Paiste

Paiste (czyt. paj-sti) – firma zajmująca się produkcją talerzy perkusyjnych oraz gongów. Nazwa z estońskiego oznacza "błyszczeć, świecić".

Początek historii firmy Paiste rozpoczyna się w Rosji, w 1901 roku, gdzie Michail Toomas Paiste otworzył sklep w Sankt Peterburgu. Początkowo zajmował się naprawą instrumentów, lecz kwitnącą działalność przerwał wybuch rewolucji.

W 1917 roku Michail wraca do rodzinnej Estonii, gdzie otwiera nowy sklep w Tallinnie. Od tej pory działalność została rozszerzona o projektowanie i produkowanie talerzy. Wkrótce do firmy dołącza syn Michail M. Paiste, który swoim działaniem przyspiesza jej rozwój, a następnie przejmuje nad nią władzę. Wtenczas młody przedsiębiorca zaczyna produkcję opartą na tureckiej manufakturze, co w znaczny sposób pozwala na dostosowanie swoich produktów do standardów "nowoczesnej muzyki" oraz powoli pojawiających się zestawów perkusyjnych. Paiste wprowadza też w tym okresie pierwsze gongi.

W latach 1940-1944 wydarzenia II wojny światowej zmusiły Michaila M. Do opuszczenia Estonii, by uciec do Polski, gdzie na nowo otwiera swoją działalność. Pomimo borykania się z brakiem surowców oraz trudnościami z produkcją przez czas wojny, firma przetrwała.

Po zakończeniu wojny, od 1945 roku Michail M. z rodziną opuszcza Polskę i jako uchodźca znajduje schronienie w Północnych Niemiec, gdzie po raz trzeci rozpoczyna produkcję. Firmie szybko udaje się rozwinąć oraz odnowić stare znajomości z innymi przedsiębiorcami.

W 1957 Michail M. otwiera nowy zakład w Szwajcarii, gdzie rodzi się trzecie pokolenie, synowie Robert i Toomas. Rozpoczyna się wtedy nowy rodział, gdyż dzięki niezwykle wydajnej pracy obu braci Paiste Szwajcaria staje się międzynarodowym centrum firmy. Od 2003 roku przedsiębiorstwem zarządza syn Toomasa, Erik.

Od 1981 roku firma rozszerza swoją działalność na USA, gdzie powstaje nowa fabryka.

• Lata 30. – pierwsza firma produkująca określone modele talerzy.
• 1947 – jako pierwsi zajmują sie produkcja więcej niż jedną klasą jakości talerzy
• 1949 – pierwsza produkcja talerzy typu china
• 1963 – użycie brązu 8% oraz pierwsze użycie tureckiego stylu kopułki na china'ie
• 1967/68 – wynalezienie falistego brzegu dolnego talerza hi-hatu – Sound Edge oraz ride bez kopułki – flatride
• 1975 – wprowadzenie wraz z serią Sound Creation spłaszczonych kopułek – Short/Crystal crash (na nowo powróciły w 2008 roku w serii Signature Reflector)
• 1980 – ominięcie toczenia podczas produkcji – seria RUDE
• 1983 – odwrócona kopułka w talerzach typy china – Novo
• 1984 – pokrycie talerzy kolorem – COLORSOUND
• 1989 – wynalezienie stopu Signature (Paiste Signature Alloy)
• 1996 – pojawienie się serii Traditionals jako powrót do pierwotnego brzmienia talerzy
• 2001 – opatentowana technika toczenia – Sonic Texture Formula. Wprowadzona z serią Innovations, nadaje talerzowi bardziej skupione brzmienie

• 101 – najniższa półka. Wykonane z mosiądzu, procesem produkcji steruje całkowicie komputer. Wprowadzone w 2005 roku. Dla początkujących.

• 201 – wykonane z brązu B8, procesem produkcji steruje całkowicie komputer. Wprowadzone w 2005 roku. Dla początkujących.

• PST 3 – wykonane z mosiądzu. Wprowadzone w 2005 roku. Dla początkujących.

• PST 5 – wykonane z brązu B8. Wprowadzone w 2005 roku. Dla średniozaawansowanych.

