Witold Klepacki

Witold Klepacki
Data i miejsce urodzenia	7 marca 1897 ; Kraków
Data i miejsce śmierci	19 marca 1960 ; Lublin
	profesor nauk medycznych
	Specjalność: pediatria
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Uniwersytet	UMCS
	Odznaczenia
	;

Witold Klepacki (ur. 7 marca 1897 w Krakowie, zm. 19 marca 1960 w Lublinie) – polski lekarz, pediatra, profesor.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Maksymiliana, pomocnika młynarskiego, i Józefy z Bankiewiczów. Ukończył szkołę powszechną we Lwowie i gimnazjum humanistyczne w Krakowie (maturę uzyskał w 1915)^[1]. Będąc uczniem gimnazjum, podczas I wojny światowej wstąpił ochotniczo do Legionów Polskich i od sierpnia 1914 do maja 1915 walczył w 1 pułku piechoty na froncie wschodnim. W 1918 rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wkrótce na polecenie władz uczelni kierował akcją masowych szczepień przeciwko ospie na Łemkowszczyźnie. W 1918 w batalionie akademickim walczył we wschodniej Małopolsce. Będąc stypendystą krakowskiego Szpitala Św. Łazarza, w 1919 prowadził pracownię analityczną na jego oddziale chorób zakaźnych. W latach 1919–1920 zatrudniony był jako asystent dyżurny w Klinice Położniczo-Ginekologicznej UJ^[1]. W latach 1920–1921 objąwszy tam etat zastępcy lekarza powiatowego zajmował się zwalczaniem epidemii duru i czerwonki w powiecie nowosądeckim. Po powrocie do Krakowa na UJ, pracował początkowo jako młodszy, potem starszy asystent w Zakładzie Anatomii Patologicznej. Po ukończeniu studiów i otrzymaniu 11 lipca 1922 dyplomu doktora wszech nauk lekarskich rozpoczął pracę w klinice pediatrycznej kierowanej przez prof. Ksawerego Lewkowicza. W 1926 został pierwszym asystentem kliniki. Z tego okresu pochodzą publikacje pierwszych prac naukowych Klepackiego. W tym samym roku stanął do konkursu na stanowisko naczelnego lekarza szpitala dziecięcego fundacji Vetterów (Szpital Prywatny dla Dzieci^[2]). Wygrał konkurs, w grudniu 1926 przeniósł się do Lublina, a 1 stycznia 1927 objął to stanowisko. Doprowadził do znacznego rozwoju szpitala; powstały nowe oddziały, nowoczesne ambulatorium, podjęto budowę nowych pawilonów szpitala, przychodni specjalistycznych, a w Kazimierzówce k. Lublina powstało sanatorium dla dzieci chorych na gruźlicę. W 1928 został wybrany w skład III Rady Izby Lekarskiej, której kadencja trwała 3 lata. Ponownie wybrano go do IV Rady 22 listopada 1931, również na okres 3 lat, zaś 16 grudnia 1934 – do V Rady (tym razem kadencja była już pięcioletnia). W latach 1929–1932 pełnił funkcję sekretarza izby w Zarządzie Rady. Wziął udział w tworzeniu wydziału lekarskiego UMCS.

Podczas kampanii wrześniowej i przez cały okres wojny pozostawał na stanowisku dyrektora Szpitala dla Dzieci im. Vetterów w Lublinie pod wezwaniem Dzieciątka Jezus. Brał udział w akcji niesienia pomocy więźniom Majdanka^[1]^[2].

Po wojnie, 27 lipca 1945 został mianowany z ramienia rządu przewodniczącym komisarycznym Okręgowej Izby Lekarskiej w Lublinie^[3]. W latach 1945–1953 był dyrektorem Miejskiego Szpitala Dziecięcego w Lublinie^[2]. W 1946 mianowany kierownikiem Kliniki Chorób Dzieci. Będąc konsultantem wojewódzkim wizytował i wspierał wszystkie oddziały dziecięce na Lubelszczyźnie, duży nacisk kładąc zwłaszcza na działania zmierzające do zmniejszenia umieralności niemowląt, a także na specjalistyczne szkolenie pediatrów i lekarzy wiejskich. W latach 1955–1956 był prodziekanem Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej^[1].

Z zawartego w 1934 związku małżeńskiego (przerwanego rozwodem) z Zofią Marią z Obrąpalskich h. Lubicz miał dwóch synów: Wojciecha (ur. 1935) i Witolda (ur. 1939)^[1]^[4].

Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie 19 marca 1960 w Lublinie, pochowany na cmentarzu przy ulicy Lipowej (sektor 25b)^[1].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1958)
Złoty Krzyż Zasługi (1957)
Medal Niepodległości (17 marca 1938)^[5]
Srebrny Krzyż Zasługi (1938)
Medal 10-lecia Polski Ludowej (13 stycznia 1955)^[6]
Odznaka „Za wzorową pracę w służbie zdrowia” (1955)

Źródło^[1].

Upamiętnienie

Jego imię nadano Przychodni Rejonowej w dzielnicy Bronowice oraz sali wykładowej w budynku Instytutu Pediatrii AM.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Stanisław Wiśniewski: Klepacki Witold (1897–1960). W: pod red. Tadeusza Radzika, Adama A. Witusika, Jana Ziółka: Słownik Biograficzny Miasta Lublina. T. 2. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 1996. [dostęp 2024-04-22].
↑ ^a ^b ^c Marian Markiewicz: Nauczyciele przyszłych lekarzy. Lublin: Lubelska Izba Lekarska, 2019, s. 156, 169, 171, 179. ISBN 987-83-63698-79-9. [dostęp 2024-04-22].
↑ Siła regionów. 100 lat samorządności lekarskiej w Polsce [online], Gazeta Lekarska, 26 kwietnia 2021 [dostęp 2024-04-22] (pol.).
↑ Zofia Maria Obrąpalska h. Lubicz M.J. Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2024-04-22].
↑ M.P. z 1938 r. nr 64, poz. 72 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387 - Uchwała Rady Państwa z dnia 13 stycznia 1955 r. nr 0/113 - na wniosek Ministra Zdrowia.

[:0-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Stanisław Wiśniewski: Klepacki Witold (1897–1960). W: pod red. Tadeusza Radzika, Adama A. Witusika, Jana Ziółka: Słownik Biograficzny Miasta Lublina. T. 2. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 1996. [dostęp 2024-04-22].

[:1-2] Marian Markiewicz: Nauczyciele przyszłych lekarzy. Lublin: Lubelska Izba Lekarska, 2019, s. 156, 169, 171, 179. ISBN 987-83-63698-79-9. [dostęp 2024-04-22].

[3] Siła regionów. 100 lat samorządności lekarskiej w Polsce [online], Gazeta Lekarska, 26 kwietnia 2021 [dostęp 2024-04-22] (pol.).

[4] Zofia Maria Obrąpalska h. Lubicz M.J. Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2024-04-22].

[5] M.P. z 1938 r. nr 64, poz. 72 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[6] M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387 - Uchwała Rady Państwa z dnia 13 stycznia 1955 r. nr 0/113 - na wniosek Ministra Zdrowia.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]