Izba Reprezentantów (Maroko)
Izba Reprezentantów (arab. مجلس النواب) – jest to izba niższa dwuizbowego Parlamentu Królestwa Marokańskiego. Liczbę przedstawicieli określa ustawa organiczna, obecnie składa się z 395 deputowanych wybieranych na 5 letnią kadencję w powszechnych i bezpośrednich wyborach. Kadencja kończy się wraz z otwarciem sesji październikowej w piątym roku po wyborach do Izby. Ordynację wyborczą, zasady podziału na okręgi wyborcze, warunki i procedurę rozstrzygania sporów wyborczych określa ustawa organiczna. Obecnie stosuje się ordynację proporcjonalną. 305 mandatów obsadzanych jest z lokalnych wielomandatowych okręgów wyborczych, na które podzielone jest terytorium całego kraju (obowiązuje 6% próg wyborczy). Natomiast o obsadzie reszty miejsc (60 zarezerwowanych dla kobiet i 30 dla młodych mężczyzn, przed 40 rokiem życia), decydują wybory w dodatkowym okręgu krajowym (obowiązuje 3% próg wyborczy). Każdy wyborca ma dwa głosy ,wybory są nieobowiązkowe, czynne prawo wyborcze przysługuje obywatelom Maroka w wieku co najmniej 18 lat.[1]
Miejsca zwolnione w trakcie trwania kadencji, są obsadzanie w drodze wyborów uzupełniających. Sąd Konstytucyjny, na wniosek przewodniczącego odpowiedniej Izby, stwierdza wakat na stanowisku członka Parlamentu, zgodnie z przepisami regulaminu wewnętrznego zainteresowanej Izby oraz tymi, które określają terminy i procedurę występowania z wnioskiem do Sądu Konstytucyjnego[1].
Czynne prawo wyborcze przysługuje obywatelom Maroka w wieku co najmniej 18 lat. Kandydować mogą osoby mające ukończone 23 lata i posiadające marokańskie obywatelstwo od urodzenia (wykluczeni są obywatele naturalizowani)[2][1].
Ostatnie wybory odbyły się 7 października 2016 r,. Uprawnionych do głosowania było około 15,7 mln[3]. Marokańczyków. Głosowanie odbyło się 10 raz od odzyskania niepodległości w 1956 roku[4]. Frekwencja wyborcza wyniosła 43%, liczba kandydatów wynosiła 6992 osoby[2]. W wyniku wyborów w Izbie Reprezentantów zasiadają reprezentanci 12 partii[4]:
Partia Sprawiedliwość i Rozwój (PJD) – 125
Partia Autentyczność i Nowoczesność (PAM) – 102
Partia Niepodległość (PI) – 46
Narodowe Zgromadzenie Niezależnych (RNI) – 37
Ruch Popularny (MP) – 27
Socjalistyczny Związek Sił Ludowych (USFP) – 20
Unia Konstytucyjna (UC) – 19
Partia Postępu i Socjalizmu (PPS) – 12
Ruch Demokratyczno-Społeczny (MDS) – 3
Federacja Lewicy Demokratycznej (FGD) – 2
Partia Jedności i Demokracji (PUD) – 1
Partia Zielonej Lewicy (PGV) – 1
Mandat uzyskało 81 kobiet (21%) i 314 mężczyzn[4].
Premierem jest, mianowany przez Króla Sad ad-Din al-Usmani z partii PJD[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Tatiana Chauvin, KONSTYTUCJA Królestwa Maroka, Warszawa: Biblioteka Sejmowa, 2015, ISBN 978-83-7666-385-2 (pol.).
- ↑ a b Inter-Parliamentary Union, IPU PARLINE database: MOROCCO (Majliss-annouwab), Electoral system [online], archive.ipu.org [dostęp 2017-11-30].
- ↑ Konsul RP w Rabacie unijnym obserwatorem wyborów parlamentarnych w Maroku [online], rabat.msz.gov.pl [dostęp 2017-11-30] (pol.).
- ↑ a b c Adrianna Śniadowska, Wybory parlamentarne w Maroku powolna droga zmian, Warszawa: Centrum Stosunków Międzynarodowych, 2016 (pol.).
- ↑ Maroko [online], www.informatorekonomiczny.msz.gov.pl [dostęp 2017-11-30] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-01] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- IPU PARLINE database: MOROCCO (Majliss-annouwab), Electoral system. [dostęp 2010-05-05].