ORP Górnik

ORP Górnik

Jednostka bliźniacza ORP Metalowiec
Historia
Stocznia	Stocznia Rzeczna, Rybińsk
Marynarka Wojenna
Wejście do służby	28 grudnia 1983
Wycofanie ze służby	31 maja 2005
Los okrętu	złomowany w 2011
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	pełna - 455 ton
Długość	56,90 m
Szerokość	10,20 m
Zanurzenie	2,20 m
Napęd
2 turbiny gazowe, marszowe DM76 o mocy po 4000 KM każda oraz 2 turbiny gazowe, szczytowe PR77 o mocy po 12000 KM; napędzających 2 śruby napędowe
Prędkość	43 węzłów
Zasięg	2200 mil morskich
Uzbrojenie
2 wyrzutnie KT-138E rakieta woda/woda P-21 lub P-22 (kod NATO: SS-N-2C), 1 uniwersalna armata 76,2 mm AK-176M, 2 działka przeciwlotnicze kalibru 30mm AK-630M, 1 wyrzutnia MTU-4US rakiet przeciwlotniczych Strzała-2M
Załoga	46 ludzi

ORP Górnik – polski mały okręt rakietowy. Posiadał numer taktyczny 434. Był pierwszym okrętem typu Tarantul-I w Polskiej Marynarce Wojennej.

Okręt został zaprojektowany w ZSRR w CMKB "Ałmaz" i zbudowany w Rybińskiej Stoczni Rzecznej. Jest to okręt projektu 1241RE 'Mołnia', w kodzie NATO: 'Tarantul-I'. Jest to eksportowa wersja projektu, a Polska była pierwszym odbiorcą tej wersji. Przybył do Gdyni 5 grudnia 1983, a polską banderę podniesiono 28 grudnia 1983 r. Matką chrzestną była Marianna Jóźwiak – wdowa po górniku kopalni „Wieczorek”^[1]. Głównym zadaniem jednostki była ochrona wybrzeża od strony morza.

Okręt został wycofany ze służby 31 maja 2005 roku, po czym w 2009 roku przekazany Agencji Mienia Wojskowego. Po nieudanych próbach sprzedaży za granicę (według nieoficjalnych informacji, do Wietnamu), w 2011 roku został złomowany^[2].

• stacje radiolokacyjna wykrywania celów Garpun-E (NATO: "Plank Shave")
• stacje radiolokacyjna kierowania ogniem MR-123 (NATO: "Bass Tilt")
• radar nawigacyjny Peczora-1

Przez niemal 22 lata przebył drogę 42 680 mil morskich. Wchodził m.in. do portów w Świnoujściu, Szczecinie, Bałtyjsku i Kilonii. Jednostka ta brała udział w najważniejszych ćwiczeniach Marynarki Wojennej, m.in. BARAKUDA, PIRANIA, BALTOPS, MURENA, PASSEX. W 1994 roku okręt uczestniczył w konkursie o miano „Najlepszego Okrętu Marynarki Wojennej”. ^[3]

Lista dowódców^[3]:

• por. mar. Zbigniew Kula – od 1983 do 1986 roku;
• kpt. mar. Mirosław Danilewicz – od 1986 do 1988 roku;
• por. mar. Marek Kurzyk – od 1988 do 1993 roku;
• por. mar. Jarosław Ziemiański – od 1993 do 1995 roku;
• por. mar. Robert Kaczmarek – od 1995 do 1996 roku;
• kpt. mar. Jacek Gąsiorowski – od 1996 do 1996 roku;
• por. mar. Krzysztof Jasiński – od 1996 do 1998 roku;
• por. mar. Dariusz Szarek – od 1998 do 2004 roku;
• por. mar. Adam Sadowski – od 2004 do 2005 roku.