[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Pakulnie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pakulnie
Пакульня
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

brasławski

Sielsowiet

Widze

Populacja (2009)
• liczba ludności


100[1]

Kod pocztowy

211990

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, blisko lewej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Pakulnie”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Pakulnie”
Ziemia55°26′40″N 26°35′31″E/55,444444 26,591944

Pakulnie (biał. Пакульня; ros. Пакульня) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Widze.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów w granicach powiatu nowoaleksandrowskiego Imperium Rosyjskiego.

W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim[2] (od 1926 w województwie wileńskim[3]), w powiecie brasławskim, w gminie Widze[4][5].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 31 osób, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego i zadeklarowały polską przynależność narodową. Było tu 5 budynków mieszkalnych[4][4]. W 1931 w 11 domach zamieszkiwało 51 osób[5].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Widzach. Podlegała pod Sąd Grodzki w Turmoncie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Widzach[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
  3. Dz.U. z 1926 r. nr 6, poz. 29
  4. a b c Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 18.
  5. a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 15.
  6. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1238.