Sieniawscy herbu Leliwa

Sieniawscy – polski ród magnacki herbu Leliwa, jedna z najważniejszych i najbogatszych rodzin magnackich w Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Rodzina spokrewniona jest z takimi rodami jak: Lubomirscy, Potoccy, Radziwiłłowie, Czartoryscy czy Chodkiewiczowie.

Rodzina posiadająca obszerne dobra w województwie ruskim. W 1530 założyli Brzeżany, a w 1554 zbudowali tam zamek. Jej przedstawiciele przez wiele pokoleń osiągali godności senatorskie w I Rzeczypospolitej. Rodzina wniosła rozległe dobra rodzinie Czartoryskich za sprawą małżeństwa Zofii Sieniawskiej z Augustem Aleksandrem Czartoryskim.

Rodzina była właścicielem setek tysięcy hektarów ziemi oraz kilkudziesięciu zamków/pałaców, ponad to byli w posiadaniu kilku miast m.in. Brzeżan, czy Sieniawy. Sieniawscy władali Pałacem w Wilanowie – kupionym przez Elżbietę Helenę Sieniawską od rodziny Sobieskich.

Portret rodziny Sieniawskich, pierwszy z lewej Stanisław Ernest Denhoff, ówczesny mąż Marii Zofii z Sieniawskich, następnie Adam Mikołaj Sieniawski wraz z małżonką- Elżbietą. Czwarta z kolei- Maria Zofia Sieniawska. Z kolekcji Muzeum Pałacu w Wilanowie.

Do najważniejszych przedstawicieli rodu należeli

Adam Mikołaj Sieniawski, hetman polny koronny w latach 1702–1706, a następnie hetman wielki koronny 1706–1726, wojewoda bełski w latach 1692–1710, kasztelan krakowski (1710), twórca rodzinnej potęgi.

Elżbieta H. z Lubomirskich Sieniawska (1669–1729) – dwórka królowej Marii Kazimiery. Od 1687 żona Adama M. Sieniawskiego – później m.in. hetmana wielkiego koronnego. Córka Stanisława Herak Lubomirskiego i Zofii Opalińskiej.

Mikołaj Hieronim Sieniawski herbu Leliwa (ur. 1645, zm. 15 grudnia 1683) – hetman polny koronny. Hrabia na Szkłowie i Myszy, starosta generalny ruski w latach 1679–1683.

Adam Hieronim Sieniawski (ur. 1623/1624, zm. 25 stycznia 1650) – hrabia na Szkłowie i Myszy, pisarz polny koronny w latach 1649-1650, starosta generalny ruski w latach 1648-1650. Syn Prokopa Sieniawskiego i Anny Eufrozyny Chodkiewicz.

Rezydencje rodziny

Do największych posiadłości rodu należały między innymi:

Wywód genealogiczny

Gunter Sieniawski (zm. ok. 1494), sędzia ziemski lwowski
- Rafał Sieniawski (zm. 1518), sędzia ziemski lwowski, chorąży halicki (1503)
  - Mikołaj Sieniawski (1489–1569), hetman wielki koronny
    - Hieronim Jarosz Sieniawski (ok. 1516–1587), wojewoda ruski
      - Adam Hieronim Sieniawski (1576-1619), podczaszy koronny
        Mikołaj Sieniawski (zm. 1636), podczaszy koronny, poseł
        
        Prokop Sieniawski (1602–1626), chorąży nadworny koronny
        Adam Hieronim Sieniawski (1623–1650), starosta lwowski (1648) pisarz polny koronny (1649)
        Mikołaj Hieronim Sieniawski (1645–1683), hetman polny koronny
        Adam Mikołaj Sieniawski (1666–1726), hetman wielki koronny i jego żona * Elżbieta Helena Sieniawska (1669-1729) hetmanowa wielka koronna
        Zofia Czartoryska z Sieniawskich (1699–1777), ostatnia z rodu żona najpierw Stanisława Ernesta Denhoffa, a od 1731 Augusta Czartoryskiego
        
        Joanna Potocka z Sieniawskich, matka Mikołaja Bazylego Potockiego
    - Mikołaj Sieniawski (1520–1584) hetman polny koronny
    - Jan Sieniawski (zm. 1583)^[1])
    - Rafał Sieniawski (zm. 1592), kasztelan kamieniecki (1589)
  - Aleksander Sieniawski (ok. 1490–1568), strażnik polny koronny
  - Prokop Sieniawski (chorąży koronny) (zm. 1566), stolnik lwowski
    - Prokop Sieniawski (marszałek) (zm. 1596), marszałek nadworny koronny (1595)
      - Zofia Sieniawska (1591-1629) ksieni benedyktynek w Sandomierzu

Przypisy

↑ Marek Plewczyński: Sieniawski Mikołaj h. Leliwa (1489–1569). [W:] Polski Słownik Biograficzny. T. XXXVII/1, zeszyt 152. Warszawa — Kraków : Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1996, s. 129.

Bibliografia

Polski Słownik Biograficzny. T. XXXVII/1, zeszyt 152. Warszawa — Kraków 1996, s. 87–149.
Sieniawski herbu Leliwa. [W:] Herbarz polski Kaspra Niesieckiego, s. j: powiększony dodatkami. T. 8, s. 340-352. [dostęp 2016-12-08].

Linki zewnętrzne

Saga rodu Sieniawskich

[1] Marek Plewczyński: Sieniawski Mikołaj h. Leliwa (1489–1569). [W:] Polski Słownik Biograficzny. T. XXXVII/1, zeszyt 152. Warszawa — Kraków : Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1996, s. 129.

[1]