Tomasz Siemoniak

Tomasz Siemoniak

Data i miejsce urodzenia	2 lipca 1967 Wałbrzych
Wiceprezes Rady Ministrów
Okres	od 22 września 2014 do 16 listopada 2015
Przynależność polityczna	Platforma Obywatelska
Minister obrony narodowej
Okres	od 2 sierpnia 2011 do 16 listopada 2015
Przynależność polityczna	Platforma Obywatelska
Poprzednik	Bogdan Klich
Następca	Antoni Macierewicz
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Wiadomości w Wikinews

Tomasz Siemoniak (ur. 2 lipca 1967 w Wałbrzychu) – polski polityk i menedżer, od 2007 do 2011 sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, od 2011 do 2015 minister obrony narodowej, od 2013 członek zarządu krajowego Platformy Obywatelskiej, od 2014 do 2015 wiceprezes Rady Ministrów, poseł na Sejm VIII kadencji.

Ukończył II Liceum Ogólnokształcące im. Hugona Kołłątaja w Wałbrzychu^[1], następnie studia na Wydziale Handlu Zagranicznego Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie; był też stypendystą Uniwersytetu w Duisburgu. W czasie studiów należał do Niezależnego Zrzeszenia Studentów, kierował uczelnianymi strukturami tej organizacji na SGPiS.

W latach 90. działał kolejno w Kongresie Liberalno-Demokratycznym i Unii Wolności, następnie przystąpił do PO.

Od 1994 do 1996 był zatrudniony w Telewizji Polskiej, m.in. jako dyrektor Programu 1. W 1997 koordynował program Media i Demokracja w Instytucie Spraw Publicznych. W latach 1998–2000 pełnił funkcję dyrektora Biura Prasy i Informacji w MON, a do 2002 zajmował także stanowisko wiceprzewodniczącego rady nadzorczej Polskiej Agencji Prasowej. W latach 1998–2000 był radnym gminy Warszawa-Centrum. Od grudnia 2000 do lipca 2002 był wiceprezydentem Warszawy. W okresie 2002–2006 zasiadał w zarządzie Polskiego Radia, następnie do 2007 był wicemarszałkiem województwa mazowieckiego. 26 listopada 2007 został powołany na stanowisko sekretarza stanu w MSWiA.

2 sierpnia 2011 powołany na urząd ministra obrony narodowej^[2] w pierwszym rządzie Donalda Tuska. 18 listopada 2011 objął to samo stanowisko w drugim gabinecie tego premiera^[3]. 14 grudnia 2013 wybrany na członka zarządu krajowego PO.

22 września 2014 objął urzędy wicepremiera i ministra obrony narodowej w rządzie Ewy Kopacz.

W 2015 wystartował w wyborach parlamentarnych jako lider listy wyborczej PO w okręgu wałbrzyskim. Otrzymał 30 786 głosów, uzyskując tym samym mandat posła na Sejm VIII kadencji^[4]. 16 listopada 2015 zakończył urzędowanie na stanowisku wicepremiera i ministra.

• Odznaka pamiątkowa Ministerstwa Obrony Narodowej – 2011, ex officio
• Odznaka okolicznościowa Ministerstwa Obrony Narodowej – 2012, ex officio
• Odznaka honorowa – „Medal Honorowy za zasługi dla Żandarmerii Wojskowej” – 2014^[5][6]
• Odznaka pamiątkowa Oddziału Specjalnego ŻW w Warszawie – 2014^[5][6]
• Medal „Za zasługi dla Stowarzyszenia Kombatantów Misji Pokojowych ONZ” – 2012^[7]
• Medal „60 Lat Udziału Polski w Misjach Poza Granicami Państwa” (SKMP ONZ) – 2013
• Order Krzyża Ziemi Maryjnej I klasy – Estonia, 2014^[8]
• Komandor z Gwiazdą Królewskiego Norweskiego Orderu Zasługi – Norwegia, 2012^[9]
• Pamiątkowy Srebrny Medal Pokoju – 2013, Międzynarodowe Stowarzyszenie Żołnierzy Pokoju^[10][11]
• Honorowy obywatel gminy Mszana Dolna – 2009^[12]
• Tytuł Ambasadora Wałbrzycha – 2012^[13]
• Czeska i Słowacka Nagroda Transatlantycka – 2015^[14]

• Nota biograficzna na stronie Ministerstwa Obrony Narodowej. [dostęp 2011-08-04].