Władysław Jerzy Chalecki

Władysław Jerzy Chalecki
	; Chalecki
Rodzina	Chaleccy herbu Chalecki
Data urodzenia	30 maja 1606
Data śmierci	4 lutego 1668
Ojciec	Jan Chalecki
Żona	Krystyna Strawińska
Dzieci	Karol Kazimierz,; Krzysztof,; Bolesław Aleksander

Władysław Jerzy Chalecki herbu Chalecki (ur. 30 maja 1606 roku w Wahanowie, zm. 4 lutego 1668 roku) – marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1649 roku^[1], strażnik wielki litewski w 1656 roku, starosta mozyrski w 1654 roku, podkomorzy mozyrski w 1654 roku^[2].

Życiorys

Był synem Jana, marszałka hospodarskiego z 1588, miecznika litewskiego z 1589. W latach 20. XVII wieku był uczestnikiem wojen z Kozakami i Szwedami. Kilkanaście razy był posłem na sejm. W okresie powstania Chmielnickiego bronił Polesia i Białorusi. Następnie brał udział we wszystkich wojnach prowadzonych w okresie panowania Jana Kazimierza. Był porucznikiem Chorągwi husarskiej litewskiej Pawła Jana Sapiehy. 8 kwietnia 1656 otrzymał tytuł strażnika Wielkiego Księstwa Litewskiego. Był członkiem konfederacji tyszowieckiej w 1655 roku^[3]. Był uczestnikiem bitwy ze Szwedami pod Warszawa w 1656. Poseł powiatu mozyrskiego na sejm 1661 roku^[4]. Poseł sejmiku rzeczyckiego powiatu rzeczyckiego na sejm wiosenny 1666 roku^[5].

Żonaty był od 1634 z Krystyną Strawińską. Miał trzech synów: Karola Kazimierza (zm. 1696), Krzysztofa i Bolesława Aleksandra. Został pochowany u księży bernardynów w Nieświeżu.

Bibliografia

Oskar Halecki, Chalecki Władysław Jerzy [w:] Polski Słownik Biograficzny, Kraków 1937, t. 3, s. 252-253.

Przypisy

↑ Złota księga szlachty polskiej, r. XVIII, Poznań 1896, s. 133.
↑ Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku spisy opracowali Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba, Kórnik 1994, s. 202
↑ Adam Kersten, Z badań nad konfederacją tyszowiecką, w: Rocznik Lubelski, t. I, Lublin 1958, s. 115
↑ Stefania Ochmann-Staniszewska, Sejmy lat 1661-1662. Przegrana batalia o reformę ustroju Rzeczypospolitej, Wrocław 1977, s. 260.
↑ Paweł Krakowiak, Dwa Sejmy w 1666 roku, Toruń 2010, s. 485.

[1] Złota księga szlachty polskiej, r. XVIII, Poznań 1896, s. 133.

[2] Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku spisy opracowali Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba, Kórnik 1994, s. 202

[3] Adam Kersten, Z badań nad konfederacją tyszowiecką, w: Rocznik Lubelski, t. I, Lublin 1958, s. 115

[4] Stefania Ochmann-Staniszewska, Sejmy lat 1661-1662. Przegrana batalia o reformę ustroju Rzeczypospolitej, Wrocław 1977, s. 260.

[5] Paweł Krakowiak, Dwa Sejmy w 1666 roku, Toruń 2010, s. 485.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]