• Alpha – wykonane z brązu B8. Wprowadzone w 1991, odnowione i ponownie wprowadzone w 2006 roku. Dla półprofesjonalistów. W 2008 roku dodano dodatkowe modele stworzone w kooperacji z Joeyem Jordisonem pod wspólną nazwą Black Alpha.

• Noise Works – eksperymentalna linia zawierająca zestawy talerzy oraz mini hi-haty dla uzyskania specyficznego dźwięku.

• Giant Beat – wykonane z brązu 2002. Jest to seria, której zadaniem jest przypomnienie brzmienia talerzy z lat 60. Wprowadzone w 1967, produkcja zakończona w 1971, ponownie wprowdzona w 2005.

• RUDE – wykonane z brązu B8, pozbawione procesu toczenia, przez co zadaje im to bardzo surowy wygląd. Przeznaczone do głośnego i agresywnego grania. Wprowadzone w 1980, zdjęte z produkcji w 1986 na rzecz serii 1000 RUDE i 3000 RUDE. Włączone w latach 1994-1999 do serii 2002 jako 2002 RUDE. Ponownie wprowadzone w 1999.

• 2002 – wykonane z brązu B8, znany również jako brąz 2002, przez wielu uważana za pierwszą w pełni profesjonalną serię wykonywaną z tego materiału. Wprowadzone w 1971, zakończenie produkcji przypadło na rok 1986, by ponownie produkować je w 1988 ze względu na olbrzymie zainteresowanie. Od 1994 do 1999 połączone z serią RUDE (2002 RUDE). Od 2005 do 2006 dołączone do tej serii zostały niektóre modele z innej linii – Dimensions – jednak wkrótce zostały wycofane.

• Twenty – wykonana z brązu B20, najnowsza seria wprowadzona w 2007 roku.

• Signature – pierwsza seria wykonana z brązu PSA, wprowadzone w 1989 roku.

• Signature Reflector – wykonane z brązu PSA, wprowadzone w 2004 roku, rozszerzenie serii Signature charakteryzujące się błyszczącą oraz wygładzoną powierzchnią, co odpowiada za łagodniejszy dźwięk.

• New Signature – wykonane z brązu PSA, wprowadzone w 2005 roku. Talerze te charakteryzują się bardzo "ciemnym" brzmieniem.

• Traditionals – wykonane ze stopu Signature. Wprowadzone w 1996 roku. Talerze te przypominają dźwięk i wygląd (minimalne, ledwo widoczne napisy) z lat 40. i 50., skierowane głównie dla gatunków takich jak Swing i Blues.

• 302 – najniższa półka, wykonane z mosiądzu (MS63 Brass), wprowadzone w 1993, w 1997 ich dźwięk został poprawiony dzięki nowym procesom produkcji, przez co zyskały "+" przy nazwie. Zniesione w 2005 roku na rzecz serii 101.

• 402 – najniższa półka, wykonane ze stopu miedzi i niklu (NS12 Nickel-silver), wprowadzone w 1993, w 1997 ich dźwięk został poprawiony dzięki nowym procesom produkcji, przez co zyskały "+" przy nazwie. Zniesione w 2005 roku. Brak aktualnego odpowiednika; można uplasować je pomiędzy seriami 201 oraz PST3

• 502 – niska półka, wykonane z brązu B8 (CuSn8 Bronze), wprowadzone w 1993, w 1997 ich dźwięk został poprawiony dzięki nowym procesom produkcji, przez co zyskały "+" przy nazwie. Zniesione w 2005 roku na rzecz serii 201.

• 802 – średniozaawansowana półka, świetny stosunek jakości do ceny. Wykonane z brązu 2002. Wprowadzone w 1993, w 1997 ich dźwięk został poprawiony dzięki nowym procesom produkcji, przez co zyskały "+" przy nazwie. Różnica między tą serią a 302-502 polegała wprowadzeniu do mechanicznej produkcji procesów o jakości porównywalnej do pracy ręcznej. Zniesione w 2005 roku na rzecz PST5 (Paiste Sound Technology).

• Super (602) Formula – prekursor serii 602, wykonano zaledwie kilka modeli pod koniec lat 50. Wykonana z brązu B20.

