Władysław Gniady-Trzecieski

Władysław Gniady

Trzecieski

major piechoty
Data i miejsce urodzenia	30 maja 1888 Tłumacz
Data i miejsce śmierci	15 maja 1918 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1914–1918
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier
Formacja	Legiony Polskie Polski Korpus Posiłkowy
Jednostki	2 pułk piechoty
Stanowiska	adiutant batalionu dowódca batalionu szef Oddziału Operacyjnego
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Władysław Gniady ps. „Trzecieski” (ur. 30 maja 1888 w Tłumaczu, zm. 15 maja 1918 w Warszawie) – major piechoty Legionów Polskich.

Absolwent szkoły średniej^[1] i student Politechniki Lwowskiej. W latach 1913–1914 szef komisji skarbu Polskich Drużyn Strzeleckich we Lwowie, podoficer–kadet drużyn. Od 16 sierpnia 1914 w Legionach Polskich przydzielony do 2 pułku piechoty. 29 września został 1914 mianowany podporucznikiem i adiutantem I baonu^[2][1]. Uczestniczył w walkach pułku podczas kampanii karpackiej. 26 maja 1915 mianowany porucznikiem^[2].

Szczególnie odznaczył się 7 listopada 1915 podczas bitwy pod Bielgowem, gdzie „podczas nocnego napadu Rosjan, na czele oddziału kompanii sztabowej i żołnierzy, którzy cofali się z frontu, odbił z niewoli część legionistów 2 pp Leg. Został ciężko ranny, lecz akcję doprowadził do pomyślnego końca.” Za tę postawę otrzymał Order Virtuti Militari^[1].

15 grudnia 1915 został mianowany adiutantem pułku. 1 listopada 1916 otrzymał awans na stopnień kapitana piechoty^[2]. Od 31 stycznia do 30 marca 1917 uczestniczył w kursie sztabowym w Warszawie. Od 2 lipca 1917 dowodził I baonem 2 pp. Po kryzysie przysięgowym wstąpił do Polskiego Korpusu Posiłkowego. 20 listopada 1917 awansowany do stopnia majora. Od 6 lutego 1918 na kursie lotniczym w Oroszanach. 12 lutego 1918 odwołany do 2 pułku. Był jednym z inspiratorów i organizatorów przejścia II Brygady pod Rarańczą. W II Korpusie Polskim objął zadania szefa Oddziału Operacyjnego. Wysłany przez pułkownika Józefa Hallera z misją do Warszawy, celem przedstawienia Radzie Regencyjnej stosunków panujących w II KP^[1] gdzie nagle i niepodziewanie zmarł^[3]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A5-pomnik-4)^[4].

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6977^[1] (pośmiertnie)^[5]
• Krzyż Niepodległości z Mieczami (pośmiertnie, 17 marca 1938)^[6]
• Krzyż Walecznych (pośmiertnie)^[1]

• Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
• Józef Sitko: Zarys historii wojennej 2-go Pułku Piechoty Legionów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.