Mercury-Atlas 8

Mercury-Atlas 8 (MA-8)
Mercury 8, Sigma 7, Mercury SC16, 1962 Beta Delta, S00433

Dane misji
Indeks COSPAR	1962-052A
Zaangażowani	USA
Pojazd
Statek kosmiczny	Mercury
Masa pojazdu	1370 kg
Rakieta nośna	Atlas D
Załoga
Walter „Wally” Schirra
Załoga	Walter Schirra
Start
Miejsce startu	Stacja Sił Powietrznych Cape Canaveral LC 14[1], USA
Początek misji	3 października 1962 (12:15:11 UTC)[1]
Lądowanie
Miejsce lądowania	19°17,4′N 64°30,0′W/19,290000 -64,500000
Lądowanie	3 października 1962 (21:28:11 UTC)
Czas trwania misji	9 godzin 13 minut 11 sekund
Przebyta odległość	231 718 km
Liczba okrążeń Ziemi	6
Program Mercury
Multimedia w Wikimedia Commons

Mercury-Atlas 8 – trzeci w historii amerykański załogowy lot orbitalny. Odbył się 3 października 1962 w ramach programu Mercury. Kapsuła statku, pilotowana przez astronautę Waltera Schirrę (dubler: Leroy Cooper). Po wykonaniu prawie sześciu okrążeń globu ziemskiego, statek powrócił do atmosfery i wodował na Oceanie Spokojnym w wyznaczonym obszarze. Czterdzieści minut po lądowaniu, wraz z kapsułą, znalazł się na pokładzie lotniskowca USS Kearsarge. Była to wówczas najbardziej udana misja załogowa. Było to możliwe dzięki temu, że Schirra ściśle trzymał się planu misji.

Walter Schirra nazwał swój statek Sigma 7, co miało według niego podkreślać, że "program Mercury to suma wysiłków naukowców i inżynierów oraz pracy tysięcy ludzi". Statek był niemal identyczny, jak te wykorzystane w dwóch wcześniejszych misjach: Mercury-Atlas 6 i Mercury-Atlas 7. Statek miał prawie trzy metry wysokości i dwa metry średnicy u podstawy. W momencie startu masa statku wynosiła niespełna dwie tony. Po osiągnięciu orbity jego masa była o ponad jedną czwartą mniejsza, a w chwili wodowania wynosiła tylko nieco ponad połowę masy startowej^[2].

Sigma 7 została wyniesiona na orbitę przez rakietę Atlas D o numerze seryjnym 113-D. Ciąg tej rakiety wynosił 163,5 tony, a jako paliwo wykorzystywano wysoko rafinowane paliwo zbliżone do nafty (RP-1) i ciekły tlen. W tej rakiecie zastosowano po raz pierwszy nowy system wtrysku paliwa wymagający użycia paliwa hipergolowego. Była to istotna zmiana wiążąca się z koniecznością utrzymania stanu gotowości do startu przez cały okres przygotowań do odpalenia rakiety. Statyczny test, potwierdzający, że jest to możliwe, przeprowadzono 8 września 1962^[2].

Astronauta wszedł do kapsuły o 9:37. Przygotowanie do startu i odliczanie odbyło się tak samo jak w dwóch poprzednich misjach. Jedynie w punkcie T –00:45:00 przerwano na piętnaście minut odliczanie (naprawa radaru w stacji naziemnej na Wyspach Kanaryjskich.
Szczegółowy przebieg odliczania:

• minus 1 dzień – tankowanie, przegląd techniczny
• T –06:30:00 – początek odliczania
• T –02:45:00 przerwa – przegląd trwający jedną godzinę
• T –02:00:00 – astronauta wchodzi do statku
• T –01:45:00 – zamknięcie włazu
• T –01:05:00 przerwa – półgodzinny przegląd przed startem
• T –00:50:00 – usunięcie wieży serwisowej
• T –00:35:00 – tankowanie ciekłego tlenu
• T –00:05:00 – podjęcie decyzji
• T –00:02:10 – zakończenie tankowania ciekłego tlenu: zakończenie uzupełniania ubytków ciekłego tlenu na skutek parowania i zamknięcie zbiornika
• T –00:00:35 – odłączenie przewodów startowych
• T –00:00:18 – rozpoczęcie automatycznej sekwencji uruchomiania silników
• T –00:00:00 – start^[2]
  Odpalenie nastąpiło o 12:15:11