• 602 Formula – nie mylić z niskobudżetowymi seriami. To w pełni profesjonalna (i jedyna obok Sound Creation) seria wykonana z brązu B20, produkowana od 1959, zakończona około 1994 roku. Początkowo typowo jazzowe przeznaczenie, lecz szybki rozwój rocka w latach 70. sprawił, iż Paiste rozszerzyło ofertę modeli. Obecnie jedna z najbardziej poszukiwanych serii, na aukcjach internetowych niektóre modele crashów, zwłaszcza "light" i "paperthin", osiągają ogromne ceny.

• 101 – nie mylić z obecną wersją, wykonane ze stopu niklu i srebra, produkowane w latach 1974-1979.

• 404 – przeznaczone dla początkujących perkusistów, wykonane z brązu B8, produkowane od 1974 do 1985.

• 505 – przeznaczone dla średnio- i zaawansowanych perkusistów, wykonane z brązu B8, produkowane od 1974 do 1985.

• 200 – dla początkujących, wykonane z mosiądzu, produkowane od 1986 do początku lat 90.

• 400 – dla zaawansowanych, wykonane z brązu B8, produkowane od 1986 do początku lat 90. Dostępne w wykończeniu COLORSOUND.

• 500 – seria orkiestrowa, wykonane z brązu B8, produkowane od 1986 do początku lat 90. Dostępne w wykończeniu COLORSOUND.

• 900 – seria orkiestrowa, wykonane z brązu B8, produkowane od 1986 do początku lat 90. Dostępne w wykończeniu COLORSOUND.

• 1000
  • – półprofesjonalna seria z brązu B8, produkowana od 1986 do początku lat 90. Dostępne w wykończeniu RUDE.
  • – seria orkiestrowa, dostępna w wykończeniu COLORSOUND.

• 2000 – profesjonalne talerze z brązu B8, produkowane od 1986 do początku lat 90. Dostępne w wykończeniu COLORSOUND oraz Sound Relection (wypolerowane).

• 3000 – profesjonalne talerze z brązu B8, produkowane od 1986 do początku lat 90. Dostępne w wykończeniu RUDE oraz Sound Relection.

• Sound Formula – pierwsze talerze wykonane z opatentowanego stopu PSA (Paiste Signature Alloy). Obecnie, podobnie jak 602 Formula, poszukiwane na aukcjach, lecz można je kupić za niższą cenę. Zostały wchłonięte przez serię Signature.

• COLORSOUND 5 – profesjonalna seria wykonana z brązu B8, produkowana w latach 1983-1986, na ofertę składało się 5 kolorów wykończeń. Należy pamiętać jednak o różnicy w brzmieniu od serii 400, 500, 900 i 2000 nawet jeśli były one dostępne w wykończeniu COLORSOUND.

• VISIONS – profesjonalna seria, wykonane z dwóch stopów: PSA i B8 pokryta wykończeniem COLORSOUND w kolorze czarnym. Zaprojektowane przez Terry'ego Bozzio.

• BrassTones/RockTones – dla początkujących, wykonane z mosiądzu, wprowadzone w 1992 jako zamiennik serii 200, produkcja zakończona na przełomie 1996/1997 roku, wraz z wejściem serii 302.

• Stanople – średniozaawansowana półka, stop niklu i srebra, jedna z pierwszych serii produkowanych w nowej, szwajcarskiej fabryce. jakościowo przewyższały serię Dixie, lecz były gorsze od Stambul.

• Ludwig – produkowane w latach od 50. do 70. na zamówienie firmy Ludwig jako dodatek do zestawu. Spotkane są 3 typy:
  • Ludwig Paiste (z trzema gwiazdami) – produkowane w Szwajcarii, z brązu B20, bardzo rzadko spotykane
  • Ludwig Standard (spadająca gwiazda) – produkowane w Niemczech wykonane są z NS12, przez co mają srebrno-szary kolor. Te produkowane w Szwajcarii wykonane są z brązu B20, od serii 602 Formula różnią się grubością, Standard jest cieńszy.
  • Istnieją talerze z serii Ludwig z trzema gwiazdami z podpisem "Chicago", prawdopodobnie związane z nową fabryką Ludwiga w Chicago, założoną w połowie lat 50.

• Stambul – początkowo wykonane ze stopu NS12, produkowane od 1932 do 1956. W 1965 zostały odnowione i ponownie wprowadzone do sprzedaży, lecz wykonane już ze stopu B8, jako seria Stambul 65'. Wraz z serią Giant Beat stanowią one podwaliny serii 2002.

