Rachów (Ukraina)
48°03′13″N 24°12′58″E/48,053611 24,216111 Widok Rachowa | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Data założenia |
1477 | ||||
| Prawa miejskie |
1958 | ||||
| Powierzchnia |
5,68 km² | ||||
| Wysokość |
430 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2019) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+380 3132 | ||||
| Kod pocztowy |
90600 | ||||
Położenie na mapie obwodu zakarpackiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
| 48°03′13″N 24°12′58″E/48,053611 24,216111
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Rachów (ukr. Рахів, rus. Рахово, ros. Рахов, rum. Rahău, węg. Rahó, słow. Rachov, jidysz Rachew lub Rachyw) – miasto powiatowe w obwodzie zakarpackim Ukrainy. Leży na wysokości 430 m n.p.m., na południowych stokach Beskidów Połonińskich, w dolinie Cisy, u zbiegu tworzących ją Czarnej i Białej Cisy, między pasmami Świdowca i Czarnohory.
Według ukraińskiego spisu powszechnego Rachów jest zamieszkany głównie przez Ukraińców (w tym Rusinów) (76%), liczni są Węgrzy (12%), Rosjanie (5%) i Rumuni.
Przez miasto przebiega droga regionalna R03 z Mukaczewa do Stanisławowa i równoległa do niej linia kolejowa Delatyn – Diłowe, na której znajduje się tu stacja kolejowa Rachów. 19 km na południe od miasta znajduje się kolejowe przejście graniczne Diłowe – Valea Viseului. W mieście działają zakłady meblarskie, oprócz tego produkuje się wodę mineralną.
W mieście znajduje się siedziba władz karpackiego rezerwatu biosfery.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Rachów został założony prawdopodobnie przez Hucułów z Galicji. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1447[2]. Miasto należało do Królestwa Węgier i dzieliło losy Rusi Zakarpackiej.
Podczas budowy kolei w latach 1885–1887 wiedeńscy inżynierowie wyznaczyli w okolicy miasta geograficzny środek Europy v 47°56'3" N, 24°11'30" E. W miejscu tym ustawiono dwumetrowy betonowy obelisk z napisem: Locus Perennis Dilicentissime cum libella librationis quae est in Austria et Hungaria confectacum mensura gradum meridionalium et paralleloumierum Europeum. MD CCC LXXXVII[3].
Podczas I wojny światowej profesor Tomáš Garrigue Masaryk przebywał tam w latach 1917–1918, co upamiętnia tablica pamiątkowa w hotelu Ukraina[4].
W okresie międzywojennym stało się ośrodkiem turystyki i było znane jako „huculski Paryż”[3].
Od 10 października 1946 roku zaczęto wydawać gazetę[5]. W 1958 Rachów uzyskał prawa miejskie[6][7]. W 1989 liczyło 15 812 mieszkańców[7][8].
Miasta partnerskie
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.32
- ↑ Stefan Wojciechowski, Lubelskie Towarzystwo Naukowe, Osady zaginione i o zmienionych nazwach historycznego województwa lubelskiego, Warszawa: PWN, 1986, ISBN 83-01-05651-7, OCLC 180543621 [dostęp 2020-08-04].
- ↑ a b W poszukiwaniu złotego środka. [online], www.national-geographic.pl [dostęp 2020-08-04] (pol.).
- ↑ Preclík, Vratislav. Masaryk a legie (Masaryk and legions), váz. kniha, 219 pages, first issue vydalo nakladatelství Paris Karviná, Žižkova 2379 (734 01 Karvina, Czech Republic) ve spolupráci s Masarykovým demokratickým hnutím (in association with Masaryk Democratic Movement, Prague), 2019, ISBN 978-80-87173-47-3, str. 35–53, 106–107, 111–112, 124–125, 128, 129, 132, 140–148, 184–199.
- ↑ № 2756. «Заря Раховщины» // Летопись периодических и продолжающихся изданий СССР 1986 – 1990. Часть 2. Газеты. М., «Книжная палата», 1994. стр.361
- ↑ Рахов // Советский энциклопедический словарь. редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. 4-е изд. М., «Советская энциклопедия», 1986. стр.1106
- ↑ a b Рахов // Большой энциклопедический словарь (в 2-х тт.). / редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. том 2. М., "Советская энциклопедия", 1991. стр.246
- ↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
