Pragereza oliwkowa
Procolobus verus[1] | |||
(van Beneden, 1838) | |||
Ilustracja autorstwa Jeana-Charles’a Chenu z drugiej połowy XIX wieku | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj |
Procolobus | ||
Gatunek |
pragereza oliwkowa | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[7] | |||
Zasięg występowania | |||
Pragereza oliwkowa[8], gereza oliwkowa[9] (Procolobus verus) – gatunek ssaka naczelnego z podrodziny gerez (Colobinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Pragereza oliwkowa występuje w zachodniej Afryce, od południowo-wschodniego Sierra Leone i południowej Gwinei do Ghany (zasięg rozciągający się na wschód od rzeki Wolta) oraz w południowym Togo, południowym Beninie i południowej Nigerii (południowy brzeg rzeki Benue tuż powyżej jej ujścia do rzeki Niger w Idah, w stanie Kogi i w dolnym biegu rzeki Niger). Występuje nieciągłość w rozmieszczeniu między rzeką Wolta w Ghanie a populacją z Nigerii i uważa się, że jego zasięg był znacznie większy w niedawnej przeszłości[10].
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał w 1838 roku belgijski zoolog i paleontolog Pierre Joseph van Beneden nadając mu nazwą Colobus verus[4]. Holotyp pochodził z Afryki[4][11]. Jedyny przedstawiciel rodzaju pragereza[8] (Procolobus), który opisał w 1887 roku francuski botanik i zoolog Alphonse Trémeau de Rochebrune[2].
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Procolobus: gr. πρό pro „przed, blisko”; rodzaj Colobus Illiger, 1811 (gereza)[12].
- Lophocolobus: gr. λοφος lophos „grzebień, czub”; rodzaj Colobus Illiger, 1811 (gereza)[13].
- verus: łac. verus „prawdziwy”[14].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała (bez ogona) samic 38–55 cm, samców 46–51 cm, długość ogona samic 43–71 cm, samców 50–61 cm; masa ciała samic 3–4,2 kg, samców 4–5,7 kg[15]. Prgereza oliwkowa jest najmniejszą z gerez. Ma małą głowę z nieowłosioną lub słabo owłosioną częścią twarzową. Ubarwienie grzbietu oliwkowobrązowe, spód ciała biało-szary. Rozmiary samców są zbliżone do rozmiarów samic.
Ekologia
[edytuj | edytuj kod]Zamieszkuje wilgotny las równikowy. Gatunek ten prowadzi dzienny, nadrzewny tryb życia. Żyje w grupach liczących od 10 do 15 osobników. Grupy gerez oliwkowych często łączą się w stada z innymi gatunkami małp. Dieta gerez oliwkowych składa się głównie z młodych liści.
Samice osiągają dojrzałość płciową pomiędzy 3 i 4 a samce pomiędzy 4 i 5 rokiem życia. Okres ciąży trwa 5–6 miesięcy. Najczęściej rodzi się jedno młode. W przeciwieństwie do innych gerez samice pragerezy oliwkowej noszą młode w pysku.
Zagrożenia
[edytuj | edytuj kod]Pragerezy oliwkowe są poławiane przez ludzi dla mięsa i skór. Dodatkowym zagrożeniem jest utrata siedlisk spowodowana wyrębem lasów.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Procolobus verus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b A.T. de Rochebrune: Faune de la Sénégambie. Cz. Supplément. Paris: O. Doin, 1886-1887, s. 95. (fr.).
- ↑ E. de Pousargue. Sur une collection de Mammifères provenant du voyage de M. Max Moskowitz au pays de Kong. „Bulletin du Muséum d’histoire naturelle”. 1, s. 98, 1895. (fr.).
- ↑ a b c P.J. van Beneden. Notice gur une nouvelle espèce de singe d’Afrique. „Bulletins de l’Académie Royale des Sciences et Belles-Lettres de Bruxelles”. 5, s. 347, 1838. (fr.).
- ↑ a b J.E. Gray. Notice of two new species of Colobus from Western Africa. „The Annals and Magazine of Natural History”. Third series. 17, s. 77, 1866. (ang.).
- ↑ J.A. Wagner: Supplementband. W: J.Ch.D. von Schreber: Die Säugthiere in Abbildungen nach der Natur, mit Beschreibungen. Cz. 1: Die Affen und Fledenthiere. Erlangen: Expedition des Schreber’schen säugthier- und des Esper’schen Schmetterlingswerkes, 1840, s. 309. (niem.).
- ↑ J.F. Oates i inni, Procolobus verus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020, wersja 2021-2 [dostęp 2021-09-09] (ang.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 51. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ K. Kowalski (red.), A. Krzanowski, H. Kubiak, B. Rzebik-Kowalska & L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 90, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.
- ↑ C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 248. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Procolobus verus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-09-09].
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 567.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 383.
- ↑ The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
- ↑ D. Zinner, G.H. Fickenscher, Ch. Roos, M.V. Anandam, E.L. Bennett, T.R.B. Davenport, N.J. Davies, K.M. Detwiler, A. Engelhardt, A.A. Eudey, E.L. Gadsby, C.P. Groves, A. Healy, K.P. Karanth, S. Molur, T. Nadler, M.C. Richardson, E.P. Riley, A.B. Rylands, L.K. Sheeran, N. Ting, J. Wallis, S.S. Waters & D.J. Whittaker: Family Cercopithecidae (Old World Monkeys). W: R.A. Mittermeier, A.B. Rylands & D.E. Wilson (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 3: Primates. Barcelona: Lynx Edicions, 2013, s. 712. ISBN 978-84-96553-89-7. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).
- L. Thompson: Procolobus verus. (on-line), Animal Diversity Web, 2002. [dostęp 2008-12-31]. (ang.).