• Super – dla początkujących, produkowane w Niemczech, wprowadzone w latach 60. wykonane z mosiądzu, bardzo podatne na pęknięcia.

• Dixie – linia dla średniozaawansowanych, wprowadzona w 1954, zakończona w 1977. Produkowane w Niemczech, większe rozmiary (np. 26" ride) w Szwajcarii, wykonane ze stopu niklu i miedzi.

• Zilko – dla początkujących i średniozaawansowanych, wprowadzone w latach 50. potem zastąpione przez serię Zilket w latach 60.

• Sound Creation – najwyższa półka produkowana obok 602 Formula z brązu B20, rozpoczęta w 1975, zakończona w latach 80.

• Dimensions – profesjonalne talerze wykonane z brązu 2002, wprowadzone w 1999 roku, potem niektóre modele wchłonięte do serii 2002.

• Innovations profesjonalna seria wykonana z brązu 2002, wprowadzone w 2001 roku, zakończone w 2005 roku.

• Exotic/Percussion – zestawy talerzy, wzbogacona o mikro hi-haty oraz belle. W 2002 roku wchłonięte do serii Noise Works, a niektóre modele bellów do Signature, accenty do 2002.

Ponadto Paiste produkuje talerze na specjalne zamówienia zespołów, np. seria Rainbow dla zespołu Vader, czy specjalne pokrycie serii RUDE białym wykończeniem COLORSOUND dla Joeya Jordisona z zespołu Slipknot.

Prócz talerzy przeznaczonych do zestawów perkusyjnych, firma Paiste posiada także talerze dla orkiestr, grane ręcznie. Obecnie składają się na nie następujące serie:

• Symphonic
• Concert/Marching
• Universal
• Alpha
• 502 Plus
• 302 Plus

Gongi powstają w fabryce Paiste w Niemczech, wykonane są ze stopu niklu i srebra. Obecnie dostępne są następujące serie:

• Symphonic
• Planet – gongi symfoniczne, nastrojone w taki sposób, by reprezentowały harmonijną serię, której podstawy tworzą właściwości krążenia Słońca, Ziemi, Księżyca i innych planet.
• Sound Creation – seria 10 gongów, gdzie każdy ma swoje własne brzmienie. Obecnie większość z 10 modeli jest wycofana, jednak zachowały się modele numerów 3, 8, 9 i 10.
• Deco – małe, symfoniczne gongi.
• Accent – typowo akcentowe, agresywne gongi.

Obok talerzy, Paiste zajmuje się również produkcją następujących instrumentów perkusyjnych:

• Crotales
• Sound plates
• Sound discs
• Roto sounds
• Finger cymbals

Oferta Paiste zawiera także werble, produkowane przez Jeffa Ocheltree w New Millenium Custom Workshop. Są dwie serie:

• Spirit of 2002 – robione są ze zutylizowanych talerzy z serii 2002, stąd też jej duch zawarty jest w każdym werblu.
• S-Bronze – robione są ze zutylizowanych talerzy z serii Signature.

Obie mają standardowe wykończenie, czyli złote obręcze typu die-cast, masywne, mosiężne lugi i maszynkę do werbli wyprodukowaną przez Nickel Drumworks.

Ponadto Paiste wyprodukowało także cały zestaw perkusyjny dla Carla Palmera, w ustawieniu:

• bęben basowy – 16"x 22" (podwójny)
• tomy – 10"x 12", 10"x 14", 14"x 16", 16"x 16"
• werbel – 4"x 14"

Całość wykonana ze zutylizowanych talerzy z serii Signature i Traditionals. Sugerowana cena to $35,400.00 (około 100,000.00 zł).

Produkcja talerza zawiera się w kilku etapach. Paiste dokłada wszelkich starań, by najwyższe formuły miały jak najlepszy dźwięk, przez co są one całkowicie robione ręcznie. Maszyny są tylko dodatkiem do każdego etapu, za całą resztę odpowiada człowiek. Niższe serie są pozbawione udziału rąk ludzkich, przez co koszty produkcji są mniejsze, co składa się też na cenę.

