 1922 otrzymał własną kartę przemysłową^[6]. „Po kilku latach intensywnej pracy rozwinął swoją pracownię stolarską zatrudniając kilkunastu ludzi i przy częściowym poparciu ze strony krewnych wybudował własny dom”^[6]. Po latach prosperity z powodu „żyrowania obcych mebli oraz niefortunnego udziału w spółce fabrycznej, poniósł dotkliwe straty materialne dla pokrywania, których zmuszony był sprzedać swoją własność”^[6]. Po zlikwidowaniu pracowni na początku 1932 wyjechał z Zakopanego do Warszawy, gdzie pracował dorywczo^[6]. 27 maja 1933 mieszkał przy ul. Targowej 81 m. 24 i był bezrobotnym^[14]. Należał do Związku Legionistów Polskich^[15]. 12 listopada 1934 zawiadomił Biuro Kapituły Orderu Virtuti Militari, że przebywa na stałe we Lwowie^[16]. W tym czasie pracował w Oddziale Drogowym I Polskich Kolei Państwowych^[16][1]. Zmarł w 1956 i został pochowany na Nowym Cmentarzu w Zakopanem (sektor K2, rząd 1, numer 12)^[17].

Był kawalerem, bezdzietnym, wyznania katolickiego^[18].

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 6434^[2][19][20]
• Krzyż Niepodległości – 17 września 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[21][1][22]
• Krzyż Walecznych czterokrotnie^[15][23]
• Krzyż Pamiątkowy 6 pułku piechoty Legionów Polskich^[24]
• Odznaka pamiątkowa „Armia Ochotnicza J. Hallera W bój na zwycięstwo 1920”^[15]
• Odznaka pamiątkowa 71 pułku piechoty^[15]
• Odznaka pamiątkowa 18 Dywizji Piechoty^[15]
• Odznaka za Czas Pobytu na Froncie^[15]
• Brązowy Medal Waleczności – 25 kwietnia 1917^[25][26]

• Myszkowski Zygmunt Mieczysław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.77-7399 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-03-22].
• Jan Kazimierz Ciastoń, Adam Lisiewicz, Edward Skarbek, Edward Wojciechowski: Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego. T. 1: Tradycja. Warszawa: Komenda Koła 6 Pułku Piechoty Legionów Polskich i Dowództwo 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego, 1939.