[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Triturus ivanbureschi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Triturus ivanbureschi[1]
Arntzen & Wielstra in Wielstra, Litvinchuk, Naumov, Tzankov & Arntzen, 2013
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

płazy

Rząd

płazy bezogonowe

Rodzina

salamandrowate

Rodzaj

Triturus

Gatunek

Triturus ivanbureschi

Zasięg występowania
Mapa występowania

Triturus ivanbureschigatunek płaza ogoniastego z rodziny salamandrowatych występujący w południowo-wschodniej części Półwyspu Bałkańskiego oraz w północno-zachodniej Turcji. Z wyglądu jest identyczny jak blisko spokrewniona traszka Karelina (T. karelinii). Gatunek ten obecnie nie posiada kategorii zagrożenia IUCN, przewiduje się natomiast, że zagrażać mu może np. fragmentacja i utrata siedlisk.

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek nazwany na cześć bułgarskiego zoologa Iwana Buresza[2].

Gatunek ten został w 2013 roku wyodrębniony z taksonu Triturus karelinii sensu lato w związku ze znaczącymi różnicami w DNA jądrowym i mitochondrialnym oraz z brakiem przepływu genów[2]. W 2016 roku dla populacji T. ivanbureschi z północnej Anatolii utworzony został osobny gatunek Triturus anatolicus[3].

Wygląd

[edytuj | edytuj kod]

Z wyglądu identyczny jak traszka Karelina, a te dwa gatunki można rozróżnić jedynie wykorzystując mitochondrialny DNA. T. ivanbureschi dorasta do 87,5 – 109,5 mm (samce, wraz z ogonem) i 96,0 – 122,5 mm (samice). Głowa dłuższa niż szersza. Skóra na grzbiecie, bokach ciała i gardle szorstka, a na ogonie i brzuchu gładka. Ogon spłaszczony bocznie z widoczną płetwą grzbietową i mniej wyraźnie zaznaczoną płetwą brzuszną. Grzbiet i boki ciała ciemnobrązowe (prawie czarne), brzuch i gardło są z kolei jasnopomarańczowe i pokryte są czarnymi kropkami[4].

Zasięg występowania i siedlisko

[edytuj | edytuj kod]

T. ivanbureschi występuje w południowo-wschodnich Bałkanach w prawie całej Bułgarii, wschodniej Grecji, europejskiej części Turcji oraz w Serbii i Macedonii Północnej. Ponadto, spotykany jest w północno-zachodniej azjatyckiej części Turcji wzdłuż wybrzeża Morza Egejskiego oraz zachodniego i środkowego wybrzeża Morza Marmara. Gatunek ten występuje zazwyczaj na wysokościach 857–1700 m n.p.m. W azjatyckiej części Turcji dochodzi do krzyżowania z T. anatolicus, a w Serbii z Triturus macedonicus. T. ivanbureschi zasiedla głównie stawy charakteryzujące się występowaniem bujnej roślinności w ich okolicach[4].

Rozmnażanie

[edytuj | edytuj kod]

Okres godowy trwa od marca do lipca[5]. Samice składają jaja pojedynczo i obwijają je wokół podwodnej roślinności. Występuje rozwój złożony. Larwy wykluwają się około 16 dni po zapłodnieniu jaj, a po 88 dniach dochodzi do przeobrażenia[4].

Zagrożenia i ochrona

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten nie posiada obecnie kategorii zagrożenia IUCN (stan na 29.05.2023). Przewiduje się natomiast, że zagrażać mu może fragmentacja i utrata siedlisk, zmiany klimatu oraz hybrydyzacja ze spokrewnionymi T. anatolicus i T. macedonicus. Gatunek ten występuje na kilku obszarach chronionych[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Triturus ivanbureschi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b B. Wielstra i inni, A revised taxonomy of crested newts in the Triturus karelinii group (Amphibia: Caudata: Salamandridae), with the description of a new species, „Zootaxa”, 3682 (3), 2013, s. 441–453, DOI10.11646/zootaxa.3682.3.5, ISSN 1175-5326, PMID25243299.
  3. B. Wielstra, J.W. Arntzen, Description of a new species of crested newt, previously subsumed in Triturus ivanbureschi (Amphibia: Caudata: Salamandridae), „Zootaxa”, 4109 (1), 2016, s. 73–80, DOI10.11646/zootaxa.4109.1.6, ISSN 1175-5334, PMID27394852.
  4. a b c d Triturus ivanbureschi: Balkan Crested Newt; Buresch's Crested Newt, [w:] AmphibiaWeb [online], University of California, Berkeley, CA, USA, 2022 [dostęp 2023-05-29].
  5. Dufresnes Ch., Amphibians of Europe, North Africa and the Middle East, 19 stycznia 2019, s. 138, ISBN 978-1-4729-4137-4.