• Tworzenie kopułki:
  • 1. Talerz jest tylko kołem wyciętym z metalu.
  • 2. Środek owego koła jest podgrzewany, by stał się bardziej plastyczny.
  • 3. Specjalna maszyna tworzy kopułkę.
  • 4. Na środku kopułki powstaje dziura.
  • 5. Cały talerz zostaje wstawiony do pieca.
• Młotkowanie i toczenie:
  • 6. Pneumatyczne młotkowanie za pomocą maszyny. Pomaga to pracownikowi na ustalenie pewnych cech talerza.
  • 7. Za pomocą kowadła talerz zyskuje końcowy kształt.
  • 8. Następnie talerz na tokarce poddawany jest korekcji grubości przez ręczne toczenie. Wymogi techniczne Paiste nie pozwalają na błąd rzędu grubości włosa (5/100 mm).
• Ostateczne sprawdzanie jakości:
  • 9. Ręczne młotkowanie na specjalnym, idealnie płaskim stole, gdzie kształt i grubość są sprawdzane i dopasowywane do cech talerza.
  • 10. Kolejny etap toczenia, gdzie grubość talerza jest ostatecznie określana.
  • 11. Na talerz nanosi się nazwę serii oraz modelu.
  • 12. wyrównywanie krawędzi oraz polerowanie przeciwutleniaczem (zapobiega przebarwieniom oraz stanowi powłokę ochronną talerza).
  • 13. Ostateczną kontrolę jakości przeprowadza mistrz dźwięku. Jeśli brzmienie talerza odbiega od standardów Paiste, jest niszczony. Tylko idealna jakość dźwięku sprawia, iż talerz jest pakowany i wysyłany do dystrybutorów.

Niektóre serie pomijają te procesy, a niższe serie całkowicie poddawane są komputerowej kontroli. Inne, takie jak seria RUDE omijają procesy 8 i 10.

Tradycyjny brąz (CuSn20 – 80% miedź, 20% cyna) – najstarszy brąz, którego receptura sięga epoki brązu. Prawdopodobnie większość początkowych serii była produkowana z tego stopu, dokumenty mówią, iż w roku 1959, wraz z serią 602 Formula brąz ten został oficjalnie wprowadzony. W latach 90. został zastąpiony przez PSA, by na nowo pojawić się w 2007 roku z serią Twenty.

Brąz 2002 (CnSu8 – 92% miedź, 8% cyna) – na przełomie lat 50.-60. wraz z klarowaniem się muzyki elektronicznej, powstającej obok rock and rolla, beatu czy rocka, Paiste zauważyło potrzebę talerzy o innej głośności i częstotliwości, przeznaczonej dla muzyki innej niż akustycznej. Od 1963 eksperymentowano z 8% zawartością cyny, co wydało na świat w 1967 serię Giant Beat, zmienioną w serię 2002 w 1971 roku, przez co brąz ten zyskał nazwę "brąz 2002".

Nikiel srebro (NS12 – 88% miedź, 12% nikiel) – z tego stopu produkowane były przede wszystkim talerze w latach 40. i 50. aż do zmiany kierunku i koncentracji na talerzach produkowanych z brązu. Ze względu na świetny dźwięk używany do dziś, głownie do produkcji gongów.

Paiste Signature Bronze (PSA) – doświadczenia związane z rozszerzaniem się gatunków muzycznych od lat 50. spowodowały, iż Paiste zaczęło poszukiwać lepszego, pełniejszego oraz bogatszego brzmienia, co sprawiło pojawianie się brązu Signature w 1989 roku. Ten opatentowany, nigdy wcześniej nie produkowany stop został przeznaczony dla talerzy z najwyższej półki.

Mosiądz (MS63 – 63% miedź, 37% cynk) – niski koszt produkcji tego stopu, powoduje, iż przeznaczony on jest dla niższych półek, co wpływa na znakomity stosunek jakości do ceny.

Charakter dźwięku:

• barwa (color) – zakres: bardzo jasny (bright) do bardzo ciemnego (dark).

Odnosi się to do siły wyższych lub niższych częstotliwości. Im większa częstotliwość tym jaśniejsze brzmienie, im mniejsza, tym ciemniejsze. Zasięg częstotliwości wpływa na całość barwy talerza.

• skala (range) – zakres: bardzo wąski (narrow) do bardzo szerokiego (wide).

