Dla oświęcimskiej Unii w latach 1986-2011 zdobył w sumie 389 goli w meczach polskiej ekstraklasy[1]. Po sezonie 2010/11 poinformował o zakończeniu kariery sportowej[2].
Był wielokrotnym reprezentantem Polski – rozegrał w narodowych barwach 127 meczów, strzelając 53 gole. Wystąpił w dziewięciu edycjach Mistrzostw Świata (w latach 1990-2003). Był także uczestnikiem zimowych igrzysk olimpijskich w Albertville 1992, podczas których polska reprezentacja po raz ostatni wzięła udział w turnieju hokejowym na zimowych igrzyskach. Był zawodnikiem, który zakończył karierę najpóźniej z polskich hokeistów-olimpijczyków z 1992 roku.
We wczesnych latach kariery hokejowej grał również w drużynach piłkarskich reprezentując barwy: Zaborzanka Zaborze, Chełmek i KS Unia Oświęcim.
W 2006 zasiadł w komisji rewizyjnej Towarzystwa Hokejowego Unii Oświęcim[3][4][5].
U schyłku kariery zawodniczej był grającym asystentem trenerów Unii Oświęcim, następnie asystentem etatowym. Od końca października 2011 członek sztabu szkoleniowego Unii Oświęcim[6]. Od września 2013 do września 2015 oraz ponownie od połowy października 2015 pierwszy trener zespołu Naprzodu Janów[7][8][9]. Ze stanowiska zrezygnował w sierpniu 2016[10]. We wrześniu 2016 został trenerem Zagłębia Sosnowiec[11] i pełnił funkcję w sezonie I ligi 2016/2017[12]. W maju 2019 został dyrektorem sportowym Unii Oświęcim[13].
Złoty medal mistrzostw Polski (7 razy): 1992, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004 z Unią
Srebrny medal mistrzostw Polski (5 razy): 1993, 1994, 1995, 1997, 2005 z Unią
Brązowy medal mistrzostw Polski (1 raz): 2011 z Unią
Puchar Polski (2 razy): 2000, 2002 z Unią
Finał Pucharu Polski (2 razy): 2004, 2010 z Unią
