Pawłowiczki
50°14′37″N 18°02′51″E/50,243611 18,047500| wieś | |
 Kościół pw. śś. Andrzeja i Jakuba | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) |
1213 |
| Strefa numeracyjna |
77 |
| Kod pocztowy |
47-280[2] |
| Tablice rejestracyjne |
OK |
| SIMC |
0501742 |
Położenie na mapie gminy Pawłowiczki  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kędzierzyńsko-kozielskiego  | |
| 50°14′37″N 18°02′51″E/50,243611 18,047500[1]
| |
| Strona internetowa | |
Pawłowiczki (Pawlowitz, Pawlowitze, Pawlowice, Pawlowitzke, od 1936 Gnadenfeld[3]) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Pawłowiczki. W 2011 roku liczba mieszkańców we wsi Pawłowiczki wynosiła 1213[4].
Miejscowość jest siedzibą gminy Pawłowiczki. Historycznie leży na Górnym Śląsku.
W 2013 we wsi zarejestrowane zostało prywatne lądowisko.
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0501771 | Dąbrowa | przysiółek |
| 0501788 | Opatrzność | przysiółek |
| 0501759 | Rzeczyce | część wsi |
| 0501765 | Warmuntowice | część wsi |
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwsze wzmianki o osadzie pochodzą z 1302. Wieś Pawłowiczki należała wówczas do klasztoru cystersów z Jemielnicy. W 1779 Fryderyk II Wielki utworzył wspólnotę Braci morawskich Gnadenfeld, która obecnie stanowi południową część wsi.
Od końca XVIII w. do 1933 r. gmina Gnadenfeld posiadała własna pieczęć, na której wizerunku widniała Temida trzymająca wzniesiony miecz w prawej, a wagę w lewej ręce[7].
W 1936 Niemcy zmienili nazwę wsi z Pawlowitzke na Gnadenfeld II, a w 1938 połączono gminy.
W latach 1954–19782 wieś była siedzibą gromady Pawłowiczki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Demografia
[edytuj | edytuj kod]Pawłowiczki podlegają pod Urząd Statystyczny w Opolu, oddział w Prudniku[8].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[9]:
- kościół par. pw. śś. Andrzeja i Jakuba, z XVIII w.
- park, XIX w.
- dom, ul. Jedności Narodowej 1, z 1780 r., XIX w.
Komunikacja
[edytuj | edytuj kod]Przez Pawłowiczki przechodzi droga krajowa 38
We wsi znajduje się nieczynny przystanek kolejowy Pawłowiczki.
Edukacja
[edytuj | edytuj kod]- Zespół Szkolno-Przedszkolny w Pawłowiczkach[10]
Gminy partnerskie
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 98577
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 907 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
- ↑ Wieś Pawłowiczki w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2019-05-24], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Aleksandra Starczewska-Wojnar, Odciśnięta pamięć wspólnoty: prawne i komunikatywne funkcje pieczęci gmin wiejskich na przykładzie zachodnich powiatów rejencji opolskiej w latach 1816-1933, Archiwalne Źródła Tożsamości, Opole: Archiwum Państwowe w Opolu : Uniwersytet Opolski, 2020, s. 176, ISBN 978-83-956475-6-7 [dostęp 2024-10-30].
- ↑ Czy wiesz, że..., [w:] Andrzej Dereń, Polska bardziej polska, „Tygodnik Prudnicki”, 49 (732), Prudnik: Spółka Wydawnicza ANEKS, 8 grudnia 2004, ISSN 1231-904X.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 36.
- ↑ Zespół Szkolno - Przedszkolny w Pawłowiczkach [online], edupage.org [dostęp 2024-04-25] (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Pawłowiczki
- Pawłowiczki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 911.