To obecność od najniższych do najwyższych słyszalnych częstotliwości. Generalnie wyróżnia się 3 warstwy dźwięku. Niższe składowe (undertones) odpowiadają za "dzwon" talerza, wyższe składowe (overtones) odpowidają za "srebrny" dźwięk. Większa skala to szerszy dźwięk, mniejsza bardziej skupiony. Osobną kategorią są hi-haty, gdzie im większa różnica wagowa między górnym a dolnym talerzem, tym większa skala.

• połączenie częstotliwości (mix) – zakres: bardzo czysty/delikatny (clean/delicate) do bardzo złożony/szorstki (complex/rough).

To gęstość słyszanych częstotliwości. Trzecia warstwa brzmienia, nazywana też "głosem" talerza. Uderzenie w krawędź talerza z średnią siła uwypukli średnią częstotliwość. Nieobecność tych częstotliwości sprawi, iż brzmienie będzie miało czysty, delikatny charakter. Natomiast ich duża ilość łączy je i miesza, co nadaje talerzowi złozony dźwięk.

Cechy wyglądu:'

• wielkość i grubość (size and thickness) – zakres: mała (small) do dużej (large) i cienka (thin) do grubej (thick).

Generalnie im większy talerz, tym niższy dźwięk i odwrotnie. Także im większy i grubszy talerz, tym dłużej będzie wybrzmiewał.

• waga (weight) – zakres: bardzo mała (extra thin) do bardzo dużej (extra heavy).

Istnieje duża zależność między ciężarem i wielkością talerza. Większa waga oznacza głośniejszy talerz, jaśniejszą barwa, wąską częstotliwość, skupione połączenie, bardziej wyraźny dźwięk, żywsza odpowiedź na uderzenie i dłuższe wybrzmiewanie. Z kolei zyskując na wielkości, talerz będzie głośniejszy, barwa ciemniejsza, zasięg szerszy, połączenie skupione, odpowiedź żywsza i wybrzmiewanie dłuższe. Dlatego też różne połączenia wagi z wielkością dają wiele możliwości wypracowania odpowiedniego brzmienia.

• głośność (volume) – zakres: bardzo cicha (soft) do bardzo głośnej (loud).

Chodzi tu o głośność talerza po jego uderzeniu. Wystarczy wyobrazić sobie duży, ciężki ride, gdzie przy lekkim uderzaniu nie ma odpowiedniej siły do tego, by obudzić jego prawdziwe brzmienie. Z drugiej strony grając mocno na 20-calowym, lekkim ride'zie, nie tylko utraci się jego prawdziwe brzmienie, lecz także można doprowadzić do powstania pęknięć.

Reakcja, działanie:

• uderzenie, dźwięk pałki (attack, stick sound) – zakres: wyraźny/skupiony (pronounced/pingy) do rozproszonego/rozmytego (spread/washy).

Chodzi o dźwięk bezpośrednio słyszany po uderzeniu w powierzchnię talerza (ping, uderzenie). Dźwięk główki pałki ma największe znaczenie podczas grania figur rytmicznych na ride'dzie. Może być bardzo skupiony i wyraźny, gdy uderzenia są rzadkie, oddzielone od siebie, lub rozproszony, rozmyty, gdy uderzenia są słabe albo gęste. Może też być wypośrodkowane przez wprowadzenie równowagi między wyraźnym rytmem a odpowiedzią talerza. Hi-hat otwarty prawie zawsze ma rozmyty dźwięk (chyba że górny talerz jest dość gruby). Wyraźne brzmienie otrzymywane jest przez granie figur rytmicznych po jego zamknięciu, uderzając główką pałki o powierzchnie lub pałką w krawędź. Aby uzyskać równowagę między skupionym a rozmytym dźwiękiem wystarczy grać na przemian zamykając-otwierając hi-hat. Dźwięk crasha i splasha jest zawsze rozmyty, gdyż zazwyczaj są one uderzane w krawędź. China lub swish mogą być grane na dwa sposoby, lecz ich dźwięk i tak przeważnie będzie rozmyty.

• szybkość odpowiedzi na uderzenie (response intensity) – zakres: suchy, skupiony (dry do intensywnego (lively).

