Zasada dualności
Zasada dualności (lub dawniej zasada dwoistości[1]) – prawo geometrii rzutowej, mówiące, że dowolne prawdziwe twierdzenie na płaszczyźnie rzutowej zawierające tylko sformułowania:
- punkt leży na prostej,
- proste przecinają się w punkcie,
- punkt należy do stożkowej,
- prosta jest styczna do stożkowej,
jest równoważne twierdzeniu które można otrzymać, jeśli zamieni się w nim pojęcia "prosta" na "punkt" i odwrotnie (i odpowiednio "przechodzi przez" na "leży na") oraz zwrot "punkt należy do stożkowej" na "prosta jest styczna do stożkowej" i odwrotnie[1][2].
Przykłady
[edytuj | edytuj kod]Współliniowość i współpękowość punktów
[edytuj | edytuj kod]Do każdego twierdzenia mówiącego o współliniowości danych punktów rzutowych istnieje dualne twierdzenie o współpękowości odpowiadających im prostych dualnych[3].
Twierdzenie Brianchona i Pascala
[edytuj | edytuj kod]Przykładem twierdzeń dualnych są twierdzenie Brianchona i twierdzenie Pascala[1][4][5].
Twierdzenie Pascala | Twierdzenie Brianchona |
---|---|
Jeśli: | |
są różnymi punktami stożkowej | są różnymi stycznymi do stożkowej |
to trzy | |
punkty przecięcia | proste łączące |
odpowiednio | |
prostej z prostą | punkt przecięcia z punktem przecięcia |
prostej z prostą | punkt przecięcia z punktem przecięcia |
prostej z prostą | punkt przecięcia z punktem przecięcia |
leżą na jednej prostej[1][5]. | przecinają się w jednym punkcie[1][4]. |
Twierdzenie Pappusa i Desargues’a
[edytuj | edytuj kod]Przykładem twierdzeń dualnych są twierdzenie Pappusa i twierdzenie Desargues’a[1][6].
Twierdzenie Sylvestera-Gallai
[edytuj | edytuj kod]Przykładem twierdzeń dualnych są twierdzenie Sylvestera-Gallai oraz dualne twierdzenie Sylvestera-Gallai[7].
Twierdzenie Sylvestera-Gallai | Dualne twierdzenie Sylvestera-Gallai |
---|---|
Każda konfiguracja | |
prostych, | punktów, |
która nie jest | |
pękiem, | współliniowa, |
generuje co najmniej jeden (jedną) | |
punkt zwyczajny[7]. | prostą zwyczajną[7]. |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Prof. dr hab. Włodzimierz Waliszewski i in., Encyklopedia szkolna. Matematyka, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1988, ISBN 83-02-02551-8, s.326, Zasada dualności
- ↑ Anna Niewiarowska, Rzutowe, afiniczne i euklidesowe twierdzenia o stożkowych, Uniwersytet Warszawski, s.9, rozdział 2.3.1.
- ↑ John R. Silvester: Geometry: Ancient and Modern. Oxford University Press, 2001, s. 249.
- ↑ a b Prof. dr hab. Włodzimierz Waliszewski i in., Encyklopedia szkolna. Matematyka, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1988, ISBN 83-02-02551-8, s.292, twierdzenie Brianchona
- ↑ a b Prof. dr hab. Włodzimierz Waliszewski i in., Encyklopedia szkolna. Matematyka, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1988, ISBN 83-02-02551-8, s.293, twierdzenie Pascala
- ↑ Fritz Reinhardt, Heinrich Soeder: Atlas matematyki. Prószyński i S-ka, 2003, s. 143. ISBN 83-7469-189-1.
- ↑ a b c Kenneth H. Rosen: Handbook of Discrete and Combinatorial Mathematics. CRC Press, 2000, s. 833.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- K. Borsuk, Geometria analityczna wielowymiarowa, Warszawa, 1977.
- L. Dubikajtis, Wiadomości z geometrii rzutowej, Warszawa, 1972.