Metamorfik Wzgórz Strzelińskich

Metamorfik Wzgórz Strzelińskich, metamorfik Wzgórz Strzelińskich i okolic Doboszowic, metamorfik strzeliński – jednostka geologiczna na bloku przedsudeckim (geograficznie na Przedgórzu Sudeckim).

Nowa, proponowana nazwa – masyw gnejsowo-granitowy Strzelina, w skrócie masyw Strzelina^[1]. W nazwie tej łączy się dwie różnowiekowe i różnego pochodzenia jednostki – „metamorfik Wzgórz Strzelińskich”, utworzony ze skał metamorficznych prekambru i starszego paleozoiku oraz „masyw strzeliński”, składający się ze skał magmowych – granitoidów wieku górnokarbońskiego.

Metamorfik Wzgórz Strzelińskich od północy i wschodu przykryty jest młodszymi osadami – trzeciorzędowymi i czwartorzędowymi, pod którymi na północy, za linią uskoku środkowej Odry rozpościerają się utwory monokliny przedsudeckiej, a na wschodzie strefy śląsko-morawskiej. Na zachodzie graniczy z metamorfikiem Doboszowic, na południu, za rowem Paczkowa, jego przedłużeniem jest metamorfik wschodniosudecki, będący zarazem okrywą metamorficzną masywu Žulovej^[2].

Zbudowany jest z dwóch, różnowiekowych serii metamorficznych: neoproterozoiczno-późnokanbryjskiej oraz dewońskiej. Pierwsze składają się z łupków łyszczykowych, czasami z fibrolitem, łupków łyszczykowo-grafitowych, gnejsów, paragnejsów, amfibolitów, marmurów i skał wapienno-krzemianowych. Drugie z kwarcytów, kwarcytów skaleniowych, paragnejsów (metazlepieńców i metapiaskowców), metaarkoz, łupków serycytowych, fyllit oraz metatufów skał zasadowych^[2][1].

W skały metamorficzne intrudowały liczne żyły skał magmowych – granitoidy (granity, granodioryty, tonality) wieku młodopaleozoicznego.

W kilku miejscach przebijają je trzeciorzędowe bazalt.

Utwory powierzchniowe, to regolity, gliny zboczowe, lessy oraz osady rzeczne.

Metamorfik Wzgórz Strzelińskich buduje przede wszystkim Wzgórza Strzelińskie, wkraczając w niewielkim stopniu na sąsiednie jednostki Przedgórza Sudeckiego (m.in. Obniżenia Otmuchowskiego) i Niziny Śląskiej.

• Budowa geologiczna Polski, t. IV Tektonika, cz. 2: Sudety i obszary przyległe, Józef Oberc, Wydawnictwo Geologiczne, Warszawa 1972