Szczawina
50°20′10″N 16°34′30″E/50,336111 16,575000| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
400-480[2] m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
22[3] |
| Strefa numeracyjna |
74 |
| Kod pocztowy |
57-521[4] |
| Tablice rejestracyjne |
DKL |
| SIMC |
0851650 |
Położenie na mapie gminy Bystrzyca Kłodzka  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego  | |
| 50°20′10″N 16°34′30″E/50,336111 16,575000[1]
| |
Szczawina (niem. Neubrunn) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Bystrzyca Kłodzka.
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Szczawina to niewielka wieś o rozproszonej zabudowie, leżąca na północno-wschodniej krawędzi Gór Bystrzyckich, na wysokości około 400–480 m n.p.m.[2]
Podział administracyjny
[edytuj | edytuj kod]W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Szczawina powstała w 1870 roku z połączenia dwóch osad leżących na terenie dóbr królewskich: Neuhain założonej w 1570 roku i Sauerbrunn założonej 1578 roku[5]. Pod koniec XIX wieku zaczęto wykorzystywać miejscowe źródła wody mineralnej[5]. W tym czasie miejscowość przekształciła się w niewielkie uzdrowisko[2]. Po I wojnie światowej był tu prywatny zakład kąpielowy[2]. Po 1945 roku Szczawina pozostała jedynie wsią rolniczą, zanikła natomiast funkcja letniskowo-uzdrowiskowa[2]. W latach sześćdziesiątych XX wieku na bazie istniejącego tu wcześniej sanatorium utworzono rozlewnię wody mineralnej „Długopolanka”[2].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]We wsi jest kilka zabytkowych krzyży przydrożnych, najciekawszy pochodzi z 1809 roku i stoi obok najwyżej położonego domu[5]. Na jego cokole są reliefy z wizerunkami: św. Jerzego, Matki Boskiej Bolesnej i św. Franciszka Ksawerego[5].
Szlaki turystyczne
[edytuj | edytuj kod]W pobliżu Szczawiny przebiega szlak turystyczny[6]:
z Gorzanowa na Przełęcz Spaloną.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 134566
- ↑ a b c d e f Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 14: Góry Bystrzyckie i Orlickie. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, s. 246. ISBN 83-7005-340-8.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1244 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c d Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, s. 449. ISBN 978-83-89188-95-3.
- ↑ Mapa szlaków turystycznych. [dostęp 2018-04-06].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 14: Góry Bystrzyckie i Orlickie. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, ISBN 83-7005-340-8.
- Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak, Iwona Chomiak, Ziemia Kłodzka, Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, ISBN 978-83-89188-95-3, OCLC 751422625.
| Miasto | |
|---|---|
| Części miasta | |
| Wsie |
|
| Przysiółki wsi | |
| Kolonie | |
| Osady | |
| Pozostałe miejscowości |