Lot przebiegał normalnie zarówno w fazie, w której wykorzystywano rakietę nośną, jak i po separacji. Jedyną niedogodność stanowiła mała wydajność systemu chłodzenia skafandra pilota w czasie pierwszego okrążenia. Mała wydajność systemu chłodzenia skafandra zmusiła astronautę do zwiększenia przepływu wody. Pozostałe układy działały normalnie. Pojazd znajdował się pod kontrolą układu automatycznego sterowania ASCS (Automatic Stabilization and Control System) w trakcie pierwszego okrążenia. Wyjątek, kiedy Schirra przechodził na tryb sterowania ręcznego, by użyć silniki korekcyjne. Podczas trzeciego okrążenia Schirra wyłączył zasilanie systemu sterowania i radaru, przechodząc w tryb swobodnego dryfowania statku. Działanie to było zaplanowane i normalne funkcjonowanie statku przywrócono po pewnym czasie. Pod koniec trzeciego okrążenia ponownie zostało wyłączone automatyczne sterowanie i przez całe czwarte okrążenie kapsuła swobodnie dryfowała. Piąte okrążenie odbyło się pod kontrolą ASCS (autopilot) i udało się utrzymać zgodność między odczytami żyrokompasu i wskazaniami czujnika położenia kapsuły. Misja przebiegała dalej zgodnie z planem i wykonano sześć okrążeń Ziemi, zgodnie z planem. Zejście z orbity i powrót na Ziemię wykonany został za pomocą autopilota ASCS. Był to preferowany sposób przeprowadzania tej operacji, który był później stosowany w lotach programów Gemini i Apollo. W czasie opadania na głównym spadochronie statek był cały czas obserwowany i kapsuła wodowała około czterech mil morskich od lotniskowca, który miał ją wyłowić^[2].

Kapsuła Sigma 7 wodowała na Pacyfiku o 21:28, po 9 godzinach, 13 minutach i 11 sekundach lotu^[2].

Kapsuła użyta w tej misji przechowywana jest w Astronaut Hall of Fame, w Titusville.

1. misja: Mercury-Atlas 8
2. astronauta: Walter Schira
3. start: 3 października 1962
4. czas trwania misji: 9 godz. 13 min. 11 s.
5. przebyta odległość: 231 718 km
6. maksymalna prędkość: 28 257 km/godz.
7. maksymalne przyspieszenie: 8,1 g (79 m/s²)

• Mark Wade: Mercury MA-8. [w:] Encyclopedia Astronautica [on-line]. (ang.).
• Space 40 (cz.)
• Steve Whitfield: Mercury. Warszawa: Prószyński Media Sp. z o.o., 2010, seria: Historia podboju Kosmosu. ISBN 978-83-7648-722-9. Brak numerów stron w książce

• Galeria zdjęć z misji MA-8 (ang.)
• Historia programu Mercury (ang.)
• Chronologia programu Mercury (ang.)
• Raport dozymetryczny NASA z misji MA-8 (ang.)
• Historia programu Mercury (ang.)
• Pomiary promieniowania w misjach MA-8 i MA-9 (ang.)
• Rapor NASA First U.S. Manned Six-Pass Orbital Mission /Mercury-Atlas 8, Spacecraft 16 (ang.)
• Plan lotu MA-8 (ang.)
• Analiza sieci łączności dla lotu MA-8 (ang.)
• Specyfikacja konfiguracji kapsuły Mercury 16 (ang.)
• Memorandum postartowe MA-8. jsc.nasa.gov. [zarchiwizowane z tego adresu (2002-11-24)]. (ang.)
• Rezultaty trzeciego lotu załogowego. jsc.nasa.gov. [zarchiwizowane z tego adresu (2002-11-24)]. (ang.)