[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Li Siyuan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Li Siyuan
ilustracja
Cesarz Chin
Okres

od 3 czerwca 926
do 15 grudnia 933

Poprzednik

Li Cunxu

Następca

Li Conghou

Dane biograficzne
Dynastia

Późniejsza dynastia Tang

Data urodzenia

10 października 867

Data i miejsce śmierci

15 grudnia 933
Luoyang

Miejsce spoczynku

34°47′05,28″N 112°33′54,72″E/34,784800 112,565200

Żona

Xia

Dzieci

Li Conghou

Li Siyuan (chiń. 李嗣源; pinyin Lǐ Sìyuán) – cesarz chiński z Późniejszej dynastii Tang sprawujący swe rządy od 926 do 933 roku.

Życie

[edytuj | edytuj kod]

Li Siyuan urodził się w 867 roku. Jego kariera od początku związana była z wojskiem Li Keyonga, któremu towarzyszył w licznych kampaniach często wyróżniając się w toku walk. W końcu został zaadoptowany przez Li Keyonga, który choć służył chińskiej dynastii Tang, był Turkiem Shatuo. Po upadku swoich chlebodawców Li Keyong założył państwo Jin, które rywalizowało o dziedzictwo dynastii Tang między innymi z Późniejszą dynastią Liang. Jego syn Li Cunxu przy pomocy władcy Kitanów Yelü Abaoji ostatecznie pokonał swoich przeciwników co pozwoliło mu w 923 roku zdobyć władzę nad północnymi Chinami i założyć Późniejszą dynastię Tang (zwaną tak gdyż Li Cunxu obejmując rządy ogłosił restaurację Tang). Li Cunxu rządził jednak zaledwie 3 lata, gdyż w 926 roku zginął w czasie buntu wojskowych. Rządy objął wówczas Li Siyuan jako cesarz Mingzong.

Rządy

[edytuj | edytuj kod]

Za rządów Li Siyuana pogorszeniu uległy stosunki z potężnymi Kitanami. Zgodnie ze zwyczajem po objęciu tronu nowy władca wystosował posła do Yelü Abaoji aby poinformować kitańskiego przywódcę o zmianie rządzącego. Ten jednak czasowo uwięził emisariusza i podjął próbę zajęcia części terenów należących do Późniejszej dynastii Tang. Rywalizacja między Kitanami a Shatuo przybrała na sile i to mimo faktu, iż Yelü Abaoji niedługo potem zmarł. W przyszłości miało to okazać się bezpośrednim powodem upadku Późniejszej dynastii Tang; Shi Jingtang zięć Li Siyuana przy pomocy Kitanów pokonał ostatniego cesarza z tej dynastii i w 937 roku sam objął rządy zakładając Późniejszą dynastię Jin.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]