Chodzi tu o częstotliwość i harmonikę powstająca w chwili wprowadzania talerza w wibracje. Odpowiedź dźwięku jest szybkością i nasileniem dźwięku, który powstaje jako efekt uderzenia w talerz. Wolniejsza odpowiedź odpowiada za suchy, skupiony dźwięk, szybsza za intensywny. Crash, splash i china zawsze będą intensywne. Ride z kolei skupiony dźwięk wyda poprzez akcentowaniu rytmu, natomiast uderzany w krawędź odkryje swoją intensywność. Hi-hat otwarty zawsze będzie intensywny ze względu na "crashowy" charakter górnego talerza. Hi-haty z małą różnicą wagową między górą a dołem zwykle są skupione, mają szybszą odpowiedź. Cieńszy talerz górny będzie powodował żywszą odpowiedź oraz będzie bardziej dynamiczny i kontrolowany przy grze otwarty-zamknięty.

• wybrzmiewanie (sustain) – zakres: krótkie (short) do długiego (long).

Odnosi się to do długośći słyszalnego dźwięku talerza po jego uderzeniu. Wszystkie talerze, łącznie z ride'ami, zachowują się zgodnie z zasadą im większy i grubszy, tym dłużej wybrzmiewa. Dłuższe wybrzmiewanie pomaga na budowę "ścian dźwięku", co może być równie dobrze wykonane przez grę w szybkim rytmie. Małe i cienkie talerze nadają się do szybkich akcentów, gdyż ich dźwięk jest krótki.

• kopułka (bell) – zakres: zintegrowany (integrated) do oddzielony (separated).

Odnosi się to do tego, czy kopułka talerza jest odzielony od jego całego brzmienia. Talerz ze zintegrowaną kopułką będzie się szybko odzywał zaraz po uderzeniu w nią. Tylko ride'a oraz niektóre china'y mają oddzielony dźwięk kopułki.

Plik:Hi-haty.JPG

• cyknięcie hi-hatu (hi-hat chick sound) – zakres: łagodne/dokładne (soft/tight) do ostrego/wyraźnego (sharp/pronounced).

Chodzi o cyknięcie talerzy hi-hatu w momencie jego zamykania. Ten dźwięk jest zawsze bardzo krótki, lecz może bardzo się różnić; od łagodnego, dokładnego do ostrego, mięsistego i wyraźnego. Atrybut ten jest ważny przy doborze ogólnej głośności, rodzaju i stylu granej muzyki.

• indywidualne odczucia (feel) – zakres: łagodne (soft) do ciężkie (heavy).

Jest to bardzo ważny czynnik, gdyż determinuje fizyczne i empiryczne odczucia pojawiające się wraz z obcowaniem z talerzem. Jest to bardzo indywidualna kwestia; perkusiści jazzowi preferują lekkie, łagodne walory talerza, podczas gdy osoby grające rocka rozkoszują się widokiem wielkiego, masywnego instrumentu. Generalnie lekki talerz będzie wydawał się łagodniejszy, a sztywniejszy, grubszy, będzie odczuwany jako ciężki. Dotykanie, oglądanie talerza, bezpośredni kontakt z nim – to czynniki determinujące odczucie talerza.

Na talerzach firmy Paiste gra wielu znanych perkusistów. Wśród nich są:

• Alex Van Halen – Van Halen
• Ian Paice – Deep Purple
• Nicko McBrain – Iron Maiden
• Danny Carey – Tool
• Stewart Copeland – The Police
• Tico Torres – Bon Jovi
• Larry Mullen Jr. – U2
• Dave Lombardo – Slayer, Grip Inc., Fantomas
• Scott Travis – Judas Priest
• Josh Freese – Nine Inch Nails, A Perfect Circle
• David Silveria – Korn
• Joey Jordison – Slipknot
• John Dolmayan – System Of A Down
• Bill Bruford – King Crimson, Yes, Earthworks
• Charlie Benante – Anthrax
• Tommy Aldridge – Whitesnake
• Joey Castillo – Queens Of The Stone Age
• Mikkey Dee – Motörhead
• Brad Wilk – Audioslave, Rage Against The Machine
• Gas Lipstick – HIM
• Jukka Nevalainen – Nightwish
• Matt Byrne – Hatebreed

Paiste na angielskiej Wikipedii

• http://www.paiste.com – strona oficjalna
• http://www.vintagecymbalguide.com
• http://www.carlpalmer.com
• http://www.paiste-only.com – nieoficjalne forum