Zátor
gmina | |||||
Widok na Zátor od strony Čakovej | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | |||||
Powiat | |||||
Kraina | |||||
Powierzchnia |
19,08 km² | ||||
Populacja (2012) • liczba ludności |
| ||||
Kod pocztowy |
793 16 | ||||
Szczegółowy podział administracyjny | |||||
Liczba obrębów ewidencyjnych |
2 | ||||
Liczba części gminy |
2 | ||||
Liczba gmin katastralnych |
2 | ||||
Położenie na mapie kraju morawsko-śląskiego | |||||
Położenie na mapie Czech | |||||
50°02′N 17°35′E/50,026667 17,587778 | |||||
Strona internetowa |
Zátor (niem. Seifersdorf) – gmina w Czechach, w powiecie Bruntál, w kraju morawsko-śląskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2012 liczyła 1213 mieszkańców[1].
Leży w wąskiej dolinie i jest otoczona przez lasy i wzgórza o stromych zboczach (najwyższy grzbiet wynosi 500 m n.p.m.). Gmina składa się z dwóch lokalnych części – Zator ze strumieniem Zátoráček i Loučky z rzeką Opava.
Pierwsze wzmianki o wsi i twierdzy Sator zostały napisane w 1377 r. Wioska ucierpiała w czasie wojen husyckich i została zniszczona w czasie wojny trzydziestoletniej. Mieszkańcy utrzymywali się z rolnictwa, hodowli owiec i bydła.
Do najciekawszych zabytków możemy zaliczyć barokowy Kościół Świętej Trójcy z lat 1753–1755 zbudowany na miejscu pierwotnego drewnianego kościoła i ściana cmentarna z czterema kaplicami Bożego Ciała. Interesujące jest to, że dwie z nich należą do lokalnych parafian z Zátora i Loučky, jedna z nich należy do gminy Čaková, a ostatnia do gminy Nové Heřminovy.
W pobliżu wsi znajdują się ruiny zamku Zátor (Sator) z pierwszej połowy XIV wieku.
Naturalną atrakcją jest odnowione w 1999 r. źródło wody mineralnej bogatej w żelazo, o którym wzmiankowano już w 1771 r.
Dzieli się na dwie części:
- Zátor
- Loučky
W latach 1980–1990 była częścią gminy Čaková.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Počty obyvatel v obcích k 1. 1. 2012. www.mvcr.cz. [dostęp 2012-02-16]. (cz.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Praca zbiorowwa: EUROREGION PRADZIAD - PRADĚD. Opole: URZĄD STATYSTYCZNY W OPOLU, 2013, s. 129.