[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Nikołaj Miłkow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nikołaj Miłkow
Николай Милков
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Nikołaj Miłkow Miłkow

Data i miejsce urodzenia

10 grudnia 1957
Sofia

Zawód, zajęcie

dyplomata, urzędnik państwowy

Alma Mater

WII „Karl Marks” w Sofii

Stanowisko

minister spraw zagranicznych (2022–2023)

Nikołaj Miłkow Miłkow (bułg. Николай Милков Милков; ur. 10 grudnia 1957 w Sofii[1]) – bułgarski dyplomata i urzędnik państwowy, ambasador w Rumunii, Kanadzie i Francji oraz przy NATO, w latach 2004–2005 wiceminister, a od 2022 do 2023 minister spraw zagranicznych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1983 ukończył stosunki międzynarodowe w wyższym instytucie ekonomicznym WII „Karl Marks” w Sofii, na bazie którego powstał Uniwersytet Gospodarki Narodowej i Światowej. Początkowo zajmował się działalnością dydaktyczną, w 1991 doktoryzował się w zakresie historii. W latach 1992–1997 i 2010–2013 pracował w ministerstwie obrony, był m.in. zastępcą dyrektora działu w biurze informacji wojskowej i pierwszym stałym sekretarzem obrony. Między tymi okresami związany z ministerstwem spraw zagranicznych. W latach 2001–2003 zajmował stanowisko ambasadora w Rumunii[1]. Od 2004 do 2005 pełnił funkcję wiceministra spraw zagranicznych[2], potem do 2009 był konsulem generalnym w Nowym Jorku. Do pracy w dyplomacji powrócił w 2013, od tegoż roku do 2017 pracował jako ambasador w Kanadzie[1]. Dołączył następnie do administracji prezydenta Rumena Radewa jako jego sekretarz do spraw zagranicznych[1][2]. W 2022 objął funkcję ambasadora we Francji[2], otrzymał też akredytację w Monako oraz przy UNESCO[3].

W sierpniu 2022 został ministrem spraw zagranicznych w powołanym wówczas przejściowym rządzie Gyłyba Donewa[4]. Utrzymał tę funkcję również w utworzonym w lutym 2023 drugim technicznym gabinecie tego samego premiera[5]. Urząd ministra sprawował do maja 2023, formalnie do tego czasu był w dalszym ciągu ambasadorem we Francji. Został następnie stałym przedstawicielem Bułgarii przy NATO[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]